Κάτσε να τα σημειώσω γιατί θα τα ξεχάσω...

Πρώτη φορά στα 15 μου, το 1993 στο χωμάτινο (λόγω ανακατασκευής) γήπεδο Ν.Σμύρνης. Τότε ήταν που φάγαμε τρελό χώμα, μια και δεν είχαν φροντίσει να ρίξουν λίγο νερό για να μη σηκώνεται σκόνη. Όλη η αρένα βγήκαμε από μια μικρή πορτίτσα που χωρούσε ...ένα άτομο.

Το 1997 στο Περιστέρι έπιασα την πένα του Matthias Jabs.

Ακολούθησαν Ειρήνης και Φιλίας (Acoustica), Λυκαβηττός, Καραϊσκάκη, Καραϊσκάκη.

Και χθες.