-Ωραία! Μου ζήτησες να 'ρθω να σε δω, να δω τις δουλειές σου, τα καζάντια σου, τους καινούργιους φίλους του Βορρά, τις πόλεις, τα θέατρα, τους κάμπους, τα βουνά και τα λαγκάδια. Ήρθα, σε είδα, χάρηκα και τώρα πρέπει να φύγω, να κατεβαίνω σιγά σιγά κι αφού σου πω "σ' ευχαριστώ πολύ για όλα", δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω κάτι που με πίκρανε... Με φαρμάκωσε.

-Τι έπαθες? Τι σου κάνανε πάλι? Έλα, πες το.

-Να το πάρει το ποτάμι?

-Από ποτάμια εδώ άλλο τίποτα!

-Τώρα πως μιλάς κι εσύ έτσι? Δηλαδή εμείς δεν έχουμε ποτάμια? Κανονικά θα 'πρεπε να μην το θίξω το θέμα καθόλου. Έλα όμως που μέσα μου κάτι με αγκυλώνει συνεχώς.... είναι κι ο χαρακτήρας μου βλέπεις...

-Γνωστό αυτό. Η Καλαμάτα ποτέ δεν πεθαίνει. Το μαντύλι μαντύλι, ο χορός χορός, ο σκοπός σκοπός.

-Λοιπόν, άσε τις εξυπνάδες. Θέλω να μου δώσεις μια απάντηση, σωστή, μετρημένη, σοβαρή.

-Αν μπορώ, ευχαρίστως.

-Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις τι έχουν όλοι οι Βόρειοι με την Πελοπόννησο, με τους Πελοποννήσιους? Γιατί διαμαρτύρονται συνεχώς? Γιατί ότι κακό τους συμβαίνει το φορτώνουν σε μας?

-Σε ποιούς?

-Σ' εμάς τους Νότιους.

-Υπερβολές! Ίσως κατάλαβαν ότι είσαι ευσυγκίνητος Μωραΐτης και σε πείραξαν. Μην τα παίρνεις τοις μετρητοίς.

-Κοίταξε να δεις... δεν είμαστε παιδάκια. Καταλαβαίνουμε. Δεν ανοίξαμε και καφενείο με ταμπέλα "Ο Καλαματιανός" στο Βορρά. Δεν μπορούμε να πούμε πως ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Άσε που το ελληνικό Σύνταγμα τα έχει λύσει αυτά τα θέματα νομίζω. Από τη μία δεν μπορώ να μην πω, να μη δω την ανάπτυξη, την πρόοδο που έχει ο Βορράς, αυτό φαίνεται. Μπράβο! Δρόμοι, Εγνατίες οδοί, θαύματα, κι από την άλλη ν' ακούω όλα αυτά. Ενώ εμείς...

-Πάλι εσείς?

-Ναι. Πάλι εμείς. Θέλω τρεις ώρες από Καλαμάτα να βγω στην Τρίπολη. Άσε αν θέλω να περάσω απ' τους φίλους μου στη Ζαχάρω, στην Ανδραβίδα. Και να ακούω λοιπόν κι από πάνω ότι όλες οι κακοδαιμονίες αυτού του τόπου οφείλονται στους Πελοποννήσιους? Υπάρχει πιο φτωχό μέρος από την Πελοπόννησο σήμερα? Σε ρωτάω!

-Και φταίει ο Βορράς γι' αυτό? Δεν νομίζω ότι είσαι τόσο αφελής.

-Όχι παιδί μου, δεν λέω αυτό. Ρωτάω γιατί τόσο επίμονα, τόσο μονότονα οι Βόρειοι έχουν κακή, φοβική γνώμη για τους Πελοποννήσιους.

-Έλα ρε, γι' αυτό μου μαράζωσες? Σε πείρανε χαμπάρι. Σε είδανε έξυπνο, καπάτσο, ομορφόπαιδο -παίζει και το μάτι σου εδώ που τα λέμε- και θα τους τρόμαξες φαίνεται. Σου λένε, μη μας πάρει και το ματς εντός έδρας ο Πελοποννήσιος!

-Πάλι λάθος κάνεις. Το πρόβλημά τους όπως κατάλαβα, δεν είναι οι Πελοποννήσιοι, είναι η Πελοπόννησος.

-Άκου! Άκου πράματα!...

(άρθρο στο Culture, τεύχος 71)