Μία ταινία που είδα πρόσφατα, μου έδωσε την αφορμή να γράψω για τους άντρες που τους κάνουν ότι θέλουν οι γυναίκες τους. Η ταινία ήταν με τον χοντρό - λιγνό. Απολαυστικό δίδυμο, σε κλασσικό μαυρόασπρο φόντο, περιέγραφε τις προσπάθειες των πρωταγωνιστών να αποφασίζουν -αυτοί- για τη ζωή τους. Ένα συνέδριο που ήθελαν να παρευρεθούν, ήταν όλη η ταινία και οι μηχανορραφίες των αντρών να ξεγλιστρήσουν από τις γυναίκες τους.
Πίσω από έναν μεγάλο άντρα κρύβεται μία μεγάλη γυναίκα λένε οι παλιοί. Όμως σε πόσους επεμβαίνουν οι γυναίκες και σε θέματα που δεν αφορούν συμβουλές. Πόσοι παίρνουν άδεια για να βγούνε με τους φίλους τους; Πόσοι είναι στην πραγματικότητα δυστυχισμένοι και το 'παίζουν' αρχηγοί;
Κι αν μασάει σίδερα και κάνει το λιοντάρι,
στο τσαρδί του ο Κουταλιανός
τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος
αχ πώς τη φοβάται ο φτωχός Κουταλιανός..
Με τον όρο 'παντοφλάκηδες' περιγράφω όλους αυτούς που τρώνε παντόφλα. Κρύβονται καλά, αλλά είναι πολλοί και είναι αναμεσά μας. Εγώ κάνω αυτό λέει ο ένας, εγώ το άλλο, εγώ είμαι ο αρχηγός, χωρίς εμένα δεν θα μπορούσε να ζήσει, αλλά όταν βρεθούμε με συνοδεία αλλάζουν δραματικά. Ο άνθρωπος που είναι διαφορετικός με τους φίλους του και διαφορετικός με τον συντροφό του είναι δυστυχισμένος. Γιατί σε μία από τις δύο περιπτώσεις υποκρίνεται.
Στον αντίποδα υπάρχουν και οι 'Λούλες'. Γυναίκες που γίνονται χαλί να τις πατήσεις. Το όνομα είναι έμπνευση από μία ταινία του Βουτσά (Ο τελευταίος Άντρας) στην δεκαετία του 80, όπου ο άντρας φώναζε επιτακτικά συνέχεια στην γυναίκα του με οποιαδήποτε αφορμή. Λούλα παντόφλες. Λούλα πόρτα..
Ένας γνωστός ακούστε κάποτε τι είχε κάνει: Είχε βάλει την γυναίκα του τιμωρία στην αποθήκη για τρεις ώρες, γιατί δεν του είχε σιδερώσει καλά το πουκάμισο. Ο φίλος μου που μου το είχε μεταβιβάσει, μου είπε πως αυτήν την ιστορία, την ανέφερε ο ΆΝΤΡΑΣ μπροστά στην γυναίκα του και αυτή είχε απαντήσει, ο γλυκούλης μου καλά μου έκανε. Αντίστοιχα γυναίκα επειδή έβγαζε περισσότερα χρήματα από τον άντρα της, αυτός όταν γύριζε από την δουλειά κατέβαινε με τα πόδια για να της κουβαλήσει την τσάντα, ώστε να μην κουραστεί.
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει υπερβολή. το ζευγάρι χρειάζεται χώρο και προσαρμογή σταδιακά. Χρειάζεται προσωπικό χρόνο. Αν έχει μάθει λ.χ. ένας άντρας κάθε εβδομάδα να βγαίνει με τους φίλους του, είναι το πρώτο πράγμα που θα του λείψει όταν η γυναίκα αρχίσει να γκρινιάζει. Τι πιο όμορφο η συνεχής ανανέωση σε ένα ζευγάρι. Και φυσικά οι όροι ισχυόυν και για τους δύο.
Οι γκρίνιες υπάρχουν και για τους δύο. Ο καθένας όμως γκρινιάζει για διαφορετικό λόγο. Το σημαντικό είναι ότι συνήθως οι γκρίνιες είναι επιθυμίες πραγματοποιήσιμες. Η επαναληψή τους είναι όμως που κουράζει.
Η συμβουλή μου είναι ποτέ να μην χάνουμε τα ενδιαφεροντά μας. Είτε έχουμε σχέση είτε είμαστε σε γάμο, πάντα να διατηρούμε τα ενδιαφεροντά μας και το σημαντικότερο να προσπαθούμε να μην αλλάξουμε.