Κάποια Δήθεν Λόγια......
Οποιος Μπορει Κανει, οποιος δεν μπορει διδασκει!!!
17 Σεπτεμβρίου 2009, 15:25
Η Μέρα Εκείνη δεν Θ’ Αργήσει ...


 

 

 

Πέμπτη 3 μ.μ.



Βγαίνω κι επειδή θά 'ρθεις νωρίς, τα λεφτά τα έχω στο δεύτερο συρτάρι,τσιγάρα -ρόθμανς- σου άφησα πάνω στο τραπεζάκι της κουζίνας. Σήμερα βαρυόμουνα δουλειά και γκόμενες, κάθησα κι έφτιαξα χορτοκεφτέδες. Δε θα αργήσω, θα πεταχτώ μέχρι το στούντιο, γράφω με το Θάνο κάτι πολύ όμορφες μουσικές πάνω σε ποιήματα Καββαδία συνέχεια αυτών που ήξερες, ρίξε καμιά πασιέντζα. Μου τηλεφώνησε ο Λευτέρης ευτυχώς είναι καλά. Μη σε πιάσουν πάλι τα ψυχοπλακωτικά σου και πιεις κανένα τελωνείο! 'Αμα βρεις καιρό ρε τεμπελόσκυλο συμπλήρωσε το τραγούδι του Βασίλη στην πρώτη μελωδία που έχεις στην κασέτα την Maxell (όχι την Intersonic). Αν τηλεφωνήσει καμιά για μένα πες ένα από τα γνωστά "έχει ηχογράφηση πουλιών στη Σταμάτα" κλπ. Πέρασε η Μυρσίνη για μια στιγμή, ήθελε λεφτά για τη Βακαλό. 'Αλλαξα σεντόνια, άμα θες κάντηνα καμιά ωρίτσα. Θά 'μαι πίσω κατά τις εννιάμισυ. Ο περσικός δίσκος -είναι πάνω στο πικ απ- πολύ ωραίος. Το βράδυ άμα θέλεις πάμε προς τα κάτω για ούζο. Ηρέμησε και μην καπνίζεις πολύ ρεεε! Ακούς;



Αχιλλέας 

 

 

 

(Από το άλμπουμ "Οι μπαλάντες του Μάνου" το οποίο έχουν επιμεληθεί η κόρη του Μυρσίνη και ο πολύ καλός τους φίλος Αχιλλέας Θεοφίλου)   

 

 

 

 

 

 

Είναι κάποιες μέρες που χάραξαν πικρές επετείους! Είναι κάποιες τέτοιες μέρες που τα λόγια είναι λίγα και οι κρίσεις φαντάζουν κούφιες και φτωχές για να μπορέσεις με την εκφορά τους να τιμήσεις τη μνήμη ενός ΑΝΘΡΩΠΟΥ!

 

 

 

Είναι γνωστό! Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982 η είδηση είχε πέσει σαν βόμβα: «Ο Μάνος δεν υπάρχει πια! Άφησε την τελευταία του πνοή στις τρεις τα ξημερώματα σε ένα νοσοκομείο της Μόσχας»!  

 

 

 

Ο Μάνος της μουσικής, ο Μάνος της επανάστασης, ο Μάνος του πολιτικού και του κοινωνικού αγώνα, ο Μάνος της Ανθρωπιάς, ο Μάνος της αμφισβήτησης και της καταγγελίας, ο Μάνος του έρωτα και της μελωδίας!  

 

 

 

Ο ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ της Ελλάδας!!! 

 

 

 

 

Το μοναχοπαίδι του Ανδρέα Λοΐζου από το χωριό «Άγιοι Βαβατσινιάς» της Λάρνακας της Κύπρου και της Δέσποινας Μανάκη από την Ρόδο, που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1937 και μεγαλούργησε χρόνια αργότερα στη Μητρόπολη του Ελληνισμού, την Αθήνα! Ο Συνθέτης, και ενίοτε ερμηνευτής, που σιγοψιθύριζε με ερωτική χάρη λόγια επαναστατικά στις ψυχές των ανθρώπων! Ο Άνθρωπος που πάλευε από διάφορα πόστα για τα δίκαια του λαού και τα δικαιώματα των εργαζομένων! Ο γραφίστας στο διαφημιστικό γραφείο της οδού Κάνιγγος, που έμελλε να γίνει ο «διακοσμητής» της Ελληνικής μουσικής!  

