Η καταχώρηση στό site τού ξενοδοχείου το έλεγε καθαρά: «οι πελάτες μας μπορούν να χρησιμοποιούν την διπλανή πισίνα» 

Οταν όμως έφτασα,μετά από πολύωρο ταξίδι,στο ξενοδοχείο,δέν ευρήκα πισίνα. 

Ούτε δεξιά,ούτε αριστερά τού ξενοδοχείου. 

«Α,είναι στο απέναντι ξενοδοχείο»,μέ πληροφόρησε ο ιδιοκτήτης. «Εχουμε συμφωνία μέ την διεύθυνσή τους σχετικά».

(Ο ιδιοκτήτης πρέπει να έχη πρόβλημα μέ την αντίληψη τού χώρου,διότι ώς γνωστόν,άλλο το απέναντι και άλλο το δίπλα.Εξ ού και εις τούς γάμους οι νεόνυμφοι κάθονται δίπλα-δίπλα και ο τελών το μυστήριον ίσταται απέναντί τους.Εκτός άν ο ιδιοκτήτης τού συγκεκριμένου ξενοδοχείου δέν έχει πάει ποτέ του σέ γάμο,ούτε κάν στον δικό του,και έτσι δέν μπόρεσε νά διαπιστώση την διαφορά....) 

Πήρα λοιπόν κι’εγώ τά κολυμβητικά μου σύνεργα,μπούκαρα στο απέναντι ξενοδοχείο καί αφού εγκατέστησα τά σύνεργα σέ μιά ξαπλώστρα,ετοιμάστηκα να εισέλθω στην «απέναντι διπλανή πισίνα». 

Μόλις όμως εβύθισα το ένα πόδι μου (δέν θυμάμαι τώρα ποιό) στό ύδωρ,ξεπετάχτηκε ένας τύπος από το πουθενά. 

«Συγγνώμην κύριε,μένετε εδώ στό ξενοδοχείο;» 

«Οχι,στό απέναντι μένω.Αλλά ο ιδιοκτήτης μού είπε οτι έχει συμφωνία και...» 

«Λυπάμαι κύριε,απαγορεύεται να χρησιμοποιούν την πισίνα μας μή ένοικοι τού ξενοδοχείου μας». 

Ακολούθησε οργισμένη εισβολή μου στην ρεσεψιόν,άρνηση τής υπαλλήλου να τηλεφωνήση στόν διευθυντή («κοιμάται τώρα,πώς να τον ξυπνήσουμε την ιερή τούτη στιγμή;»),επιστροφή μου στό ξενοδοχείο που είχα κλείσει εγώ,καί τελικά.... 

«Λυπάμαι,έχει αλλάξει ο διευθυντής τού άλλου ξενοδοχείου καί δέν το ήξερα»,η δικαιολογία τού ξενοδόχου που υποσχόταν «διπλανές» πισίνες στούς ενοίκους του.

(Καλά ρέ φίλε,κάνεις συμφωνίες μέ ένα άλλο ξενοδοχείο και δέν ενδιαφέρεσαι να μάθης άν ισχύουν μετά την αλλαγή τού διευθυντή του;Τί σόϊ επιχειρηματίας είσαι;) 

Ευτυχώς,το νησί είχε αρκετές παραλίες,αλλά βρέ άνθρωπε,μήν υπόσχεσαι πράγματα που δέν μπορείς να δώσης στούς πελάτες σου. 

Εκτός άν ήξερες οτι σέ λίγο θά έχουμε εκλογές και προετοιμαζόσουν από τότε γιά υποψήφιος......