Τα μπισκότα και ο χρόνος που δεν γυρίζει πίσω..
Διδάγματα
Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Αγόρασε επίσης κι ένα πακέτο μπισκότα.
Κάθισε σε μια πολυθρόνα, στην αίθουσα VIP του αερολιμένα, για να διαβάσει με ησυχία. Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει.
Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, ο άνδρας πήρε κι αυτός άλλο ένα. Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε:
"Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε!"
Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα.
Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.
Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε:
"Ααα... Τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;"
Τότε, ο άνδρας, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό. Ααα! Αυτό ήταν πάρα πολύ.. Ήταν πολύ πάρα πολύ θυμωμένη τώρα!
Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματά της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης. Όταν κάθισε στο κάθισμά της, μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και, προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό!
Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη!! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος...
Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της.
Ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μ’ αυτήν, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας.
... ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μ’ αυτόν. Και τώρα δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να εξηγήσει... ούτε να ζητήσει συγγνώμη..
Υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορείτε να ανακτήσετε:
Η πέτρα... ... αφού ριχθεί!
Η λέξη...... ... αφού ειπωθεί!
Η ευκαιρία... ... αφού χαθεί!
Ο χρόνος... ... αφού περάσει!
sven (26.06.2009)
Φίλε μου Τάσο, μικρέ μου Αίσωπε!!!
Μας χαρίζεις ένα ακόμα διαμάντι και μας κολλάς στον τοίχο χωρίς να το καταλάβουμε...
Πόσο απλά και αβίαστα κάποιοι άνθρωποι, μέσα από πολύ πεζές και καθημερινές καταστάσεις, μπορούν να μας διδάξουν μαθήματα ζωής, που από μόνοι μας ίσως ούτε καν σκεφτόμασταν...
Καλό σου απόγευμαStavmanR (26.06.2009)
!
Κάθε ημέρα και σοφότερος...
Καλησπέρα :)Oraclas (26.06.2009)
Μακάρι να ήμουν παραμυθάς φίλε Sven, μου λείπει όμως η φαντασία και ελπίζω να μην γίνεται η παρομοίωση για την ομορφιά μου (ο αίσωπος ήταν κάτι σαν τον ήφαιστο, άσχημος και κουτσός).
Σταύρο σε ευχαριστώ.. απλά παραθέτω ιστορίες που μαθαίνω.
Καλησπέρα και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους μας!inappropriate (26.06.2009)
Τώρα μου θύμισες κάτι που έγινε εχθές και συγνώμη αν μακρυγορήσω, αλλά θέλω κάπου να καταλήξω μ' αυτό.
Χθες λοιπόν μου έδωσε ένας φίλος μου να διαβάσω ένα κείμενο. Η αλήθεια είναι ότι ήταν ένα πολύ καλογραμμένο κείμενο ενός γνωστού συγγραφέα. Κι' όμως ενώ το διάβασα και σκέφτηκα ότι καλά τα λέει, ωστόσο κάτι με ξένισε. Αυτό που με χάλασε ήταν το γεγονός ότι ο συγγραφέας προσπαθούσε να περάσει αυτά που ήθελε με τη μορφή "εγώ ξέρω τι λέω και το σωστό είναι αυτό". Όταν με ρώτησε ο φίλος μου πως μου φάνηκε του είπα ότι ναι μεν ήταν καλό, αλλά θα ήταν καλύτερο και πάνω απ' όλα πιο αληθινό αν τα συμπεράσματα του δεν ήταν αυθαίρετα, αλλά προέκυπταν μέσα από μία ιστορία.
Αυτό ακριβώς που κάνεις εσύ εδώ...και που τόσο μου αρέσει να το βλέπω στους ανθρώπους γύρω μου...
Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορούν να βγουν μέσα από μία ιστορία και αληθινά να σ' αγγίξουν...τόσο απλό και τόσο όμορφο. Καλό σου απόγευμα:)nevitelle (26.06.2009)
Από τα 4 πράγματα που παραθέτεις κρατάω το τελευταίο. Για την πέτρα δεν με απασχολεί -αρκεί να μην την έριχνα στο κεφάλι κάποιου. Η λέξη θα μπορούσε να ανακτηθεί αφού τα λόγια χάνονται αλλά οι πράξεις μένουν. Ακόμα και μια ευκαιρία μπορεί να πάρει την θέση μιας άλλης ακόμα καλύτερης. Ο χρόνος όμως είναι ανεκτίμητος, αναντικατάστατος και μοναδικός κι είναι ίσως το μόνο που δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.
