Ένα ρυπαρό και δύσοσμο σκοτάδι χίμηξε μέσα από πράγματα που δεν θα το περίμενε κανείς να κρύβουν μέσα τους τέτοιους εφιάλτες.
  Ήρθαν σαν τους βιαστές, με γαμψά νύχια και σκυλόδοντα και παιδικές ψυχές λάφυρα στο σακούλι, και στόλισαν το δέντρο τους με φρικτά χαμόγελα. Χαμόγελα παγωμένα, πλαστά, παραμορφωμένα, γκροτέσκα  αφύσικα σχήματα μιάς πραγματικότητας που θα έπρεπε να είχε εξορισθεί εδώ και αιωνιότητες πέρα και έξω από εκεί που φτάνει το βλέμμα του Θεού.
  Ένα σκοτάδι παραφροσύνης και απελπισίας, δίχως ελπίδα για λύτρωση καμιά, δίχως είδωλο και φόντο… Το αεράκι που το κουβάλησε μέχρι την πόρτα μου, ξανάφυγε ανακουφισμένο που ξεφορτώθηκε το μιαρό φορτίο του.

  Καταμεσής του σκοταδιού, αυτοπροσώπως  η αυτού μεγαλειότης η τρέλα, φτιασιδωμένη , ντυμένη με ακριβά αλλά ξετσίπωτα ρούχα. Αριστερά και δεξιά οι Κήρες, οι μαύρες γρήγορες σκύλες του Άδη. Μπρός και πίσω ο εσμός των φυτών που θα έτρεφαν με τις ορμόνες τους την ανάγκη για επιβεβαίωση. Με τη γλώσσα έξω, τα σάλια να τρέχουν, πριαπικοί και έτοιμοι από καιρό…
  Ένα σκοτάδι πνιγμένο στην παράνοια έβρεξε ο ουρανός. Στάλες χοντρές από σκιά και από αφαίρεση.

  Και στην άδεια από νωρίς πλατεία, το  δύσοσμο και μιαρό σκοτάδι ντύθηκε γυναίκα και λικνίζεται όσο γίνεται πιο προκλητικά, προσπαθώντας να τραβήξει το βλέμμα κάποιου περαστικού. Για να βαμπιρήσει. Για να μπορεί να υπάρχει μέσα από τους άλλους.  Μόνο που στην έρημη πλατεία, το μόνο που υπάρχει είναι δύο αγάλματα. Και τυχαίνει να είναι φίλοι μου. Και δεν θα με προδώσουν. Και δεν θα με προδώσουν. Και δεν θα με προδώσουν.

  Ο μάγος του πάρτυ έφτιαξε εκδοχές από πλαστελίνη. Λειώσανε γρήγορα. Γιατί έτσι γίνεται καμιά φορά. Παρά το δριμύ ψύχος  ενός  φιλιού που δεν ισχύει. Hey Lord, don’t ask me questions. 
 
  Ω, λατρεμένα σκουπιδιάρικα των δυτικών συνοικιών, προσέχετε παρακαλώ αυτόν τον υπερτροφικό βαθύ ίσκιο. Μαζέψτε τον απαλά, όπως θα κάνατε σε ένα παιδί που έχασε τον δρόμο για το σπίτι. Μόνο μην του πείτε ότι δεν έχει σπίτι. Είναι πολύ αργά για να αποδεχτεί κάτι τέτοιο.     Από την άλλη πάλι, πώς να φερθείς σε ένα σκοτάδι; Τι να πω. Κάντε όπως νομίζετε…