15 Ιανουαρίου 2010, 05:22
σικ-οσες σκέψεις :Ρημερολογιακά Μετά από 3 1/2 μέρες αποκλεισμό από τα εγκόσμια,
ετοιμάζομαι για το τελευταίο 3μερο του σεμιναρίου. Αυτή τη φορά: Παρίσι. 3 και κάτι ώρες δρόμος με το τρένο, υπέροχα. Ετοιμάζομαι να φάω χιονόμπαλες από τον πελλοαέρα της τγε σικ πόλης (ντα ΝΑΙ!!!). Εννοείται ότι δεν πρόκειται να κοιμηθώ. Έχω αγχωθεί για την ποιότητα του χόστελ- διότι τα 3 αστέρια που δίνουν στα ξενοδοχεία της πόλης δεν θα τα έδιναν ούτε με βόμβες στο κάμπιγκ της Πόλης Χρυσοχούς εν Κύπρο αλλά τέσπα. Όταν τα ξενοδοχεία εκεί είναι τόσο χάλια, πόσο χαμένα στην άβυσσο της ξενοδοχειακής καθαριότητας θα είναι τα χόστελς;
Το δωμάτιο έγινε Χάβρα των Ιουδαίων στην προσπάθεια μου να βρω το αγαπημένο μου τσιμπιδάκι. Χάθηκε για πάντα μάλλον.Το όχι και τόσο αγαπημένο ξεχάστηκε στην Κύπρο. Εκεί που ξέχασα και την κάρτα τρένου της περιοχής.
Το απόγευμα, κατεβαίνοντας στην πόλη για ν΄αγοράσω τσιμπιδάκι (Στο κατάστημα όμως τηλεφώνησε ένας φίλος αγάπης που είχαμε να τα πούμε από τον καιρό του 2009 και αντί για τσιμπιδάκι αγόρασα μέλι και χαρτομάντηλα. Λόγω κρυολογήματος βεβαίως βεβαίως).Πάει η πρόταση, χάθηκε στην παρένθεση. Τέσπα!
Είχα φορτωθεί και μια τσάντα με γυάλινα μπουκάλια για ανακύκλωση. Δεν προλάβαινα ν΄αγοράσω εισιτήριο. Το τραμ όμως είχε έρθει. Κάνω νόημα στον οδηγό να μην περιμένει. Μου κάνει νόημα "Μπες!"
- ΔΕΝ έχω εισιτήριο.
- Πού πάτε;
- Κέντρο.
- 4 στάσεις. Κάτσε εδώ δίπλα μου και δεν έχεις να φοβηθείς κανένα. Για την ακρίβεια τα δημόσια μέσα μεταφοράς ΔΕΝ έπρεπε να στοιχίζουν τίποτα. Τόσους φόρους τους πληρώνουμε τους άχρηστους.
- Πέστε το ψέμα! - είπε το πλάσμα με τον μισθό που χρήζει φοροαπαλλαγής.
Χάρηκα. Φυσικά το κέρασμα της διαδρομής δεν ήταν για τις καστανές μου μπούκλες μέσακάτω από το μωβροζ σκουφί . Μάλλον ο χαμογελαστός οδηγός τάιζε το σοσιαλιστικό του ήθος. Όπως και να΄χει, το χάρηκα! :))))))))))))))) Στη Γερμανία ακόμα και το Καλημέρα στο χρεώνουν. Έτσι το βιώνω μέρες μέρες. Ειδικά όσες μου λείπει η Μεσόγειος!
...
Στις βιτρίνες ήταν μπερδεμένα τα καρναβαλέ κουστούμια με τις μάσκες και τις καρδούλες. Μαζί θα πέφτουνε, ε; Νομίζω ο Άγιος Βαλεντίνος φέτος θα πέσει με τις Σήκωσες. Πολύ ωραία!
Θα ντυθώ για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια: ΑΓΑΠΗ! Και θα μοιράζω στον κόσμο καρδούλες. Όποιος μου κλέψει την ιδέα, κερδίζει μια μεγάαααααααααααλη σοκολατένια καρδιά με γέμιση της επιλογής του! :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
ΥΓ: Τη 1/2 μέρα που θα έχουμε ελεύθερη θα την ξοδέψω στα μαγαζιά. Παρίσι σε καιρό ξεπουλημάτων-που συνήθως φτάνουνε μέχρι και 90%- δεν ξαναπέτυχα. Κι ας με πάρουν οι υπόλοιποι με τα ...όστρακα!