 

 

 

Ο Μάνος Λοΐζος ήταν πρωτοπόρος συνδικαλιστής στο χώρο των δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού και πάλεψε για τα πνευματικά τους δικαιώματα από τις εταιρίες και την κασετοπειρατεία μέσα από την ΕΜΣΕ, ενώ ήταν ο πρώτος πρόεδρος του σωματείου. Ο ίδιος ένιωθε ως απλά ένας στρατευμένος αγωνιστής στα ιδεώδη του κομμουνισμού, παρ’ όλο που ποτέ δεν υπήρξε σταλινικός κι ας βρισκόταν στις τάξεις του ΚΚΕ! Σε μια συνέντευξη του είχε δηλώσει ότι: «Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι στρατευμένος ιδεολογικά. Το θέμα είναι να μπορείς να είσαι στρατευμένος και συγχρόνως γνήσιος καλλιτέχνης, λέγοντας αυτά που πιστεύεις. Πρέπει να υπάρχει στρατευμένη τέχνη, γιατί μέσα στον δρόμο αυτής της σχολής, μπορούν να βγουν αριστουργηματικά έργα. Αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι η στρατευμένη τέχνη είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στις χιλιάδες των φτωχών παιδιών που πεινάνε, αγωνίζονται και σκοτώνονται καθημερινά», και συνεχίζοντας σε μια άλλη του συνέντευξη, «Αν θεωρήσουμε στράτευση τη διαρκή εξυπηρέτηση της κοινωνικής συνείδησης, τότε, σαν ένα ενεργό μέρος κι εγώ αυτής της κοινωνικής συνείδησης, θεωρώ τον εαυτό μου στρατευμένο»! 

 

 

 

Όχι, δεν θα αναλωθώ με το να παραθέσω το βιογραφικό του Μάνου ως φόρο τιμής! Θεωρώ ότι ο κάθε ένας μπορεί να βρει άπειρα σημειώματα με το βιογραφικό του στο διαδίκτυο για να γνωρίσει το συνολικό έργο και την πορεία του «Che της Ελληνικής μουσικής» με το πράο ύφος και το απαράμιλλο ήθος!  Άλλωστε, όπως είπα και στην αρχή του post, τα λόγια είναι φτωχά για να εκφραστείς και να τιμήσεις τον Άνθρωπο! Χαρακτηριστικός είναι ωστόσο ο λόγος του Γιάννη Ρίτσου που πίστευε πώς το μυστικό της τέχνης του Μάνου Λοΐζου βρισκόταν στο «ότι κατάφερε να πρωτοτυπεί παραμένοντας γνώριμος μέσα σε μια μουσική ατμόσφαιρα ελεγειακής πραότητας και ταυτοχρόνως πειστικής αγωνιστικότητας»! Ο δε Μίκης Θεοδωράκης, τόνιζε πάντα ότι το τραγούδι του Μάνου είναι «σαν το σταφύλι που δε ζητούσε παρά μόνο τον ήλιο για να γλυκάνει τον τρυγητή για να το κάνει μούστο να το πιει»! 

 

 

 

Το ελληνικό τραγούδι και η ελληνική μουσική χρεωστάνε πολλά στον Μάνο Λοΐζο, ίσως πολύ περισσότερα από ότι ο κάθε ένας πιστεύει! Τα τραγούδια του Μάνου είναι «ποτισμένα» με το αθάνατο νερό που τους επιτρέπει όσο περνά ο χρόνος να ξανανιώνουν αντί να γερνούν!  

 

 

 

Τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος και τι να πρωτοτραγουδήσει από το έργο του; Το «Αχ χελιδόνι μου», το «Τίποτα δεν πάει χαμένο», το «Λιώνουν τα νιάτα μας», τη «Τσιμινιέρα», το «Μερτικό μου απ' τη χαρά», τη «Μέρα εκείνη», που, «δε θ' αργήσει», το «Νανούρισμα», τον «Γέρο - νέγρο Τζιμ», το «Τέλι τέλι», το «Γερνάς και σκοτεινιάζει», εκείνη την «Πρώτη Μαΐου», τον «Τσε», το «Σ' ακολουθώ», το «Μη με ρωτάς», τη «Η κουτσή κιθάρα», τον «Δρόμο» που είχε την δική του ιστορία, τον «Τρίτο παγκόσμιο» και τόσα άλλα; 

 

 

 

Μάνο, σε ευχαριστούμε γιατί με τα τραγούδια σου μας χάρισες κάτι από το γλυκό αδιόρατα διακριτικό σου χαμόγελο, που μας επιτρέπει όποτε τα ακούμε να ξεπερνάμε τους ορίζοντες της φαντασίας μας!  

