Εντάξει είναι φορές που νοσταλγώ το Λονδινάκι. Τέτοια μέρα πριν ένα χρόνο έβγαλα το εισητήριο της επιστροφής. Απολαμβάνω την Ελλάδα με τα καλά και τα στραβά της, αν και νομίζω είναι η αιτία που δεν έχω έμπνευση να ανανεώνω το βλογ μου πιο συχνά. Μάλλον φταίει ο συμπυκνωμένος τρόπος ζωής. Ένα pummaro δηλαδή. Ας μην ήταν το κρεμμύδι να δέσει η σάλτσα και να αποκτήσει γεύση και θα σου λεγα εγώ μετά. Θα χες πάρει όχι βέβαια το τελευταίο τρένο για Λονδίνο...αλλά την πρώτη πτήση. Και εντάξει...πες ότι αυτά τα τζιτζίκια που μου ζαλίζουν τα αυτιά όλο το βράδυ από τη ζέστη μπορείς να τα πάρεις μαζί...το κρεμμύδι όμως? Γιατί μπορεί να έχεις το κουνέλι αλλά χωρίς κρεμμύδι δε φτιάχνεις στιφάδο!

Και που να σφίξουν οι ζέστες!