δε ξερω γιατι σταματησα να γραφω.ισως με αποθαρυναν τα σχολια που εβλεπα.λες κι ενα μπλοκ ειναι εδω για να κρινει την ικανοτητα γραφης και λογου του καθενος,τεσπα.και σημερα μουδιαζω,δε ξερω τι να γρψω ,πως θα το παρει ο καθενας.αλλα να,σημερα ειχα τη γιορτη μου,πηγα στο περιβοητο "κοσμικον "να αγορασω γλυκα.ο αγιοσ νικλαοσ που ειναι το μαγαζι σου δινει ενα βηματακι οχι τοσο ψηλο να μη μπορεις να διαχειριστεις αυτο που βλεπεις.ειναι ενα τσακ πιο ψηλο για να ελεγχεισ την οραση σου.τουλαχισον ετσι το ενοιωσα εγω απο την αποβαθρα του σταθμου*.πολυ κεραια βρε παιδι μου "σκεφτηκα βλεποντας τισ πολυκατοικιες οσο εβλεπε το ματι μου.σκεφτηκα ποσο μονο πια εχει κανει αναγκη ο ανθρωποσ την αναγκη να εχει καλο σημα.να μεινει σπιτι.να αποξενωθει απο το καθενα.τα συννεφα αγγιζαν τισ καιρειεσ μα ο ανθρωποσ προτιμουσε να τα βλεπει μεσα απο τη τηλεοραση του.πλεον ο δερματινος καναπες αντικατεσθησε τη θεση του εξω.με ανα τηλεκοντρολ πλεων τα μαθαινουμε ολα.κλεισμενοι απλα σε ενα διαμεριμα.δε μιλαμε με το διπλα μας παρα μονο αν  χαλασει η κεντρικη κεραια για το πως θα λυσουμε το  τοσο σημαντικο προβλημα.ειναι τραγικο το τι τι σκεφτομαι τη μερα της γιορτησ μου.ειναι τραγικο αυτο που ειδα ομως.ξερω ξερω .....δεν σας ενθουσιασα παλι....μα αν ηταν να σας ενθουσιασω με το οτι εγραφα θα ημουν συγγραφεας...οχι πως δε με συνεπερνουν αρθρα(τι αρθρα?αρθραρεςπου εχω διαβασει σε μπλοκακια πολλων)αλλα εγω αποφασισα πως παντα θα γραφω αυτα που σκεφτομαι.οπωσ εγω μπορω να τα πω,οπως μπορω να τα γραψω,οπως τα αισθαννομαι....