 

 

 

 

 

 

«Μη με ρωτάς, σε θυμάμαι… 

 

Μη με κοιτάς, σε φοβάμαι….!»  

 

 

 

Μιας και ποτέ δεν το ξέχασα, αφιερωμένο σε ΣΕΝΑ που κάποτε το τραγουδούσαμε μαζί και δακρύζαμε διότι νιώθαμε ότι ο χωρισμός ήταν κοντά! Μα, Καρδιά μου, η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ ….   

 

 

 

Η Μέρα Εκείνη Δεν θ’ Αργήσει 

 

«Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει

 

που μπρος μου θα σε ξαναδώ,

 

το φως του Ήλιου θα ραγίσει

 

και συ θα τρέχεις προς τα εδώ. 

 

Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας,

 

όλα θα λάμψουνε αλλιώς,

 

και θα χαθεί μες τις σκιές μας,

 

όλος ο κόσμος ο παλιός. 

 

Θε’ να σκορπά το μέτωπο σου,

 

χρυσή κλωστή στον ουρανό,

 

και θα ν’ το ωραίο πρόσωπο σου,

 

απ’ το φεγγάρι πιο χλωμό. 

 

Η μέρα εκείνη δεν θ’ αργήσει,

 

κυνηγημένο μου πουλί,

 

σε πήρε κάποτε η δύση,

 

σε ξαναφέρνει η ανατολή!»   

 

Στίχοι: Φώντας Λάδης

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος – Δήμητρα Γαλάνη

 

 

 

 

 

   

 

8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

hithtoly (17.09.2009)
Εξαιρετικός,ποιητής και να'ναι καλά που μας άφησε προίκα τόσα κομμάτια-διαμάντια!να σε καλά!
movflower (17.09.2009)
Ένα τραγούδι για κάθε στιγμή. Μπορεί και περισσότερα. Για αυτό ισχύει για τον Λοϊζο το "Αιωνία του η μνήμη".
Peace18 (17.09.2009)
Καλό ταξίδι Μάνο...
Μια φωτογραφία σου απ’ τα ξένα έμεινε...
Απ’ αυτές που κρεμάνε οι φοιτητές στην καρδιά τους!!!
Latte (17.09.2009)
Ωχριούν οι λέξεις μπροστά σε αριστουργηματικά ακούσματα.
Ωχριά ακόμα κι αυτό το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης μπροστά στο μεγαλείο της ύπαρξης αυτών που τα δημιούργησαν...
sven (18.09.2009)

Φίλε Δήθεν,

πανέμορφο αφιέρωμα για έναν Ανθρωπιστή-Δημιουργό-Έντιμο Αγωνιστή, που μοίραζε απλόχερα ό,τι είχε, μα πάνω απ΄όλα τη μεγάλη του ψυχή...

Πολύ όμορφα δεμένη και η προσωπική πινελιά στο τέλος...

Καλό ξημέρωμα
nevitelle (18.09.2009)
Υπέροχο αφιέρωμα σε μια πραγματική ΨΥΧΗ!!
Έχει δίκιο η Latte, ωχριούν οι λέξεις..
Μα στην καρδιά μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα τα δημιουργήματά του..
Καλημέρα Δήθεν!
pterarhos (18.09.2009)
Δυστυχως εφυγε πολυ νωρις.Ειχε πολλα ακομα να προσφερει.
Να προσθεσω στο πολυ ομορφο αφιερωμα σου,την μελοποιηση στιχων του Ναζιμ Χικμετ,και την αισθαντικη ερμηνεια του.
Αγαπημενος δισκος "Τα Νεγρικα"
Καλησπερα Δηθεν.
chocolat (20.09.2009)
Γιατί δεν το κάνεις άρθρο; Υπέροχο το κείμενο σου καλέ μου Δήθεν! :)

Καλησπερίζω κι εγώ :)

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
dithen
Προσωπικά Δεδομένα
Να ζώ, να παθιάζομαι και να Φεύγω το τέλος πριν να δώ......
από Οδός Ονείρων


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/dithen

Τα λόγια δεν ήταν ποτέ αρκετά θέλει δουλεία για να γυρίσει ο Ήλιος......



Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr
Template design by Jorge