Με απασχολούν πολλά ζητήματα αυτό τον καιρό.Ναι , ένα από αυτά είναι και τα αισθηματικά μου αλλά σήμερα δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με αυτά.

Θα σας προτείνω να δείτε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντερ στην ΕΡΤ3.Ένας πολίτης μιας άλλης χώρας ο οποίος είναι καθηλωμένος σε καροτσάκι , ταξιδεύει σε μια ευρωπαϊκή χώρα (συγκεκριμένα στην Ελβετία) για να αφήσει εκούσια την τελευταία του πνοή σε ένα κρύο δωμάτιο ξενοδοχείου.

Όσοι καταλάβατε λοιπόν το ντοκιμαντερ αυτό πραγματεύεται την ευθανασία.Για όσους ο χάρος είναι ένας μαυοντυμένος κύριος με δρεπάνι , κάνουν μεγάλο λάθος.Ο χάρος στις μέρες μας φοράει διαφορετικά κοστούμια ανάλογα με την περίσταση και την οπτική γωνία του μελλοθάνατου.Στην περίπτωσή μας , ο θάνατος είναι ένας ευτραφούλης Ελβετός με μουστάκι και αρκετή καράφλα που κρατάει στο χέρι του ένα μείγμα δηλητηρίων για να τα δώσει σε αυτόν που έχει βαρεθεί τη ζωή του.

Το ένα κρατούμενο της εκπαιδευτικής θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε εκπομής είναι η ψυχολογία του μελλοθάνατου.Το δεύτερο και σκοτεινότερο όμως σημείο της είναι το κύκλωμα που δρα ανενόχλητο και με τις ευλογίες της Κυβέρνησης αφού νομικά υπάρχει μια επαρκής και ολόσωστη χωρίς «τρύπες» κάλυψη για τον οργανισμό του εκούσιου θανάτου.

Παρασκευή στις 12 και 30 μετά τα μεσάνυχτα στην ΕΡΤ3 ένα συγκλονιστικό χωρίς υερβολές ντοκιμαντερ για όσους έχουν την δύναμη να αντέξουν ώστε να δουν πόσο εύκολα μπορεί να φύγει μια ζωή.Να δούν πού τελειώνει η αξιοπρέπει ενός ανθρώπου και πού και κυρίως πώς αρχίζει ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή και χωρίς προορισμό.

Υ.γ.1:Εγώ το έχω ήδη δει.Είναι η δεύτερη φορά που θα το δω.Όση ώρα το έβλεπα σκεφτόμουν την ψυχολογία του υπαρκτού χάρου και σκεφτόμουν πως ο,τι κι αν πάθαινα φοβάμαι υπερβολικά πολύ να πεθάνω.Δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό.Θα περίμενα υπομονετικά τον θάνατο που θα ερχόταν από φυσικά αίτια γήρανσης.

Υ.γ.2:Η φωτό γιατί όλα κάπως έτσι είναι στο μυαλό μας όταν νιώθουμε σύγχυση και πόνο και στεναχώρια.