Έδυσε ο ήλιος ψυχή μου…έδυσε μαζί σου πριν ακόμα προλάβει

η λάμψη να με φωτίσει….

Έδωσε τη θέση του στο φεγγάρι…κι αυτό προσπαθεί να κάνει

τη νύχτα μέρα… με το λιγοστό φως του…

Μα δεν τα καταφέρνει…

Κάπως έτσι προσπαθώ κι εγώ να γεμίσω την απουσία σου…

να κάνω το δάκρυ χαμόγελο και να φωτίσω τις σκοτεινές στιγμές μου….

όμως δεν τα καταφέρνω καλύτερα απ’το φεγγάρι…

Ζητώ βοήθεια από φίλους…όπως ακριβώς κι εκείνο που έχει τ’αστέρια

Να το βοηθούν…

Μα πάλι…καμία βοήθεια δεν είναι αρκετή….

Αφού λείπεις εσύ….

Το φως του φεγγαριού είναι τόσο χλωμό για να φωτίσει τα γιατί μου…

Μόνο οι σκιές κάποιων ονείρων έχουν απομείνει…

και μαζί τους η δική μου σκιά…. για να θυμάμαι πως κάποτε…

είχα ελπίσει ότι είχα κι εγώ δικαίωμα στο όνειρο…

Αυτό…. Που πήρες μαζί σου…καθώς έδυες….ψυχή μου….