Τώρα που άλλαξε ο χρόνος και συνειδητοποίησα πλήρως πως μου έπεσε το πρωτοχρονιάτικο οικογενειακό φλουρί σκέφτηκα να επανέλθω και να κάνω ποδαρικό στο blog μου .

Δεν είμαι προληπτικός ούτε πιστεύω σε μαγικές χάντρες ή γούρια που σε προστατεύουν από διάφορα. Στο φλουρί όμως όποτε μου πέφτει(μια φορά στα 15 χρόνια συνήθως) δίνω ιδιαίτερη σημασία. Ίσως να είναι ένα κατάλοιπο της παιδικής ηλικίας που θέλω να μεταφράζεται σε ένα καλό σημάδι, σ'έναν καλό οιωνό..

Και το τελευταίο καιρό είχα ανάγκη πολύ από έναν τέτοιο "οιωνό". Σ'ένα σημάδι που να δείχνει πως κάτι μπορεί να αλλάξει..

Όλα άλλωστε μπορούν να μένουν παγερά αμετάβλητα στο χρόνο κι όλα μπορούν να μεταβληθούν μέσα σε μια μόνο στιγμή. Εμείς καθορίζουμε τη δύναμη του χρόνου. Αν θα κάνουμε λίγα ή πολλά , αν θα τον αξιοποιήσουμε ή θα τον κατασπαταλήσουμε εδώ κι εκεί. Σε ατελείωτες δουλειές ή σε πρόσκαιρες απολαύσεις που απορροφούν όλη μας την ενέργεια.. Και βέβαια ξυπνάς ξαφνικά μια στιγμή και βλέπεις το αυτονόητο. Πως υπάρχουν και οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Που κάνουν αυτά που κάνεις εσύ αλλά  "χτίζουν" και πράγματα τα οποία εσύ προσπέρασες για να πιάσεις άλλους "υψηλούς" στόχους... Και αυτά τα πράγματα τελικά ίσως να είναι και τα πιο σημαντικά ...

Δεν είναι καθόλου ωραίο να έχεις τόσους ανθρώπους γύρω σου , στο σπίτι στη δουλειά , στο περίγυρο αλλά στη πραγματικότητα να είσαι μόνος σου, εσύ και η μοναξιά σου. Να μιλάς και να γελάς και να δείχνεις πως δε τρέχει τίποτα  αλλά μέσα σου να ρέουν ποτάμια ολόκληρα...

Να ζεις μια ζωή γεμάτη αλλά και άδεια ταυτόχρονα. Μέσα σε ένα βάρος και μια συνεχή ρουτίνα που το χθες να μοιάζει τόσο πολύ με το σήμερα και το αύριο. Κι αυτό το βάρος όσο περνάνε τα χρόνια να το βλέπεις να γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Τις μέρες των εορτών δε, ανυπόφορο. Η ζωή σιγουρά αποζητά περισσότερα από σένα κι εσύ την έχεις ψιλοαγνοήσει.. Πρέπει να το παραδεχτείς..

Βέβαια καμιά φορά έρχονται κι έτσι τα πράγματα που μπορεί να μην έχεις εσύ την αποκλειστική ευθύνη για την όλη κατάσταση. Μπορεί να προσπάθησες να συνομωτήσεις με ολόκληρο το σύμπαν προκειμένου να κατακτήσεις αυτό που πραγματικά ήθελες αλλά να πήγαν όλα στραβά. Το σύμπαν να σου γύρισε τη πλάτη και στο τέλος να σ'έστειλε αδιάβαστο κι εσένα και τον νερόβραστο ρομαντισμό σου...

Κι επειδή σίγουρα κουβαλάς καντάρια ιδιοτροπίας τα οποία όλο και αυξάνονται με τα χρόνια δε μπορείς όχι με το σύμπαν να τα βρεις αλλά ούτε και με τους απλούς ανθρώπους που σε πλησιάζουν. Ήσουν ένας άνθρωπος ήσυχος και πράος σαν τον Βούδα κι έχεις μεταλλαχθεί σε αγρίμι...  Άντε να σ'εξημερώσουν τώρα...

Ακόμα και γι'αυτούς όμως που έχουν περιέλθει σε μια τέτοια "ημιάγρια" κατάσταση θέλω να πιστεύω πως υπάρχει ακόμα μια ελπίδα. Αυτή πεθαίνει πάντα τελευταία κι αυτή θα ήθελα να είναι το κεντρικό νόημα στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα μου.

Εύχομαι λοιπόν το 2010 να είναι για όλους μια χρονιά ελπίδας κι επίτευξης στόχων. Μια χρονιά που δε θα γκρεμίσει αλλά θα ξαναχτίσει τις γκρεμισμένες γέφυρες  μεταξύ των ανθρώπων. Και που θα φέρει στη ζωή του καθενός τις σημαντικές μεταβολές που επιθυμεί ο ίδιος ...

Καλή χρονιά σε όλους και σε όλες!!!!