Καλό Σαβ/κοsitzoune81 (26.06.2009)
5 είναι, ξέχασες και την κλανιά
:pOraclas (26.06.2009)
inappropriate έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Είναι πιο όμορφο να ανακαλύπτεις μόνος σου αυτό που θέλει να σου δώσει ο άλλος, έτσι το κάνεις κομμάτι σου. Σαν την μαιευτική μέθοδο, όπου ο μαθητής συνειδητοποιεί πως πάντα γνώριζε αυτό που τον κατεύθυνε να κατανοήσει ο δάσκαλος του.
Χιονούλα,
την πέτρα προτιμώ να την πετάω πίσω, να αφήνω όλα αυτά που με στεναχωρούν,
την λέξη την σκέφτομαι πολύ καλά πριν την πω, γιατί οι πράξεις μας χαρακτηρίζουν, αλλά οι λέξεις μας πληγώνουν.
Την ευκαιρία όπως την ζητάμε πρέπει να την δίνουμε κιόλας,
μα ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω..
Νίκο, με μία άλλη ματιά ίσως είναι πάνω από 100. Σου παραθέτω μερικά:
-Η λάμψη, -στιγμή, -η πράξη, -το τέλος, ...DITHEN (26.06.2009)
Oraclas, δεν θα σχολιασω το κειμενο, αφου μιλα απο μονο του!
Θα πω ομως οτι εισαι "απιστευτος"!!!
Απο την μερα που αρχισες να γραφεις στο ΜΗ μας εχεις χαρισει πραγματικα εξαιρετικα διαμαντια γνωσης και προβληματισμου που αφορουν αξιες ζωης και ηθους!
Καθε κειμενο θα επρεπε με την αξια του να αποτελει μνημειο στα "αξιζει να διαβασετε"!!
Σε ευχαριστουμε! sitzoune81 (26.06.2009)
θυμήθηκα και μία ανεκδοτάρα (και σόρυ για την κατάχρηση σχολίων)!
Είναι μαζεμένοι όλοι οι κορυφαίοι επιστήμονες Φυσικής του πλανήτη σε συνέδριο και συζητάνε για το ποιό φαινόμενο είναι το ταχύτατο.
Σηκώνεται ο Άγγλος:
"Το πιο γρήγορο φαινόμενο του κόσμου είναι η ανθρώπινη σκέψη!Σκεφτόμαστε αστραπιαία πολλά και διαφορετικά πράματα, καθώς κάνουμε κάποιες ενέργειες"
(Χειροκροτήματα και θετικά νεύματα από τους υπολοίπους)
Πετάγεται ο Γερμανός:
"Το γρηγορότερο φαινόμενο όλων αγαπητοί, είναι το φως! Τρέχει με πάνω από 300.000 km/sec. Η σκέψη μας αργεί να λειτουργήσει όταν -για παράδειγμα- κάποιος μας ανάψει ξαφνικά το φως σε ένα σκοτεινό δωμάτιο!"
(Θερμότερα χειροκροτήματα και ενθουσιασμός απ' τους συναδέλφους!)
Τότε παρεμβαίνει κι ο Έλληνας:
"Τι λέτε ρε παιδιά? Το πιο γρήγορο πράμα στον κόσμο είναι το κόψιμο! Όταν με πιάνει, ούτε να σκεφτώ προλαβαίνω, ούτε καν να ανάψω το φως στην τουαλέτα!"Oraclas (26.06.2009)
Δήθεν σε ευχαριστώ για αυτήν την γνώμη σου, με τιμάει πραγματικά, αν και ο σκοπός μου είναι μία συζήτηση μεταξύ φίλων. Έτσι τουλάχιστον το αισθάνομαι.
