Ξεκινήσαμε Κυριακή για την πόλη ...ας την πούμε Χ, στην καρδιά της Ευρώπης,πρώην Ανατολική Γερμανία.
Ένα μούδιασμα-δύο μαύρα κεφάλια εκεί,
"Ελπίζω να μην μας συμβεί τίποτα" άρχισε ο Ε.
Δεν είπα τίποτα.Με τον Ε, ρίχνουμε τρομερούς καβγάδες στο αυτοκίνητο-γιατί ΠΑΝΤΑ αργώ, διότι ΠΑΝΤΑ ΧΑΝΕΤΑΙ παρά το νάβι, τον ψηλό δείκτη νοημοσύνης του και το ανασήκωμα του φρυδιού και της φωνής μου κάθε φορά που κοντεύει να χάσει έξοδο/στροφή/τον δρόμο γενικότερα. Τσακωνόμαστε και όταν στήνουμε έπιπλα. Σκοτωνόμαστε. Μπορούμε να φωνάζουμε επί ώρες πάνω από ένα μισοστημένο κομοδινάκι του ΙΚΕΑ. Ολόκληρες όπερες πάνω από ξύλα και βίδες. Άλλη ιστορία όμως αυτό.
-ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΕΣ;
- Ένα λεπτό να πάρω πορτοφόλι. Θα πάρω άλλη τσάντα. ΑΑΑΑΑΑ, οδοντόκρεμα ξέχασα. Και κάτι άλλο ξέχασα...τί όμως;
Δεκαπέντε λεπτά αργότερα, στο χάιγουέι,κι αφού είχε ήδη χάσει μια φορά την έξοδο γιατί είδε δύο Α5 και πήρε την έξοδο για τον νοτιά, αφού ήδη με είχε βρίσει γιατί του πάτησα αγκωνιά που πάλι έκανε την μάππα,θυμήθηκα ΤΙ είχα ξεχάσει!
- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, την φωτογραφική μου!!!
- Την ξέχασες αστέρι μου;
- ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ...., πόσο φίλος είσαι; (πεταλούρ πεταλούρ πεταλούρ)
- ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ!
- μα πεταλουρίζω τις ματάρες μου! ΔΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ! Δεν με αγαπάαααααας;
- Ούτε να το σκέφτεσαι!
- Δεν με αγαπάς...παλιόπαιδο.
- Εννοείται dear!
- γκρρρ...:ΡΡΡΡΡ
Είκοσι λεπτά σιωπής.
Τριάντα λεπτά σιωπής.
- Σου έφερα ελληνική μουσική. Για να δεις ποιός είναι καλός φίλος εδώ!
- :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
Και μετά πάλι έχασε την έξοδο. :/
Δυνάμωσα τη μουσική.
Του έδωσα χάμπεργκερ -φτιαγμένο από τα χεράκια μου, παρακαλώ!
Μου έδωσε τσίχλες.- ποιός μίλησε για φέαρ τρέιντ;
Τέσσερεις ώρες αργότερα...
Φτάσαμε.
Περπατήσαμε στο κέντρο. -αχ και να είχα την φωτογραφική μου!
Υπέροχο κέντρο- αχ και να είχα την φωτογραφική μου!
πανέμορφη παλιά πόλη - αααααααααχ.
Οκτόμπερφεστ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ;
Εννοείται ότι το δήλωνα σε κάθε ευκαιρία-δεν σκεφτόμαστε πράγματα που δεν μπορούμε να πούμε!
ΟΚΤΟΜΠΕΡΦΕΣΤ...Αλλιώς το φαντάζεσαι το φεστιβάλ μπίρας. Όχι σαν λούναπαρκ με μπίρες και μπίρες με λούνπαρκ...και στο βάθος βάθος, μουσική τσίρκου...
Ξέχασα να αγοράσω από εκείνα τα βαυαρέζικα φορέματα, που το μισό σου στήθος είναι έξω. Στα καρναβάλια ίσως. Αν ποτέ, ξαναβρεθώ Βαυαρία...εξάλλου δεν ήμασταν στη Βαυαρία!
Και οι περισσότεροι φορούσαν τζιν.
Απλωμένα τραπέζια πικνικ-όπως πάντα δηλαδή στα ντόπια μπίαργκάρτενς-,μπίρες σε διάφορα χρώματα και μεγέθη-ολοκόκκινες φάτσες από το αλκοόλ. Δεν θα έπιναν από το μεσημέρι; Και στο βάθος μια σκηνή.
"Τέτοιες μουσικές, ούτε πίττα δεν μπορώ να τις ακούω!" άρχισε την γκρίνια ο Ε.
Καθίσαμε για έναν γύρο. Και δεύτερο. Και τρίτο. Οι διπλανοί κι αριστερά και δεξιά, παραγίναν φιλικοί. Ο γερμανός μόνο πιωμένος μπορεί να ανοιχτεί. Πιάσαμε κουβέντα με τον σαραταπεντάρη κύριο δίπλα μου. "Λατρεύω την Ελλάδα! Λατρεύω τις Ελληνίδες! Είστε όμορφες, εξωτικές, χορευταρούδες και ...θερμές!" Το τελευταίο το πρόσθεσε με έναν αναστεναγμό, που κάθισε στο στομάχι πιο βαρύς από την μπίρα. Ο Ε, άρχισε να θυμάται τον Χριστό και την Παναγία αλλά όχι για την γιορτή τους. Ευτυχώς οι διεθνείς λέξεις δεν ταξιδέψανε ακόμα στην πόλη Χ.
Περπατήσαμε αρκετές ώρες στο κέντρο. Και το βράδυ και τη νύχτα και την επομένη. Δεν είδαμε ΟΥΤΕ ΕΝΑ μελαχροινό άτομο. Ήμασταν οι μόνοι. Αν εξαιρέσεις τους Κινέζους στο κινέζικο εστιατόρειο, τους Λιβανέζους στο λιβανέζικο, τον Ελληνα στο ελληνικό, τους Ιταλούς στην παγωταρία.
Μπήκαμε σε ένα κατάστημα. Τα μαλλιά μου, σκουροκαστανές μπούκλες, τύπικαλ γκρικ. Στα μάτια τους πολύ εξωτίκ. Οι πωλήτριες ήθελαν να τα αγγίξουν...Εμ...ΟΚ...
Στην πανσιόν,το ίδιο σκηνικό με δύο νεαρούς. Να αγγίξουν τα μαλλιά μου.
Στο βιβλιοπωλείο, ένας ξανθός θεός μου έδωσε το τηλέφωνο του γιατί είμαι εξωτική.- Χαλλόου, πότε μετακομοίσαμε στο ζου; Μήπως είναι λόγω του ότι πίνανε όλη νύχτα;
Στο δρόμο προς το αυτοκίνητο, είδα ένα σοκολατένιο νεαρό. Άρχισα να χοροπηδώ
-Ε, κοίτα, κοίτα!Να ένας ξένος στο δρόμο!
- Μας ακούνε! σσσσσσςςς
- Ελληνικά μιλάμε!
-..α, ναι!
Επιστροφή στην πόλη μας. Εδώ που φοβάσαι να μιλήσεις ελληνικά ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα του πλανήτη.
Επιτέλους, πολυχρωμία.
Όχι, στην πόλη Χ δεν κάνει να μετακομίσεις μόνιμα. Για καμιά δουλειά του κόσμου. Και εννοείται για κανέναν ξανθό του κόσμου!
11 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
αρτικ grow-ups as in push-ups Απορίες Απορίες εκτός τόπου και χρόνου αρτίκ επέτειος ημερολογιακά ημερολογιακα ιδεογραφικά Κύπρου εικόνες Κύπρου είκονες μεταφράσεις της Μωβ μορφές Μορφές Παράφωνοι διάλογοι Σκέψεις σΤίχΟι συνείδηση συνταγές Σφηνάκια σφηνάκια Σφηνάκια! τραγούδια για καλημέρα τραγούδια για καληνύχτα τσάγια Τσάγια! τσάγια! Τσάγια Χαμόγελα