Βροχή έξω από το παράθυρό μου...

Βροχή μέσα...

Συναισθημάτων,χαράς,θλίψης,απελπισίας,ελπίδας,πόνου,γέλιου,απογοήτευσης.

Ένα μείγμα.

Σιωπή...

Οι λέξεις διστάζουν.

Δεν έχει νόημα.Τι να ειπωθεί που δεν έχει ήδη ειπωθεί...Τι θα άλλαζε;

Κοιτάζω την καταιγίδα.Μέσα μου μια άλλη καταιγίδα.Όσα νιώθω και κρατάω μέσα μου.

Δεν έχει και τόση σημασία τελικά.

Σημασία έχει που ένιωσα.Που μπόρεσα να αξιώθω να νιώθω...

Πάγωσαν οι λέξεις μου πάνω στο γραφείο.Τις μαζεύω μια-μια,τις συναρμολογώ.

Οι σκέψεις μου δεν μαζεύονται.Κουβάρι.Δεν μπαίνουν στη σειρά.Ανακατεμένες.

Κι οι λέξεις μου εξακολουθούν να διστάζουν...

Κι εγω εξακολουθώ να μπερδεύομαι...

Κι οι σιωπές εξακολουθούν να με πληγώνουν...

Κι η βροχή εξακολουθεί να πέφτει...

ΥΓ1:Κατεβαζω ρολά για λίγες μέρες.Ίσως και περισσότερες.Να βρω τον εαυτό μου και να σηκωθώ απ'τον πάτο.

Τότε οι λέξεις μου θα βγαίνουν πιο εύκολα.Χωρίς σκέψη.Γιατί τώρα τις εμποδίζει η όλη κατάσταση...Δεν θέλω να βγάζω στεναχώρια,πόσο μάλλον να την μοιράζομαι,όταν είναι σε τέτοιο βαθμό.

ΥΓ2:Αλλά λέω πάντα,και στον εαυτό μου και στους άλλους και το πιστεύω:Think positive.

Μέσα μου έτσι είμαι.Αλλά θέλω το χρόνο μου να εναρμονίσω το έξω-την πραγματικότητα που με περιβάλλει,με το μέσα-την πραγματικότητα που περιβάλλει την ύπαρξη μου.

ΥΓ3:Η φωτογραφία μου έξω από το παράθυρο,σήμερα,την ώρα της βροχής.Αυτα που φαίνονται,ναί,είναι η βροχή που πέφτει!

ΥΓ4:Τα υστερόγραφα είναι πιο μεγάλα από το κείμενο.

ΥΓ5:Χρόνια πολλά δεν σας λέω,ίσως ξαναγράψω τότε,ή να μιλήσω με κάποιους,το Σαββατο στη συνάντηση ή με άλλο τρόπο,ΠΜ,μηνυματα  κλπ.