Είναι μια φάση χλωμή, μια φάση αγριεμένη. Όλα γκρίζα κι άραχνα όλα οριζόντια σαν τέζα. Πλησιάζει το τέλος του Σεπτέμβρη, καιρός δευτερομουντίλα, στην Κύπρο είχε μίνι ρισκ τορνέιντο, στα μέρη του Βορρά, μακαρισμένη μουγκαμάρα.

Πέρασα που λέτε την Κυριακή να διαβάζω εφημερίδες ον λάιν και να σκέφτομαι καμπόσα.

Την αρχή έκανε μια φλασιά συνειρμών. Κηδεύτηκε λέει ακόμα ένας Κέννεντι. Και σκέφτηκα την καημένη την Μαρία - την Κάλλας ντε!. Αν δεν σκότωνανε τον Κέννεντι, δεν θα ξεκινούσε η Τζάκι κεφαλ(αι)οκυνήγι για να συντηρεί τα ψώνια της και η Κάλλας θα ήταν με τον Άρη της φορ έβερ εντ έβερ ευτυχισμένη. Δεν θα έφευγε μαραζωμένη, μπορεί να κάνανε ακόμα ένα παιδί, υγειές, με την ισχυολατρεία του ή με την φωνή της. Και δεν θα ήτανε μόνος απόγονος αυτό το κοριτσάκι, που δεν μιλάει γρι ελληνικά μα τα γκρικ παππούς μάνι τα μασάει αντί για μαρουλάκι.

Τέσπα. Στην Τζερμάνια έχουν εκλογές και γίνονται σουξέ γκράντε τα ...ριγέ! Σενάρια για συνδιασμούς κυβέρνησης τρελλά! Και να ένα περίεργο και να ένα ουάο: Οι ξένοι δεν θέλουμε τους Σοσιαλιστές γιατί τα αγαθά τα μοιράζονται μεταξύ τους του κόμματος οι ...μύστες.

Οι ξένοι πάμε τρελλά την Άντζη κι ας σιχαινόμαστε το Τσεντεού(Χριστιανοδημοκράτες) γιατί είναι τσεπικοί, ρατσιστές, σεξιστές και πουριτάλες. Διότι η Άντζη πρώτα πάτησε τον κάλλο των συναγωνιστών της, που την είπαν "άχρηστη, γυνή εσύ τί ζητάς μωρή στην πολιτική;" Την Γερμανία την προσέχει σαν το νοικουριό της γυναίκα φρόνιμη της Πόλης και όχι σαν νυμφομανής μάγισσα της Σμύρνης! :Ρ

Πριν χρόνια πολλά παρακολουθήσαμε τους Γορίλλες στην Ομίχλη.

 Η Σιγκούρνι Γουίβερ υποδύεται την ιέρεια της επιστήμης, Νταϊάν Φόσεϊ. Με κλειστά τα δεκάχρονα ματάκια παρακολούθησα την ταινία (στην τηλεόραση). Αρκετά χρόνια αργότερα, διαπίστωσα πόσο "κατάλληλη για ανηλίκους" ήταν η ταινία σε σχέση με την πραγματικότητα.

Πού το θυμήθηκα; Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ο Τίτο πέθανε σε ηλικία 35 χρονών-ηλικία γηρατειών να υποθέσω. Την είδηση μπορείτε να την διαβάσετε σε αρκετά σάιτς.

θα εστιάσω σε δύο σημεία:

α) "Το 1979, όταν συνάντησε τον γνωστό παραγωγό και παρουσιαστή επιστημονικών ντοκιμαντέρ σερ Ρίτσαρντ Ατένμπορο, ο Τίτος ήταν ένα ορφανό, σε μια ομάδα γοριλλών χωρίς κυρίαρχο αρσενικό με ασημένια ράχη. Όμως επέζησε, για να αναλάβει κατόπιν την ηγεσία της μεγαλύτερης ομάδας γοριλλών που έχει καταγραφεί ποτέ στον κόσμο. Και ήταν ένας σπουδαίος ηγέτης: σε αυτόν πιστώνουν οι ερευνητές τη σωτηρία της ομάδας στη διάρκεια της γενοκτονίας της Ρουάντας, το 1993."

και 

β) "Πριν πεθάνει στα 35 του από γεράματα, ο Τίτος ήταν πια ένας έκπτωτος μονάρχης. Την αρχηγία της ομάδας την έχει αναλάβει ο γιος του. Αλλά η ομάδα τον αποχαιρέτισε με τις τιμές που του πρέπουν. «Οι υπόλοιποι γορίλλες πλένουν το σώμα του νεκρού συντρόφου τους και θρηνούν τον θάνατό του», ανακοίνωσε το γραφείο Τουρισμού και Εθνικών Πάρκων της Ρουάντας. Οι άνθρωποι παρακολουθούσαν από μακριά, περιμένοντας το τέλος του τελετουργικού για να πάρουν τον Τίτο, να πραγματοποιήσουν τη δέουσα νεκροψία και να θάψουν τον «βασιλιά των γοριλλών» στο κοιμητήριο των μεγάλων πιθήκων που υπάρχει κοντά στο Πάρκο των Ηφαιστείων- εκεί όπου βρίσκεται και ο τάφος της Νταϊάν Φόσεϊ".

Σε μια ανθρώπινη κοινωνία, που πολλοί επιστήμονες αρνούνται να επιτρέψουν χαρακτηριστικά ...προσωπικότητας και πολιτισμού σε όντα πέραν του χόμο σάπιενς, αυτή η είδηση πρέπει ν' ακουστεί παντού. Σε όλες τις αίθουσες διδασκαλίας, σε όλους τους τοπους λατρείας.

Έχοντας καταστρέψει αρκετά από τα ίχνη πολιτισμών της Αφρικής, ο ευρωπαίος λευκός χόμο σάπιενς του 20ου αιώνα, άρχισε να ξυπνάει. Να ...σοβαρεύει. Να μαθαίνει ότι πολιτισμός υπάρχει σε όλες τις εκφράσεις ζωής. Ακόμα φυσικά δεν μετάνιωσε για την έλλειψη πολιτισμού, που έδειξε ο ίδιος απέναντι σε όλες τις νοοτροπίες και κουλτούρες, που δεν έμοιαζαν με την δική του.

Η ηγετική προσωπικότητα του αρχηγού μιας ομάδας-ΟΧΙ ΚΟΠΑΔΙΟΥ, η ύπαρξη εν-και εκθρόνισης. Η "πρόθεση" του νεκρού, δηλαδή το πλύσιμο από τους αγαπημένους, ο θρήνος. Αρχέτυπες παρτιτούρες ζωής κι όχι απλά ύπαρξης.

Αρχέτυπες εκφράσεις, που δεν ανήκουν αποκλειστικά στην ανθρωπότητα των χόμο σάπιενς και των κατάλοιπων άλλων ... χόμο.