Μπλα μπλα μπλα, χαχαχα ...ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑου!

Περπατούσαμε με την Τ και ως συνήθως δεν έβλεπα πού πατούσα. Στον παράλληλο του κεντρικού δρόμου, ξαφνικά η Τ, που φτάνει στους ώμους μου βρέθηκε να με περνάει 10 κεφάλια. Ουψ, ποιός άνοιξε αυτόν τον λάκκο ρε παιδιά; Εγώ γιατί μια ζωή πέφτω μέσα σε λάκκους; Γιατί ποτέ δεν βλέπω πού βαδίζω; Γιατί η παράγραφος θα μπορούσε να διαβαστεί και αλληγορικά; 

Η πρώτη τρομάρα σκεπάστηκε από τον φοβερό αντίλαλο με τη βουνίσια καταγωγή στη δύναμη και την κορώνα. Πώς βγαίνεις; Προσφέρεται πάντα ένα καλό και δυνατό παιδί; Ναι αλλά αυτή τη φορά το πιλάτες έκανε θαύματα στην αυτοεπιβίωση! Το πόδι μου απέκτησε ακόμα μια πληγή. Η συλλογή, που μαζεύω από τόση δα μεγάλωσε πάλι! Πρόχειρο καθάρισμα με το χαρτομάντηλο.

Στο σπίτι, πήρα την μπουκάλα με τη ζιβανία για να καθαρίσω το χτύπημα. Έχει περίπου μισό χρόνο, που έμεινε μια γουλιά στον πάτο. Συστηματική άρνηση να απαχωριστώ το μπουκάλι. Τελευταία γουλιά, στο βαμβάκι και μετά πάνω στο πόδι. Τελευταία γουλιά από τη ζιβανία του παππού. Δεν έχει άλλη ζιβανία τέτοια στον κόσμο όλο! Όταν ήμουνα μικρή και σκοτωνόμουνα στην αυλή τους, η γιαγιά έφερνε τη ζιβανία φωνάζοντας για την "αππάρα" που έχει για εγγονή. Ο παππούς χαμογελούσε περήφανα που δεν έκλαιγα (όταν συνηθίσεις βλέπεις δεν καταλαβαίνεις Θεό!) και έλουζε τις μεγάλες γρατσουνιές με το ιερό ποτό της Κύπρου. Μετά, φιλούσε το μάγουλο για να πιάσει σίγουρα η γιατρειά. 

Έφτιαχνε (κι ελιές και ξυδάτα αλλά άσχετο τώρα) και κρασί μα αυτό το χρησιμοποιούσαμε μόνο για το φαγητό ή ως ...ξύδι! Αλλά η ζιβάνα του, ήταν πρώτης ποιότητας, κεραστικό για τους καλεσμένους παρέα με τα μεζεδάκια, φάρμακο για εντριβή, για πονόδοντο, για καθάρισμα πληγών, με μια σταξιά κανέλα φάρμακο και για το κρυολόγημα ...

Το μπουκάλι θα ξαναγεμίσει. Και η καρδιά επίσης. Οι θέσεις μας στη σκηνή αλλάζουνε σιγά σιγά. Καμιά φορά και γρήγορα.

Πού θα πάει ρε παιδί μου; Τί στο καλό; Δυόσμο για τσάι ξέρανα! Εντάξει, δεν ήταν κάτι το ουάο...αλλά πάλι! Στην ζιβανία θα κολλήσουμε; Κάποια στιγμή, θα μάθουμε να την φτιάχουμε κι αυτή! Τόσα γονίδια κρασοπαραγωγής, θα μιλήσουν το λοιπόν!

Πάππαλα η ζιβανία του παππούλη. Με πήρε και το κλάμα, παρασυγκινηθήκαμε λόγω ορμονών. Δεν είχε φιλί σήμερα... :(((((((((( Περνάνε τελείως οι πληγές όταν δεν υπάρχει κάποιος να τις κάνει μα (μπεμπε για φιλί); Αυτό πόση αλληγορία χωράει;

Να ακούσουμε Αττίκ;

Η θεία Βίκυ λέει:

"Προκειμένου να παραχθεί ζιβανία ανώτερης ποιότητας, χρησιμοποιούνται ώριμα υγιή σταφύλια της καλύτερης ποιότητας. Το σταφύλι που χρησιμοποιείται για ζύμωση πρέπει να είναι λιγότερο από 13°, προκειμένου να επιτευχθεί η τέλεια ζύμωση. Μόλις η διαδικασία της ζύμωσης ολοκληρωθεί (δηλ. λιγότεροι ή ίσος στην ανάγνωση 0° Baumι) το κρασί και ο οπός μήλου μεταφέρονται στο κύριο τμήμα των συσκευών απόσταξης, το καζάνι, και η διαδικασία απόσταξης αρχίζει. Η τελευταία ζιβανία που βγαίνει από τις συσκευές καλείται "πόρακος" και έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε οινόπνευμα. Υπάρχουν κυρίως τρεις τύποι διαδικασιών απόσταξης:

• Απόσταξη μόνο του κρασιού.
• Απόσταξη του κρασιού και του οπού μήλου.
• Απόσταξη του οπού μήλου με το νερό και την τελευταία ζιβανία ("ποράκος").

Ανάλογα με τη διαδικασία απόσταξης, διαφορετικές ποιότητες ζιβανίας μπορούν να παραχθούν."