Όλα ξεκίνησαν από την βαφτιστήρα μου και τα κολλήματα που τρώνε τα παιδάκια σε μικρή ηλικια που μαθαίνουν τα πάντα και ρουφάνε σα σφουγγάρι. Ημικρή είχε κόλλημα με τα σκυλάκια. Έκανε συνέχεα γαβ γαβ κι όποτε έβλεπε σκύλο καρφωνοταν στο ζωάκι. Άμα γάβγιζε κιόλας το έδειχνε, το κοίταγε πήγαινε μια κοντά και μια μακριά.

Την πηγαίναμε λοιπόν στην εκκλησία και όλο το πρωί πριν βγούμε της έλεγα " Νιάου νιαου βρε γατούλα" μπας και ξεκολλήσει από το σκύλο και μάθει τίποτα άλλο. Βλέποντας το σκύλο η μικρή τον έδειχνε στη μαμά μου και το μπαμπά της. Κι όταν τη ρώτησαν πως κάνει ο σκύλος αυτή είπε ΝΑΟΥ ΝΑΟΥ! Χαχαχα, φανταστείτε την περηφάνεια της νονάς και το έκπληκτο βλέμμα του πατέρα της και της μητέρας μου. Προχτές λοιπόν πήγαμε για φαι και ήρθε μια γατούλα και την ταίζαμε για να τη βλέπει η μικρη! Ω Θεέ μου τι γέλιο. Η μικρή άρχιζε να νιαουρίζει, κι όσο δεν έπαιρνε απάντηση από τη γάτα που μασούλαγε διαρκώς (περισσότερο απο μας έφαγε η γάτα) τόσο πιο άγρια νιαουριζε!  Και η περηφάνεια της νονάς μεγάλη........

Άντε καλά νιαουρίσματα.....