ΥΓ: Φιλάκια σας πολλά πολλά του αέρα όμως για να μην κολλήσετε!!!
:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
-
MPara (15.01.2010)
Όνειρο ζωής το Παρίσι.Γι' αυτό ξεκίνησα στα μικράτα μου να μαθαίνω γαλλικά.
Δεν τα κατάφερα ακόμα να πάω.Πού θα πάει όμως?
Επίσης,κάποιες φορές οι μάσκες ταιριάζουν με τις καρδούλες.Λέω εγώ τώρα...
Φιλάκια καμπόσικα!!!!
sven (15.01.2010)
Να είναι απολαυστική η διαμονή σου εκεί Μωβάκι. Όσες φορές κι αν πάει κανείς στο Παρίσι έχει τόσα ακόμα να δει, μα κι άλλα τόσα να ξαναδεί...DemetresOpc (16.01.2010)
καλό ταξίδι σου είπα;;;
Hastaroth (16.01.2010)
Χμμμ εγώ έχω πάει τέσσερεις φορές στό Παρίσι,μικρός όμως.Εχω να πάω από το 1970 καί θέλω να ελπίζω πως θά καταφέρω να ξαναπάω μιά φορά ακόμα έστω πρίν η ηλικία μου φτάση σέ σημείο να μήν μπορώ να βγώ έξω από το σπίτι μου....
Η ιστορία σου μέ τό τράμ μού θύμισε κάτι ανάλογο που συνέβη σ'εμένα και τόν πατέρα μου όταν είχαμε πάει στην Γενεύη τά Χριστούγεννα τού 1980.Δέν είχαμε εισιτήριο γιά τό τράμ και όταν μάς πλησίασε ο ελεγκτής,κάναμε αμφότεροι τούς..Κινέζους,παρ'ότι εγώ ξέρω πολύ καλά Γαλλικά και ο πατέρας μου ήξερε αρκετά γιά να συνεννοήται.Ο ελεγκτής εξεστόμισε μίαν αχαρακτήριστη φράση -αφού νόμιζε οτι δέν τον καταλαβαίναμε- καί μάς προσπέρασε...
Οπως και να έχη,σού εύχομαι bon voyage et aussi bon courage pour ton seminaire.
ΥΓ 1.Εδώ στην Αθήνα να δής τί "πελλοαέρα" έχουμε.Βγήκα έξω γιά δουλειές τό πρωί και ήταν σάν να ήμουν μπρός σέ ανεμιστήρα ψυγείου.
ΥΓ 2.Η έκφραση "χάβρα τών Ιουδαίων"-προσβλητική ούτως ή άλλως για εμάς-δέν σημαίνει πάντως αυτό που νομίζεις.Μήν ρωτήσης πώς και τί,είναι μεγάλη ιστορία να σού εξηγώ.Υποθέτω οτι ήθελες να πής πως το δωμάτιό σου έγινε αχούρι.Τό σπίτι μου να δής πώς γίνεται όταν (νομίζω οτι) έχω χάσει πράγματα-τά οποία τελικώς βρίσκω εκεί όπου τά είχα βάλει και ώφειλα να τό θυμάμαι....
ΥΓ 3.Κι'εγώ λυπάμαι όταν χάνω πράγματα-ιδιαίτερα πράγματα μέ τά οποία έχω "συνδεθεί".Την Πρωτοχρονιά,επιστρέφοντας από εκδρομή στην Πάτρα,έχασα ένα σκουφί που το είχα βρεί έξω από ένα σινεμά τό καλοκαίρι και τό θεωρούσα κατά κάποιον τρόπο "γούρι".Δέν ξέρω πώς τα κατάφερε να βγή από την τσέπη μου.Τουλάχιστον το λιγώτερο αγαπημένο τσιμπιδάκι σου ξέρεις πού βρίσκεται. Latte (16.01.2010)
Ταξιδιάρικο πουλάκι είσαι, Μοβένια μου, κι εγώ νόμιζα ότι είσαι μονίμως εις την Κύπρον.
