Εδώ ο κόσμος χάνεται και το…κανταΐφι χτενίζεται. Τέλος πάντων…

Πάω να βάλω τηλεόραση το μεσημέρι, λέω όλο και σε κάποιο «δις εξαμαρτείν» ή «είσαι το ταίρι μου» θα πέσω. Αλλά ξέχασα ότι είχαμε εκλογές. Ανοίγω και βλέπω αυτόν τον ευχούλη από τους οικολόγους να μιλάει. Τι να σας πω ρε παιδιά, καλό παιδί φαίνεται αλλά σπίτι μου δεν τον έβαζα!

Εδώ που τα λέμε, μεταξύ μας τώρα, είναι λίγο πεταχτούλης. Και εντάξει, να φυτέψω κι εγώ ένα δέντρο, μπορώ. Αλλά φοβάμαι να πάρω η τσουγκράνα, γιατί όπως λέει κι η γνωστή συμβουλή «ξύσου με γκασμά, με τσουγκράνα έχεις κενά». Κι εγώ αυτά τα κενά τα τρέμω…

Πετάγομαι μετά και βάζω το «έχεις πακέτο». Ήτανε ο Τζώρτζογλου ο οποίος έψαχνε έναν παλιό του φίλο ονόματι «Τζιμάρας»  που ήθελε να ξανασυναντήσει. Εγώ ακούγοντας Τζιμάρας, φανταζόμουνα κάτι σαν τον Μπίλια στις ταινίες του ’80. Και περιμένω να σκάσει μύτη ο λεβέντης ο τσολιάς βγαλμένος μέσα από τους μύθους των βουλκανιζατέρ. Και ξαφνικά αντί για τσολιάς και καραμπουζουκλής, πετάγεται μια μουχρίτσα σαν τη Μάγια η μέλισσα, με ένα μάτι που σε κάθε αντρική παρουσία που πεταγότανε στο πάνελ, χόρευε καλαματιανό  και να χτυπάει παλαμάκια που είδε τον παλιό του φίλο! Αφού δεν έβγαλε να κεντήσει πάλι καλά…

Ψάχνοντας εναγωνίως κάτι που να με αντιπροσωπεύει, πέφτω πάνω στο Γιακουμάτο! Είναι να μη σε θέλει. Κι αρχίζω να τον ακούω. Λέει ότι την κυβέρνηση την κυνηγάνε όλα τα Μ.Μ.Ε. και στεναχωριέται. Εγώ στη θέση του θα χαιρόμουνα. Σε άλλη εποχή θα τους κυνηγούσαν με καφάσια ντομάτες! Δε λέει κι ένα ευχαριστώ!

Πλάκα-πλάκα ακούς τον Καραμανλή πια και νομίζεις ότι ήρθε ο χάρος να σε πάρει. Πώς έγινε έτσι αυτός. Βγαίνει και λέει «ψηφίστε με και θα δείτε τι θα πάθετε, δε βλέπω άσπρη μέρα, εκτός κι αν κανένας αποφασίσει να σοβαντίζει το σπίτι του». Ομολογώ ότι είναι ένας πρωτοποριακός πολιτικός λόγος, σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αλλά να μου πεις εδώ ο Μάικλ Τζάκσον με το «Thriller» έσπασε ταμεία, ο δικός μας να μην ελπίζει με το ψυχολογικό δράμα που προσφέρει; Άσε που άνετα το γυρίζει σε τσόντα soft με γραμματείς υπουργείων-κασκαντέρ που πέφτουν από τον τέταρτο άμα λάχει!

Και αναπόλησα λίγο τον προγραμματικό λόγο του ευχούλη των οικολόγων. Τουλάχιστον αυτός ζει στην εποχή του κοντορεβιθούλη. Και αρχίζω και ψάχνομαι αν συμβαίνει κάτι με εμένα, αλλά κατάλαβα ότι τελικά όλοι κινδυνεύουμε…

Μην το ψάχνετε αδέρφια, κωλοκοινωνία…