Έχουμε 2007!!!!!!! Έλεος, δηλαδή! Γιατί περνάνε ΤΟΣΟ γρήγορα τα χρόνια; ουφφούξιξ!!!!! Καιρό έχει να μπω και στο διαδύχτιο. Σάμπως και τις τελευταίες μέρες του πέρσι και τις πρώτες μέρες του φέτος, να ήμουνα τσακωμένη με την τεχνολογία. Για την ακρίβεια, ήμουν και είμαι τσακωμένη με το …..ύψος του τρεχούμενου μου και τις διάφορες υποχρεώσεις που τρέχω και δεν προλαβαίνω.
Πάντως, είμαι πολύ χαρούμενη που το 2006 έφυγε ανεπιστρεπτί. Αν ήταν βρυκόλακας (καλά, από πότε γράφεται η λέξη με ιώτα; Δεν θα τα πάμε καλά με την ορθογραφία του υπολογιστή!!!) θα τον έπνιγα στην σκορδαλιά από πέρσι τον Γενάρη, μα έλα που ήταν απλά μια χρονιά και το μόνο που χρειαζότανε η κατάσταση ήταν υπομονή. Και για ένα ανυπόμονο κορίτσι σαν εμένα, δεν υπάρχει χειρότερο. Εκτός από την αφραγκία σε περίοδο εκπτώσεων.
Όπως και να έχει…. Στόλισα το δέντρο μου σαν καλό παιδί που είμαι, ανήμερα Χριστούγεννα. Λεπτό πριν. Έβαλα και το μοναδικό δώρο που πήρα στα ποδαράκια του και ως τώρα αρνιέμαι να ξεστολίσω το πρώτο και να τακτοποιήσω αλλού το δεύτερο. Και ας το άνοιξα πριν έρθει ο ‘Αη Βασίλης. Σαν ανυπόμονο κοριτσάκι που είμαι.
Οι τελευταίες μέρες του πέρσι, που προβλέπονταν να είναι μοναχικές, μετατράπηκαν σε μαγικές. Μια ωραία έκπληξη, ξαφνική, σχεδόν απρογραμμάτιστη και εν τέλει το καλύτερο τέλος για μια χρονιά τραλαλά. Σε μια χρονιά που αναγκαστικά αποχαιρέτησα τόσους ανθρώπους για πολλές δεκαετίες (μπορεί και όχι, δηλαδή, ποιος ξέρει άραγε; ), και ένιωθα κουρασμένη πριν καν έρθει το καλοκαίρι, η επίσκεψη αυτή αποδείχτηκε το καλύτερο φάρμακο. Και από εκείνη τη μέρα τραγουδώ χαρούμενη. Δεν σφυρίζω, γιατί σπανίως το καταφέρνω χωρίς να μην φανώ γελοία, αλλά αν μπορούσα θα το έκανα κι αυτό. Όπως θα έβαζα τις δέκα αυτές μέρες κάτω από το χριστουγεννιάτικο δεντράκι μου για πάντα. Μια κάμερα για αναμνήσεις παρακαλώ πολύ, δώρο για του χρόνου!!!!
Η παραμονή με βρήκε μόνη να διαβάζω πυρετωδώς. Έξω γινότανε χαμός από τα μπουμ μπαμ μπιμ μπεμ ιιιιιιιιιιιιιιιιιι των πυροτεχνημάτων. Χαμός όμως. Αλλά εγώ, εκεί, να διαβάζω, για να με βρει ο καινούριος χρόνος μελετηρή και μη σκοντούφλα. Γέλασε ο Θεός με την σκέψη, ειδικά με το δεύτερο σκέλος της, και έτσι η χρονιά με βρήκε να κοιμάμαι και να ξυπνώ από τα απανωτά τηλεφωνήματα της οικογένειας και των φίλων μου, από Κύπρο. Ναι, σηκώθηκα, επιτέλους, είκοσι λεπτά μετά τα μεσάνυχτα και έτρεξα στο κουζινάκι, να προλάβω τουλάχιστον το ψωμάκι που είχα βάλει στο φούρνο, ένα τέταρτο πριν τα μεσάνυχτα. Δεν είχε γίνει κάρβουνο, ευτυχώς, αλλά ένα ωραίο έγκαυμα στην βάση του αντίχειρα, το πέτυχα! Εννοείται, πως δεν κέρδισα το φλουρί. Εδώ με την παρουσία μου και δεν συγκινείται να μου δοθεί, και θα δοθεί όταν εγώ λείπω κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα;
Έτσι, η χρονιά ξεκίνησε όπως κάθε άλλη. Με κάτι, τελείως ανάποδο από αυτό που είχα προγραμματίσει για τα πρώτα λεπτά, έτσι για το καλό του χρόνου, και με ένα άου αμέσως μετά, έτσι για κερασάκι. Ήθελα και το φλουρί, τρομάρα μου!
Δεν άλλαξαν πολλά στην καθημερινότητα. Όμως το 2007 είναι σίγουρα πιο όμορφο και γεμάτο από το μεγαλύτερο αδερφάκι του. Με περισσότερες αποφάσεις, υποσχέσεις και νέκταρ. Για αυτό και τραγουδώ. Μόνο γιατί τελείωσε το άτιμο το 2006!
Και αν και σας το εύχομαι, με κάτι μέρες αργοπορία (εκτός από τους αγαπητούς παλιοημερολογίτες, που γιόρτασαν το Σαββατοκύριακο την Πρωτοχρονιά τους)…….
Καλή Χρονιά σε όλους!!!!!! Με Υγεία και ένα καλό δρόμο Ευτυχίας!!!!
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιοαρτικ grow-ups as in push-ups Απορίες Απορίες εκτός τόπου και χρόνου αρτίκ επέτειος ημερολογιακά ημερολογιακα ιδεογραφικά Κύπρου εικόνες Κύπρου είκονες μεταφράσεις της Μωβ μορφές Μορφές Παράφωνοι διάλογοι Σκέψεις σΤίχΟι συνείδηση συνταγές Σφηνάκια σφηνάκια Σφηνάκια! τραγούδια για καλημέρα τραγούδια για καληνύχτα τσάγια Τσάγια! τσάγια! Τσάγια Χαμόγελα