Με τέτοιους ευγενείς οδηγούς λεωφορείων, αξίζει να κάνουμε κι εμείς καμιά επίσκεψη προς τα εκεί :)
Καλό shopping και καλή μεταμφίεση ;) :)movflower (18.01.2010)
Γαλατάκι μου,έτσι νόμιζες; χαχαχα
οκ...η αλήθεια είναι ότι στην Κύπρο έζησα μόνο 14 χρόνια και δεν ξέρω αν ποτέ θα μεγαλώσει αυτός ο αριθμός.
Σόππινγκ δεν καταφέραμε να κάνουμε :((((((((
ΕΒΡΕΞΕ μόνο (και όλο) το απόγευμα που είχαμε ελεύθερο. Πήρα μόνο μερικά πραγματάκια για το σπίτι.---πχ μωβ πορσελάνινα ασιάτικα κουτάλια σούπας
:))))))))))))))
Αλβέρτο Αλμπέρτο μου!
Απολογούμαι για την αναισθησία να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση - όμως την λέμε όχι για το αχούρι αλλά για το ότι δεν υπάρχει χώρος ελέυθερος ούτε για να πέσει 1 καρφίτσα.
Το Παρίσι παραμένει χυδαία ελεύθερο θα σου έλεγα την τελευταία φορά που το επισκέφθηκα. Τώρα όμως, τα πρώτα άτομα που είδαμε βγαίνοντας από το Gare de l'East ήταν οπλισμένοι στρατιώτες. Προσωπικά πανικοβλήθηκα εσωτερικά. Δεν είναι ωραίες αλλαγές αυτές. Ειδικά όταν διαπιστώσεις πως ξαφνικά οι οπλισμένοι στρατιώτες είναι μόνιμο αξεσουάρ της πόλης.
3 μέρες (την Παρασκευή μέχρι και τις 10 τη νύχτα) μέσα στο Λούβρο δεν μπορώ να πω ότι τελικά επισκέφθηκα την γαλλική πρωτεύουσα και οι λίγες ελεύθερες ώρες καταποντίστηκαν από την βροχή.
Παρ' όλα αυτά, την αγαπημένη περιοχή του St Michel την περπάτησα και πάλι.
:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))movflower (18.01.2010)
Δημήτρη μου, κι αν δεν το είπες, δεν το εννοούσες; ;))))))))))))))))))))))))
Σβενάκο μου, όντως!
Αυτή τη φορά το καινούριο ήταν το ρωμαϊκό αμφιθέατρο, που αν ταξίδευα μόνη δεν θα το έβλεπα.
:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
Μάρα μου,
όμορφα σχόλια πολλά. Σαν τα δικά σου όμως, σπάνια διαβάζει κανείς. Φιλί φιλί φιλί! :΄)))))))))))))))))))))))))))
Γιατί αφήνεις το Παρίσι όνειρο;
Προσωπικά - κάθε φορά όμως- λέω "την επόμενη φορά θα έρθω διακοπές με τον Αγάπη". Έτσι παραμένει ακόμα όνειρο το Παρίσι σε τρε ρομαντικ καιχαλαρή φάση. Φυσικά, οι Γάλλοι (ειδικά οι νέες γενιές) είναι τόσο ερωτεύσιμοι, που άνετα πας μόνη και δεν νιώθεις σαν λεμόνι.
ΔΕΝ είναι ακριβός προορισμός αν βρεις ένα καλό ταξιδιωτικό πακέτο (όμως σε ξενοδοχείο 4 αστεριών τουλάχιστον διότι η καθαριότητα είναι μεγάλο θέμα). Το Λούβρο που είναι μαστ, στοιχίζει 9,5 ευρώ για μια ολόκληρη μέρα ενώ 1 Κυριακή του Μήνα υπάρχει ελεύθερη είσοδος για όλους. Μπορείς να κινηθείς άνετα στο κέντρο με τα πόδια σε άνετα παπούτσια ενώ η πόλη είναι γεμάτη με καταστήματα και εστιατόρεια με αρκετά λογικές τιμές.
Συν: Στο Παρίσι μπορείς να φας όσο και ό,τι θέλεις. Οι θερμίδες θα εξατμιστούν στο περπάτημα ή στο πηγαινέλακιανεβοκατέβασκάλες του μετρό.
Συν2: Η πόλη έχει την πιο μεγάλη και πολύχρωμη ποικιλία σε ...άνδρες! Χθες ερωτεύτηκα στο μετρό ένα καραμελένιου δέρματος 20χρονο με τα πιο μπλε μάτια και τα πιο τέλεια αφρικάνικα μαλλιά έβερ!
...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog