Την Παρασκευή, μετά από αποχή αρκετών μηνών, επέστρεψα σε ένα αγαπημένο σπορ: σινεμά! Είδα δύο ταινίες καπάκι.
Public Enemies
Η καινούργια ταινία του φανταστικού, μοναδικού, απίστευτα ταλαντούχου Johnny Depp(ΘΕΟΣ! ΘΕΟΣ! ΘΕΟΣ!). Εδώ επιβεβαιώνεται μία παλιά άποψη: και μάπα να είναι η ταινία την σώζει άνετα ο Johnny. Βέβαια η ταινία δεν ήταν καθόλου άσχημη. Μου άρεσε πολύ η μουσική. Και ο Johnny. Επίσης οι ερμηνείες ήταν καλές. Και ο Johnny. Η πλοκή ανατρεπτική. Το ίδιο και ο Johnny. Το τέλος...λυπηρό. Ο Johnny θεός πάντως!
Σημείωση: πότε θα πάρει Όσκαρ; Και κυρίως για ποια ταινία; Για τους Πειρατές 4;
Ice Age 3
Να πω ότι το ευχαριστήθηκα περισσότερο από το Public Enemies; Θα το πω! Μετά την ολίγον καταθλιπτική πρώτη ταινία(στην οποίο σημειωτέον έπαιζε ο Johnny!), η Εποχή των Παγετώνων ήταν ό,τι έπρεπε! Τρελό γέλιο! Αξίζει!
Κατά τ'άλλα έχω να κοιμηθώ σαν φυσολογικός άνθρωπος τουλάχιστον μια βδομάδα. Οι γείτονες κάνουν υπερβολική φασαρία από τις 7 το πρωί, οι πιο δίπλα γείτονες κουρεύουν επί δύο συνεχόμενες μέρες το γκαζόν και τα νεύρα μου έχουν γίνει κουρέλια. Το χειρότερο είναι ότι έσπασε το κρεβάτι μου. Δεν έχει πως, γιατί και επειδή. Απλά έσπασε...
Βγήκαν και τα Αγγλικά. 18,6 και αύριο καταθέτω μηχανογραφικό. Πάει κι αυτό...
Είναι Κυριακή πρωί και έχω ξυπνήσει από τις 7...ο λαιμός μου έχει κλείσει, δεν μπορώ να μιλήσω αλλά παραδόξως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα! Καλημέρες...
7 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια