Τα πάντα όλα λέμε!
13 Ιανουαρίου 2010, 11:05
Καρδούλα μου...


Είναι μερικά γεγονότα που σε κάνουν να κλαις για μέρες.

Και φυσικά να μην θες να βγεις από την συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.

Η μια γάτα μου , η μεγαλύτερη που δεν είχε κλείσει ακόμα τα 2 της χρόνια , δέχθηκε ένα χτύπημα στο κεφάλι με κάποιο βαρύ αντικείμενο και πέθανε από εσωτερική αιμοραγία.Φυσικά , ο ανθρώπινος παράγοντας είναι δεδομένος και όταν τον πιάσω στα χέρια μου αυτόν τον πούστη θα του γαμήσω δεν ξέρω κι εγώ τι!Συγγνώμη για το λεξιλόγιο αλλά η γατούλα αυτή ήταν μια ζωγραφιά.Την αγαπούσα πολύ.

Όταν ήθελε να μπει στο σπίτι , με τα ποδαράκια της χτυπούσε την πόρτα και όταν δεν την ακούγαμε μας νιοαούριζε κλαψιάρικα.

Το ομορφότερο μέρος του σώματός της , ήταν τα ποδαράκια της.Ποτέ δεν περπατούσε σαν τα άλλα τα γατιά.Περπατούσα στις μύτες λες και φορούσε γοβάκια.Έβλεπες μια μπαλίτσα να περπατάει αέρινα...Ήταν η γκόμενα της γειτονιάς...Τσαχπίνα και ομορφούλα...Και φοβόμουν η χαζή μην μου ξαναγεννούσε..Ας ζούσε κι ας έκανε 8 γατιά..Δεν θα με πείραζε..Αρκεί να είχαν τα πράσινά της μάτια.

Το 2010 είναι σκατά.

Σταμάτησα να μιλάω και στο αγόρι που αγαπώ.Η απόσταση και το μπουκάλι που έβαλε ανάμεσά μας , είναι η κύρια διαχωριστική γραμμή μας.

 Στην φωτό είναι η Κοντανς μια μέρα σχεδόν μετά τα γέννα της τον περασμένο Απρίλη.Μας άφησε να τη θυμίζουν 3 υγιή γατιά , τεράστια καλή ώρα τους , που είναι αξιαγάπητα.Πόνεσα πολύ αυτές τις μέρες.Νεκρή βέθηκε από τον αδερφό μου καθώς γύριζε σπίτι.Η γατούλα μου ερχόταν προς τα δω.Ήταν μόλις 10 μέτρα πιο πέρα από το σπίτι μας.Δεν πρόλαβε να έρθει..Από τη μύτη της και το στόμα της έβγαινε μια λίμνη αίματος και τα πράσινα μάτια της είχαν γίνει γκρι.Τη θάψαμε φυσικά.Κάτω από ένα κυπαρίσσι.έβαζα το κεφάλι μου στην καρδιά της και την άκουγα με τις ώρες.Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε όλοι μας πόσο αγαπητός μας είναι αυτός ο ήχος.Πολλές φορές , όταν θέλω να αγαπήσω τον άλλον , βάζω το κεφάλι μου στο στήθος του για να ακούσω τους χτύπους της καρδιάς του.Και όταν την βρήκε ήταν σαν να κοιμάται.Τόσο ήρεμη.

Δεν νομίζω πως μπορώ να την ξεχάσω.Ούτε αυτόν.Και σε 2 μέρες έχει τα γενέθλιά του...

1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

Liza32 (14.01.2010)
Λυπάμαι καλή μου...Τα ζωάκια είναι καλύτερα απο τους ανθρώπους, αυτό είναι αποδεδειγμένο...Όταν χάσεις ενα δικό σου, είναι σα να χάνεις ένα μέλος της οικογένειας σου, γιατί μέλη της οικογένειας είναι...Να θυμάσαι τις καλές στιγμές που πέρασες μαζί της, και να δώσεις όλη σου την αγάπη στα μωράκια της. Έτσι, ο πόνος θα είναι λιγότερος. Μην αφήσεις τη θλίψη να γίνει δεύτερος εαυτός σου...Γιατί η γατούλα σου δεν θα το ήθελε αυτό...

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
pashalinamakia
Είμαι άνεργη όπως και το 30 % των Ελλήνων.


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/pashalinamakia

Tags

ασχετολογία ενδιαφέροντα τηλεοπτικά προγράμματα

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links



template design: Jorge