Κάποιες φορές η ομορφιά είναι δίπλα μας και εμείς, απασχολημένοι στο κυνήγι της ζωής, τρέχοντας-άραγε προς ποια κατέυθυνση;-δεν μπορούμε να σκύψουμε μέσα μας, ούτε να κοιτάξουμε γύρω μας και να την δούμε.
Πρώτα από όλα μέσα μας την κουβαλάμε. Και την γαλήνη και την ομορφιά.
Είμαι ήρεμη. Είμαι χαρούμενη.
Χαμογελώ. Έτσι. Χωρίς λόγο. Γιατί το νιώθω.
Είναι που κατάλαβα. Που κοίταξα μέσα μου και βρήκα όσα δεν ήξερα ότι υπάρχουν.
Κατάλαβα ότι πάνω από όλα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με όσα μας προσφέρει η ζωή. Ο, τι κι αν είναι αυτό. Να έχουμε φυλαγμένο ένα "καλώς ήρθες'' για να το καλοδεχτούμε.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη γαλήνη...Από το να αγαπάς όσα έχεις. Κι ας είναι λίγα.
Ποτέ μου δεν είχα κάτι χειροπιαστό. Και ποτέ μου δεν ζήτησα. Αλλά κι αυτά τα λίγα που έχω, κι αυτά τα λίγα που είχα, τα αγάπησα, τα αγαπάω. Είναι κομμάτια μου.
Όταν σκεφτείς ότι άλλοι δεν έχουν τίποτα...Τότε θα αγαπήσεις τις σταγονίτσες από τη βροχή ευτυχίας που σε έχουν ακουμπήσει στην καταιγίδα που έπεσε.
Εικόνα κι αυτή της πόλης. Λιμνούλα. Που επιβιώνει σε πείσμα του τσιμέντου.
Τι όμορφα...
Κι η διάθεση μου ένα νούφαρο που ταξιδεύει στα πράσινα νερά...
Ατενίζοντας ένα άγνωστο μέλλον, με ελπίδα...
13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
αγάπη ελπίδα ζωή ταξίδι αλλαγή αναμνήσεις σκέψεις γνώσεις παράξενα σοφίες δημιουργία διάφορα στιγμές ευχές χαρά χαμόγελο όνειρο ιδέες νοσταλγία συμπεράσματα συνταγές συνταγή ανέκδοτα φιλία θυμός μοναξιά ιστορία λιμάνι ψυχή λέξεις Μουσική παραμύθι περι ζωής μουσικής φιλίας έρωτα χαμόγελου ποιήμα σιωπή πιστεύω συμπέρασμα χιούμορ χιουμορ ζωγραφική συμβουλές τραγούδια ταινία ταινίες γάμος μετακόμιση παρέα ευτυχία χρήσιμα site ψηφιδωτό στιγμες