Νικολάκη, το γνωρίζω το ανεκδοτό σου, είναι όντως αρκετά καλό. Κάθε γνώμη και κάθε ματιά είναι δεκτή. Στο κάτω κάτω το χιούμορ είναι πολύ βασικό σε έναν "μουντό" κόσμο και το χαμόγελο το καλύτερο αντίδοτο στην μιζερούπολη μας.hithtoly (26.06.2009)
πανέμορφο και ακόμα ένα ξύπνημα για την κοινωνία του σήμερα.τασο άψογο πραγματικά!sophi05 (26.06.2009)
Ποσο ασχημα νιωθουμε τετοιες στιγμες,αλλα καλα να παθουμε!Βιαζομαστε να κατηγορησουμε ανθρωπους και καταστασεις,ενω στο τελος καταληγουμε να λεμε αν γυριζα τον χρονο πισω...ελα μου που ο χρονος δεν γυριζει πισω!!Το post σου oraclas περναει πολλα μηνυματα...Oraclas (27.06.2009)
Χρήστο (Toly),
ένα ακόμα σημαδάκι της αυστηρής κριτικής που μπορούμε να ασκήσουμε σε κάποιον χωρίς να τον δούμε αντικειμενικά.
Σόφη, ο χρόνος εκτός των άλλων, υπάρχει για να σκεφτόμαστε τα λάθη μας και αν μπορούμε και θέλουμε να τα διορθώνουμε.ZARATHUSTRA (27.06.2009)
Oraclas , μπραβο σου για αλλη μια φορα.
Εξαιρετικα αφυπνηστικο και διδακτικο.
Ευχαριστω και για εναν ακομη λογο .
Αθελα σου μου εκανες δωρεαν
ψυχαναλυση. Ευχομαι να κανω βιωμα μου το διδαγμα του κειμενου, πριν να ειναι
πολυ αργα. Την εχω πατησει πάμπολλες φορες , σαν την κυρια με τα μπισκοτα.
Που θα μου παει, θα το νικησω
το κωλοΕΓΩ ΜΟΥ. Που θα μου παει...
Τι χρωσταω για την επισκεψη γιατρε μου; χε!χε!
Ηταν οντως ... επίσκεψη.
Καλο βραδυ.
Oraclas (28.06.2009)
Από αυτήν την άποψη καλέ μου Ζαρατούστρα όλοι έχουμε ανάγκη από έναν γιατρό. Πάλι καλά έχουμε στην παρέα μας έναν. Αλλά όλα κρύβονται μέσα μας. Και οι Άγγελοι και οι Δαίμονες.
Μία φορά παίζαμε αυτοκινητάκια με τα παιδιά από την γειτονιά. Ένας είχε ένα αστυνομικό και ξεχώριζε. Κάποια στιγμή το είχε πετάξει και είχε καθίσει -αν είναι δυνατόν στο μπαλκόνι ενός σπιτιού στον πρώτο όροφο! Εμφανίστηκε ένας πιτσιρικάς με το ίδιο αυτοκινητάκι και σαν μεγαλύτερος του το πήρε και άρχισε να λέει ότι του το έκλεψε (θεώρησε ότι επειδή έμενε σε εκείνη την πολυκατοικία το είχε ζητήσει από τον σπιτονοικοκύρη). Άρχισαν να τσακώνονται και ο μικρότερος έκλαιγε. Μην κλαις του λέει ο μεγάλος, γιατί αν είναι δικό σου, τότε το δικό μου είναι ακόμα στο μπαλκόνι. Κοιτάξαμε όλα τα παιδιά και ... είδαμε ότι ακόμα ήταν εκεί. Ζήτησε συγγνώμη και κούναγε το κεφάλι του.
Είναι ιδιαίτερο ανησυχητικό πόσο άδικοι μπορούμε να γίνουμε κάποιες φορές.Pagan (29.06.2009)
"Κάθισε σε μια πολυθρόνα, στην αίθουσα VIP του αερολιμένα, για να διαβάσει με ησυχία. Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της."
Mηπως πηρε δυο πακετακια?λεω τωρα,γιατι το παραπαπανω αποτελει παγιδα για τον αναγνωστη...."ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει."μια εντελως αντιστροφη κατασταση.
στην πραγματικοτητα ο αντρας εκατσε ,ακουμπησε τα μπισκοτα του,και αρχισε να διαβαζει,ενω η γυναικα απλα εκατσε και του τρωγε τα μπισκοτα.
