Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, είτε με το αυτοκίνητο, είτε με καράβι, με παρέα ή μόνος.



Αλλά όχι όταν πρόκειται για δουλειά. Ξεκίνησα προχθές το πρωί αυθημερόν για την Λαμία. Παρέα με την μουσική που μόνο εγώ μπορώ να απολαύσω με τη μορφή που είναι στημμένη και επιτέλους να την δυναμώσω, καθώς μόνο άνεμος ακούγεται γύρω μου και δεν μπορώ να ενοχλήσω κανέναν - είναι τρομερά σπαστικό να σου επιβάλλουν την μουσική προτιμησή τους, μερικοί μερικοί..

Στο ύψος της Χαλκίδας συνάντησα πρώτη φορά την ομίχλη. Δυνάμωσα τα stop και χαμήλωσα την ταχυτητά μου για να είναι πιο ελεγχόμενη. Είδα έναν 'Νικολάκη' από πίσω μου με τα μεγάλα φώτα παρατεταμένα. Δεν ξέρω τι έβλεπε, πάντως με πέρασε σαν σταματημένο. Με το πρώτο φως της μέρας, ίσως και λίγο πριν έσβησαν τα λίγα φώτα του δρόμου. Ο κλασικός Έλληνας οδηγός ακολούθησε σβήνωντας τα δικά του άμεσα. Είμαι σίγουρος πως δεν έβλεπε καλά, αλλά δεν έκανε και κάτι για να διευκολύνει όλους τους άλλους.

Θυμήθηκα ότι ομίχλη πέτυχα πριν χρόνια σε διακοπές στην Σαντορίνη, στο Πήλιο που στο κάτω κάτω είναι βουνό και σαν φαντάρος στην Αλεξανδρούπολη. Είχαμε πάει για σκηνάκια σε ένα βουνό και το πρωί είχε τόσο ομίχλη που δεν βλέπαμε στο ένα μέτρο!



Η ομίχλη συνεχίστηκε κατά τόπους, αλλά μετά τον Μαλλιακό το τοπίο ήταν καθαρότατο. Ο δρόμος ήταν πολύ καλός και  συνειδητοποίησα ότι είχα τουλάχιστον δύο χρόνια να βγω στην Εθνική Αθηνών - Λαμίας (Θεσσαλονίκης) και δεν είχα απολαύσει τον δρόμο χωρίς τις παρακάμψεις στον Αγ. Κωνσταντίνο και τα Καμένα Βούρλα. Το άσχημο κομμάτι ήταν τα διόδια. Σίγουρα είναι κάτι που επιβαρύνει τους επαγγελματίες που κάνουν καθημερινά τέτοια δρομολόγια, αλλά για να πάω και να έρθω χρειάστηκα συνολικά 18 € και μείον 5,4 € αν βγάλεις τα διόδια της Αττικής.

Σαν οδηγός θεωρώ τον εαυτό μου σχετικά ΑΡΓΟ. Λέω μάλιστα ότι πάω αργά για να φτάσω γρήγορα. Στον πηγαιμό έκανα περίπου δύο ώρες με την άνεση μου. Στο γυρισμό πρέπει να έκλεισα τις 3 ώρες.. Κάποια στιγμή που είχε βαρύνει το πόδι μου είδα πως είχα πιάσει τα 150.. ακόμα και τότε οι 'γρήγοροι' με άφηναν πίσω τους. Λίγο πιο κάτω πέτυχα ένα μπλόκο, όπου στιγμιαία άφησα το γκάζι. Και μόνο που το είχα στο μυαλό μου δεν ξεπέρασα τα 120 χιλιόμετρα στην υπόλοιπη διαδρομή. Οπότε Ναι στα μπλόκα, όχι για να μας γράφουν, αλλά για να είμαστε πιο προσεκτικοί.

Το τελευταίο καιρό χάνομαι στο forum του αυτοκινήτου που παρήγγειλα. Ένας speedy gonzalez έκανε παράπονα, στο θέμα προβλήματα: "Όταν πηγαίνω με 200 χιλιόμετρα, τρίζουν τα τζάμια".. Ήθελα να ήξερα αν γνώριζε αυτός ο νέος, ότι η αντίδρασή μας μέχρι να πατήσουμε το φρένο είναι γύρω στα 1,6 s. Με 200 Km/h σημαίνει 55,5 μέτρα το δευτερόλεπτο, άρα μία φυσιολογική αντίδραση μας μέχρι να ενεργοποιήσουμε το φρένο, μας έχει μετακινήσει κατά 89 μέτρα. Προσοχή σε όλους. Οι Ελληνικοί δρόμοι δεν είναι για να τρέχουμε, τουλάχιστον όμως ότι φτιάχνεται τηρεί κάποιες ευρωπαϊκές προϋποθέσεις. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε.