7:15...μουδιασμα..πανικος....ενα δεκαλεπτο κρεμασμα στους λεπτοδεικτες...μια ψευδαισθηση ξεκουρασης.Τα ρουχα κουβαρι στο πατωμα,δυο κινησεις και αλλη μια που δεν χρειαζονται το μυαλο...Αργησα παλι σημερα και ας θελω διπλα σου να κουρνιασω,να κανω ενα τσιγαρο κοιτωντας σε να κοιμασαι...αργησα αντι γι αυτο ενα φιλι μοναχα κ η πικρη γευση του σαλιου σου,χωρις να χρειαζεται πολλα να εξηγησεις,ενα "θα τα πουμε",μια τελευταια ματια και το ποιημα...."κλειδια,γαντια,κρανος,ταυτοτητα"....Και καθε μερα ολο κατι θα ξεχασω πισω..φοβαμαι μια μερα σιγουρα θα ξεχαστω να σ'αγαπαω...Εχω την αισθηση πως καθε μερα κατι αφηνω πισω,πληγωνομαι πιο ευκολα το νιωθω..γινομαι πιο ευαλωτος.Καθε μερα μια αναλαφρη αισθηση πρωινου βιασμου στο κορμι μου,αυτο το κορμι που εχει μαθει την οικονομια του χρονου χωρις εξισωσεις και περιεργα συμβολα...και υστερα για τρια τεταρτα το μυαλο μου νεκρο πανω απο την ασφαλτο,κομματι ενος τοπιου που μονο θλιψη ξερναει,δρομοι που ξεδιπλωνονται στην ασχημια...αυτη η βρωμα των κτιριων εγινε το ιδανικο μακιγιαζ μας.Παλια θυμαμαι πως μου αρεσε να περπαταω αργα αναμεσα στους ανθρωπους,να τους παρατηρω.Ηταν αστειο να τους κοιτας να τρεχουν λες και ολοι συμμετεχουν σε ενα ηλιθιο τηλεπαιχνιδι δρομου.Μου πηρε καιρο να καταλαβω πως αυτο που τρεχουν να προλαβουν ειναι η ζωη τους....Στις στασεις οι απλοι πια,καθημερινοι τσαμπουκαδες,πινακιδες απαγορευσης,μπλοκα μπατσων,φτηνη της συνδιαλαγης γλωσσα.......Ολα κινουνται κανονικα σ'αυτην την πολη,ταμπελες,ανθρωποι μηχανες,δρομοι που δημιουργουν μια θολη εικονα....τι κανω εγω εδω..?Πως βρεθηκα??Δεν ειναι το δικο μου χερι αυτο που κρατα τον καφε κ το κουταλι..δεν θελω καφε να ξυπνησω!!Δε θελω να ειμαι σε εγρηγορση....για να κανω τις δουλειες σας πιο γρηγορα...ολα πιο γρηγορα...να παραδωσω τα πακετα σας πιο γρηγορα,να γυρισω πισω πιο γρηγορα,να μην σταματησει η ροη,μην τυχον και πεσει ο δεικτης παραγωγης,μη και δεν μετακινηθουν οι πληροφοριες σας ....το αιμα στους δρομους φλεβες των πολυεθνικων....Τρωω στα γρηγορα...βλεπω τους ανθρωπους μου πιο γρηγορα..εχω καταντησει να καιω φαι,να κανω ερωτα για συναισθηματικη λιπανση....γρηγορα.....πιο γρηγορα για να προλαβω να κοιμηθω νωρις,να σηκωθω νωρις...να ερθω στη δουλεια μου νωρις.Δεν ειμαι απο επιλογη εδω...γιατι δινονται αλλα περιεχομενα στις λεξεις??Πως ο εκβιασμος εγινε αναγκη??Δεν θελω να ειμαι πια ενα μηχανακι στις αγγελιες και τις συνεντευξεις σας και καθε μερα να γυρναω απο αλλο δρομο για να ξεφυγω απο τη συνηθεια και το τοπιο..για να ανακαλυψω καινουριους δρομους,οταν τοσο φρικτα συνειδητοποιουσα πως γυρνωντας σπιτι επεφτα στις ιδιες λακουβες του δρομου..μια νοητη ευθεια που δεν παρεκλινα σχεδον στο ελαχιστο....ορθια πτωματα πανω σε μηχανακια,μεσα σε αυτοκινητα,σε λεωφορεια.Μηχανες και ανθρωποι να γινονται ενα,να ακολουθουν ολα μαζι μια ασχημη μαζα..μια κατευθυνση,μια πορεια....σ'αυτη την πολη τιποτα δεν αλλαζει...η καθε μερα μοιαζει με την προηγουμενη και με αυτη που ερχεται...αδιεξοδο χμ....αδιεξοδο.....να μια λεξη που δινει νοημα στα καθημερινα μας δρομολογια,σ'αυτους τους δρομους που μοιραζουμε μικρα χρονικα στιγμιοτυπα αυτου που ονομαζεται καταπιεση και υποταγη...χαμηλωμενα βλεματα,σκυφτοι ανθρωποι περπατουν,χαζευουν κατεστραμενοι τις βιτρινες...ολα σκηνοθετικα προσαρμοσμενα σε ενα ατελειωτο de javu...μια πορεια αναμεσα σε λεωφορεια μετακινησης ζωντανων νεκρων.Μα το τοπιο με ενσωματωνει ακομα και απο εκει που λειπω..οι δρομοι φτανουν στον προορισμο μου πριν απο εμενα....Προσλαβετε τους δρομους λοιπον να κανουν τις δουλειες σας!!Να πηγαινοφερνουν τα τιμολογια και τις αποδειξεις μιας αλλης ζωης που πουλατε!!Το πλαστικο φαι των φοβισμενων αυτης της μητροπολης,τα συγχρονα ανετα φερετρα των πολυκατοικιων...η καλυτερα διακλαδωθειτε με ενα συστημα απο κυλιωμενες σκαλες!!Μια πολη δικτυο απο καλωδια και ηλεκτρικα συρματα...Αυτους τους δρομους που φτιαξατε για τη μεταφορα των εμπορευματων σας και ολοι οι αλλοι υλικο μονο διεκπεραιωσης αυτων που δεν μπορουν να κανουν τα computer και οι μηχανες σας........τι κανω εγω εδω...πως βρεθηκα.....
Εντροπια...
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο