"Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή που είναι μικρή"

12 Σεπτεμβρίου 2009, 14:21
"Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή που είναι μικρή"
Ζωή

Πέρασαν κι αυτά τα γενέθλια...

Με την ανωριμότητα έφηβης και τη ματαιοδοξία γυναίκας κάθε ηλικίας κοιτώ τις φωτογραφίες της πολυαναμενόμενης 09.09.09 βραδιάς και αναζητώ επιβεβαίωση για το ότι δε φαίνομαι τόσο όσο "έγινα"... :)

Η ψυχή μου, η ζωή μου, αυτό που νιώθω πως είμαι κι όλα όσα ονειρεύομαι καμιά σχέση δεν έχουν με αυτό το νούμερο που βαραίνει την πλατούλα μου κι, όμως, αισθάνομαι "εγκλωβισμένη" στη σκέψη ότι αυτό με καθορίζει.

Την απάντηση τη βρίσκω στο εύρος των επιλογών: Αισθάνομαι ότι εξακολουθούν να είναι άπειρες κι η "κοινή λογική", που παλεύω να απεκδυθώ, μουρμουράει ότι στενεύουν.

Ελευθερία ή παραλογισμός; Χαρά της ζωής ή έλλειψη σοβαρότητας; Τι απ' όλα είναι η στάση και η αίσθησή μου;

Σάκος του μποξ το μυαλό μου. Και την ξέρω τη λύση: Να χαλαρώσω, να βάλω ένα τέρμα στις "πολυσπούδαστες" αναλύσεις μου και να ρουφήξω τη ζωή με θέρμη απ' το ποτήρι μου.

Εύκολα είναι τα λόγια...

video

Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας & Πυξ Λαξ ( Ντουέτο )

Άσε με πάλι να σου πω
για χρόνια περασμένα
για τα τραγούδια που αγαπώ
τα παραπονεμένα

Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς

Άσε με πάλι να ρωτώ
ο χρόνος τι θα φέρει
ο ήλιος και ο κεραυνός
μου στήσανε καρτέρι

Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς

16 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

StavmanR (12.09.2009)
"Τί να φταίει; Τί να φταίει..." τραγουδούσε η Μαρινέλλα στο τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα.

Μα τελικά είναι ανάγκη κάτι να φταίει; Κάποτε είχα γράψει ένα ποιηματάκι. Μία στροφή θα σου αφήσω εδώ:

"Ζούμε κι εμείς. Γίναμε οι γνώστες της ζωής...
Προχθές μωρά, έφηβοι χθες και τώρα γέροι.
Κρασί σαν νά 'ταν η ζωή μας σε βαρέλι
που σαν βιαστείς και πιεις με μιας θα ζαλιστείς."

Χρόνια καλά και πολλά (ετεροχρονισμένη μεν, διαχρονική δε, η ευχή). Άσε τις αυστηρές αιτιοκρατίες των πταισμάτων (πταίω) και ακολούθησε την αναρχοαιτιοκρατία της πραγματικής ζωής, εκείνη της καρδιάς.

Καλησπέρα Latte :)

Latte (12.09.2009)
Αχ, αχ, και πάλι αχ, εγώ τις αφήνω (λέμε τώρα), αυτές δε με αφήνουν (πάλι αλλού το φταίξιμο ρίχνω η αδιόρθωτη :))!

Ευχαριστώ πολύ, Σταύρο! :)

Latte (12.09.2009)
Κι "η στροφή που μου άφησες" είναι εκπληκτική!
Τυχαίνει να ζαλίζομαι απ' τα γενοφάσκια μου... :)
Ευχαριστώ πολύ πολύ!

StavmanR (12.09.2009)
...επίσης, ο Βάρναλης έχει γράψει μία διαχρονικής αξίας στροφή στους "μοιραίους".

"― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; Ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα..."

:)

hithtoly (12.09.2009)
γλυκύτατο πόστ και υπέροχο τραγούδι!

Latte (12.09.2009)
Θενκ γιου, Κρις! :)

movflower (12.09.2009)
Χρόνια σου Πολλά!!!
Δεν σου είχα πει νομίζω.

Κανείς δεν φταίει που μεγαλώνει, μονάχα ο χρόνος που γυρίζει γυρίζει γυρίζει...και προχωρεί.

:)

Latte (12.09.2009)
Ευχαριστώ πολύ, λουλουδένια!

