Έχω τα μάτια σου. Μα δεν έχω τίποτα άλλο. Με ήθελες Χ και έγινα Υ μπαμπά. Δε μπορούσα να συνεχίζω να υποκρίνομαι οτι ήμουν κάποιος που δεν είμαι. Με έδιωξες. Βρήκαμε πολλές δικαιολογίες. Δε τις δέχτηκα ποτέ. Ίσως επειδή πάντα πίστευα πως με λάτρευες και μετά μου έκλεισες τη πόρτα κατάμουτρα.

Γράφω αυτό το κείμενο γιατί νιώθω οτι δε σε συγχώρεσα ποτέ. Επίσης μου το συνέστησε και μια ψυχολόγος. Να γράψω και μετά να τα απελευθερώσω.Αν και έχω το μπλόγκ πολύ καιρό, δε το σκέφτηκα ότι έπρεπε να σπάσω τα μπλόκα μου με αυτο το τρόπο.Ξέρεις αυτά τα εσωτερικά μπλόκα που πονάνε πολύ και σε γδέρνουνε ζωντανό.

Με απέρριψες. Με σκότωσες,με ρήμαξες.Ναι με αγαπούσες μα δε κατάλαβες τι έκανες? Ήμουν 24 χρονών και με έσπρωξες στο σκοτάδι. Με διέλυσες. Το ήξερες οτι μπορούσες και το έκανες. Δε το πίστευα.Οτι ο άνθρωπος που μου έδωσε το μισό μου, τώρα με κομμάτιαζε. Μετά ηρέμησες. Ήταν όμως αργά γιατί κομμάτι μου έσπασε ήδη.

Αλλά εμένα μ αρέσει αυτός που είμαι. Με αγαπώ και δέχομαι επιτέλους τη διαφορετηκότητα μου. Σε συγχωρώ μπαμπά. Ξέρω οτι δε το έκανες απο κακία.Σε συγχωρώ γιατί πριν και μετά απ'αυτό μου έδωσες πολλά. Μην ανησυχείς για μένα ή τη μαμά θα την προσέχω.

ο Βενιαμίν σου

Χρίστος