Το σημείο Τζι, λένε οι τελευταίες έρευνες,είναι σαν τον πρίγκηπα στο λευκό άλογο: υπάρχει μόνο στην φαντασία των γυναικών. Η τεμπελιά των ανδρών, δεν παίρνει ευθύνη για καμιά από τις δύο "οπτασίες"; Και σε αυτό άνευ ευθυνών; Μα πόσα σας χαρίζουμε πλέον οεο; :Ρ

Αυτή ήτανε η πρώτη ερώτηση του μπλογκ για το 2010. Οι υπόλοιπες ερωτήσεις και σκέψεις έχουνε να κάνουνε κυρίως με τη Νήσο. Αλλά δεν γράφονται. Βάζουμε τον σταυρό μας και ρωτάμε "Πού στο καλό πάει η ανθρωπιά!"

Μόλις παράκουσα τον γιατρό και με την καρδιά στην παράδοση, συνόδεψα το φάρμακο για την πνευμονία με ένα καλό σφηνάκι ζιβανίας. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑχ, επιτέλους! Μια καθαρή εισπνοή χωρίς κούχουκούχουκούχου....χου χου χου!

Στην Ευρώπη γίνεται της λευκής νεράιδας όμως την πνευμονία την άρπαξα στην Κύπρο του ήλιου και των 20 βαθμών Κελσίου. Τριγυρνούσα με φανελάκια. Ακόμα και τις νύχτες. :)

Η λευκή νεράιδα που λέτε, μας σταμάτησε στο τρένο για ένα 5ωρο. Κλειστοφοβική δεν είμαι όμως ένα προβληματάκι με την έλλειψη καθαρού αέρα το έχουμε. Ευτυχώς για το 2010 αποφάσισα να ξεπεράσω κάποιες φοβιούλες. Τα φίδια, τα δωμάτια με έλλειψη φρέσκου αέρα και το περπάτημα σε γυάλινο πάτωμα.

Η τελευταία φοβία μας άφησε χρόνους σε ένα μουσείο, όπου μέρος του ισογείου αποτελείται από γυάλινο πάτωμα. Στα πόδια σου όλος ο κάτω όροφος. Δεν το είχα πάρει είδηση μέχρι που έκανα το δεύτερο βήμα. Πήδηξα αμέσως πίσω στο μπετονένιο πάτωμα, ιδρωμένη. Ο φύλακας νόμισε ότι θα λιποθυμούσα. Του χαμογέλασα και περπάτησα βιαστικά πάνω στο γυαλί πιέζοντάς με να βλέπω χαμηλά στον κάτω όροφο. Μετά πίσω στο ίδιο μοτίβο. Ξανά. Και ξανά. Οι φύλακες πίσω από τις κάμερες θα πέθαναν στα γέλια. Δεν με ενδιαφέρει. Τώρα μπορώ να ξαπλώσω και στον γυάλινο τοίχο του Πύργου της Τηλεόρασης. Δεν φοβάμαι! :))))))))))))))))))))))))))

Φίδι μούμια ξανάδατε; Θα φροντίσω να ανεβάσω μερικές φωτογραφίες σύντομα. Έβγαλα φωτογραφία κι από αρχαίο εμφιαλωμένο φίδι,το οποίο διατηρείται τέλεια - σα να ήταν μόλις χτες που το έκαναν γλυκό του κουταλιού!- για να το βλέπω συχνά και να ξεπεράσω κι αυτή τη φοβία. Τα μάτια τους πάντως έχουν αυτό το κάτι...τέσπα! Αλλαγή σκηνικού- κλαπ κλαπ!

:)))))))))))))

Στο ίδιο Μουσείο, ερωτεύτηκα για ακόμα μια φορά Πίνακες του Munch. Για πρώτη φορά, βούτηξα στα σκίτσα του Rops και δεν ήθελα να βγω. Το μικρό μέγεθος της συλλογής Κλιμτ ούτε που με ένοιαζε πλέον. Τα έργα του Schiele, με έκαναν να προτιμήσω τον μαθητή και να ξεπεράσω τον μέντορά του για τα καλά. Τέσπα... Χρειαζότανε πραγματικά ο σκοτεινός συμβολισμός για να βρούμε κάποια παλιά κομμάτια αισθημάτων;Έτσι φαίνεται...για να πλησιάσουμε την πραγματικότητα της παιδικής ηλικίας του παππού και του παπά, έπρεπε να παίξουμε με παιχνίδια, φτιαγμένα με απλά υλικά από παιδιά της Αφρικής. 

Μοντέρνα Τέχνη με ταξίδια στο Μεξικό και στα θραύσματα της Γιουγκοσλαβίας. Ένας περίπατος στην σεξουαλική ταυτότητα της Γυναίκας και στην ευαισθησία του Άνδρα (μεταξύ άλλων). Παραφράσεις γνωστών έργων παλαιότερων Εποχών. Σκληραίνει η Κοινωνία, σκληραίνει και η ψυχή. Πολύ απλό. Τόσο διάχυτα φανερό στα σύγχρονα έργα. 

Στο βίντεο που ακολουθεί, η παράφραση μου άρεσε ιδιαίτερα. Ήταν φτιαγμένη σχεδόν με τα ίδια  γλυκά υλικά του γνωστού έργου.;)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))