Αν φταίγαμε, θα μπορούσαμε να μικρύνουμε άραγε, αλλάζοντας συμπεριφορά; ;) :)

music4everyone (12.09.2009)
χρόνια πολλααααά!

nevitelle (12.09.2009)
Μεγαλώνουμε αλλά μαθαίνουμε..
Τον εαυτό μας..την ίδια την ζωή..
Είναι στιγμές που σκέφτομαι πως θα ήθελα να είμαι ακόμα 20. Αλλά με το μυαλό του σήμερα, να μην κάνω τα λάθη που έκανα, να αλλάξω τις επιλογές μου. Μετά όμως σκέφτομαι πως αφού όλα γίνονται για κάποιο λόγο, αν κάτι είχε γίνει διαφορετικά δεν θα ήμουν τώρα αυτή που είμαι..
Τίποτα δεν φταίει. That's life!!! And it's a wondeful life!!!

margo (12.09.2009)
extra special πριμ :
Άλλα 9 φιλιά - και όταν δε δω
ένα κατακίτρινο λουλούδι origami μόνο για σένα :))))))))

margo (12.09.2009)
* όταν Σε ξαναδώ :))

sven (13.09.2009)

Γαλατάκι,

άσε τα αχ και τα βαχ για άλλες στιγμές, και συνέχισε να...μεγαλώνεις...!!! Αν δεν το κάνεις αυτό, θα εξακολουθήσεις να παραμένεις μια έφηβη, όπως τώρα!!!

Έχεις τα διλήμματα και την αμφιθυμία μιας έφηβης, την καρδιά μικρού παιδιού, τη σκέψη και τη λογική ενός ενήλικα, και τη στάση ζωής...υπερήλικα!!!

Για όλους αυτούς τους λόγους και μόνο, να παρακαλάς να...ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ και να μη το φοβάσαι καθόλου.

Η ζωή είναι μπροστά κι όποιος αρνείται να μεγαλώσει έχει, στην καλύτερη περίπτωση, επαναλαμβανόμενα βιώματα, φιλτραρισμένα μέσα από το ίδιο πάντα πρίσμα, πείθοντας τον εαυτό του πως είναι ωραία και πως του αρκούν για να νιώθει καλά...

Μια ωραία και αναγκαία επανάληψη: Χρόνια όμορφα, χρόνια γλυκά, χρόνια "γεμάτα", όχι με κεντήματα σαν της Πηνελόπης...!!!

Latte (13.09.2009)
- Ευχαριστώ πολύ, μουσική-για-όλους! :)
- Χιονούλα, πολύ όμορφα τα λες... :)
- Μαργαριτούλα μου, you extra spoil me! :) Ευχαριστώ, ευχαριστώ! Κατακίτρινο;;!!! :):):):):):)
- Σβενάκο μου, σ΄ευχαριστώ για την όμορφη επανάληψη και την ανάλυση; (Έχω στάση ζωής υπερήλικα;;!! Ωχ, Αμάν και αχ και βαχ!) :):)

Oraclas (13.09.2009)
Είχα διαβάσει κάποτε από τον Μωχάμεντ Άλι, το εξής: Ο άνθρωπος που σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο στα 20 του και στα 50 του, έχει χάσει τριάντα χρόνια από τη ζωή του.
Τι πιο όμορφο όταν έχεις μάθει να εκτιμάς τη ζωή. Ρούφηξε τη ζωή με θέρμη, όπως λες και εσύ η ίδια και δείξε μας τον τρόπο να κάνουμε πιο όμορφη τη ζωή μας.

kithara-woman (14.09.2009)
Χρόνια πολλά και χρόνια καλά,γλυκούλα μου!! :-))
Ο χρόνος περνάει και να μην το θέλουμε.Δεν μας ρωτάει και έχει το κακό ελάττωμα να τρέχει λες και τον κυνηγάνε!χαχα!
Το τραγούδι απλά τέλειο!! :-))

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
latte

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/latte

Αναμνήσεις (παρελθόν), ζωή (παρόν) και όνειρα (μέλλον) ξεδιπλωμένα σε έναν πολύχρωμο virtual ορίζοντα. Με αναγνώστες ή μη, βγαίνουν από μέσα μου και μπαίνουν ... σε τάξη.

Tags

Επίσημοι αναγνώστες (12)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Links