παντως το τελικο αποτελεσμα ηταν απολυτως ορθον,αν και αντιστροφο.
Oraclas (29.06.2009)
Έχεις δίκιο pagan το κείμενο είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να παρασύρει τον αναγνώστη. Αλλά εκεί είναι η ουσία, αυτό που θεωρούμε ως δεδομένο πρέπει να το εξετάζουμε πιο εξονυχιστικά, γιατί όπως παρασυρόμαστε στις σκέψεις μας, παρασυρόμαστε και στις κρίσεις μας.Liza32 (29.06.2009)
Εγω τα ανέκτησα όλα αυτά σε λίγους μόνο μήνες! Και ξέρεις γιατί; Γιατί κάποιος μου είπε...συγνώμη...δεν μπορώ να πω ότι συγχώρεσα όλα τα λάθη του. Ομως όσον αφορά για τα λάθη του απέναντι σε μένα αποκλειστικά, επειδή πιστεύω ότι είχε πραγματικά τύψεις, δεν μπόρεσα να μην του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Και ας μην ήταν κοντά μου μια ολόκληρη ζωή...Και να σου πω και κάτι; Κατάλαβα, ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για μίση και στενοχώριες...Oraclas (01.07.2009)
Λιζάκι, όσο και να σου κάνει εντύπωση, οι λέξεις που λέει κανείς πιο δύσκολα είναι συγγνώμη και ευχαριστώ. Φυσικά και δεν είσαι υποχρεωμένος να δεχτείς την συγγνώμη ούτε να ευχαριστήσεις κάποιον. Όμως όπως είχε πει και το γαλατάκι στο blog της Αυγής:
"Αξιοθαύμαστοι οι άνθρωποι που το βάθος της ψυχής τους, είναι μεγαλύτερο από το βάθος της πληγής τους."
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
oraclas
Τ.Χ.Κ.
DBA
από ΒΥΡΩΝΑΣ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/oraclas
Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..
Tags
Neruda Άγγελος αγάπη Διδάγματα Αγάπη Ελπίδα ελπίδα παιδιά Φιλία φτώχεια Αλαζονεία Αλληλεγγύη Αστεία Βιβλία Γνώμες Διακοπές Θυμός Προσωπικά φιλία Εμπειρία Ενδιαφέρον ετυμολογία Ενδιαφέροντα Επικαιρότητα έρευνα Έρευνα Μουσική έρωτας τραγούδι ποίηση ευτυχία ιστορία Ιστορίες_Καθημερινής_Τρέλας νοσταλγία Παιδιά Παράξενα Περίεργα πίστη Ποίηση πόλεμος προσωπικά Στρατός Χιούμορ ρητά στιχάκια Συμβουλές Ταινία ταινίες Τζόγος Τρίτη Ηλικία φιλοσοφία Φόβος χιούμορ Πληροφορική χρήμα Ψυχολογία
Επίσημοι αναγνώστες (18)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
- Deos
- axilleas23
- Guitarcp
- mary_omikron
- yokor
- alkyoni
- sillia
- Alks
- Latte
- Pagan
- nevitelle
- 8e8e8
- ZARATHUSTRA
- dikoni
- zeta490
- nquees
- xriska
- erotas2012
Πρόσφατα...
- Νουθετώντας την κλεψιά
- Πόσο κοστίζει ένα μικρό θαύμα..
- Πραγματική ομορφιά, είναι η ικανότητα να αγαπάς..
- O μετανιωμένος ταυρομάχος
- Το Αλφα Πι που με στοιχειώνει..
- Μία επιτυχημένη συνέντευξη..
- Οι δύο αλήθειες..
- Τα φτερά των γειτόνων..
Δημοφιλέστερα...
- Η Αλληγορία των Βατράχων
- Εσείς μιλάτε και γράφετε σωστά ελληνικά;
- Όταν η αγάπη νικάει τον θάνατο..
- Οι "παντοφλάκηδες"
- Δουλεύοντας στο Δημόσιο..
- Διάσημος ηθοποιός πεθαίνει από τη γρίπη των χοίρων (Χιούμορ)
- Το καλό πάντα μας επιστρέφει..
- Η συγχώρεση της απιστίας..
Αρχείο...
Links