Έχω κατανόηση και υπομονή αλλά κάποιες φορές,μερικές συμπεριφορές σε εκνευρίζουν. Τελικά η μειοψηφία κάνει πάντα τη διαφορά. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Επειδή όμως όπως προείπα μ'αρέσει να παρατηρώ ανθρώπους και συμπεριφορές, έβγαλα κάποια συμπεράσματα που με τον καιρό σίγουρα θα εμπλουτίσω με νέα. Κάποια θετικά και αρνητικά γνωρίσματα της ζωής εδώ, σε σχέση με τη ζωή που έκανα ή γενικά τον τρόπο ζωής στην Αθήνα.

1.Σε όποιο μέρος της Ελλάδας κι αν βρεθείς από την Αθήνα μέχρι το τελευταίο χωριό, οι άνθρωποι είναι τόσο ίδιοι στη νοοτροπία τους...

Πολύ σωστά λέει μια κοπέλα που ξέρω ότι ''τα μυαλά και τα αλεξίπτωτα λειτουργούν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά''.

Ακόμα και στην Αθήνα,κι εδώ,αλλά και οπουδήποτε να πας,το κουτσομπολιό είναι το number one θέμα της ημερησίας διάταξης.Στην Αθήνα κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι,που όλοι τρέχουν,αλλά και εκεί είναι, γιατί τόσα χωριά που ενσωματώνονται, λογικό είναι να μείνει κάτι από την νοοτροπία της επαρχίας. Δεν το λέω απαξιωτικά, αλλά έτσι είναι. Το σύντομο διάστημα εδω αυτο μου δείχνει. Τα ‘’πηγαδάκια’’ στα πεζοδρόμια, στη λαική, στην πλατεία, στους πεζόδρομους. Παντού. Εδώ πολύ περισσότερο που όλοι γνωρίζονται. Αν και συχνά αναρωτιέμαι αν στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζω εγώ, που δεν έχω κανέναν να κάνω πηγαδάκι… Βέβαια ακόμα δεν έχω προλάβει να κάνω γνωριμίες. Λογικό.

2.Συνέχεια του προηγουμενου, η άλλη όψη του νομίσματος, αισθάνομαι μια χαρά που ακόμα δεν ξέρω πολυ κόσμο εδώ, γιατί αν όλοι είναι σαν τα άτομα στη γειτονιά που μένουν τα πεθερικά μου,καλύτερα να είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων..Ένα θα πω: Ένα απόγευμα που επισκεφτηκαμε τα πεθερικά μου, όταν φευγαμε, ήταν μια ''Κατίνα'' στο δρόμο και σκουπιζε, μιλώντας με μια άλλη γυναικα,που παρεπιπτοντως ειναι η μόνη που αξίζει σε όλη τη γειτονια. Πήγαμε από την πίσω μεριά, δεν περάσαμε από κει, για να γλιτώσουμε την ανάκριση,  και την επόμενη μέρα ειδε τυχαία στο δρόμο το Στελιο και του λέει(η ''Κατίνα''):Γιατί εχθές πήγατε από την άλλη μεριά;Δεν μας μιλάτε;

Απλά έλεος...Δηλαδή θα παίρνουμε άδεια για τους δρόμους που θα περνάμε;

3. Έχουμε μείνει χωρίς τηλεόραση, και ούτε ξέρουμε τι έχει γίνει πάνω. Χτυπήσαμε στο διαχειριστή, τον ψάχναμε από προχθές, ήρθε εχθές και ανάθεμα αν κατάλαβα τι έχει γίνει με τα καλώδια και τα βύσματα. Τα πρωινά που είμαι μόνη ήθελα να βάλω λίγο να ακούω κάτι, γιατί το ράδιο ψάχνομαι με τους σταθμούς… Από ό, τι φαίνεται, κάτι πατατιά έχει κάνει αυτός που έμενε πριν εδώ, και σιγά μην το πει. Μπορεί φυσικά να το έκανε κι από άγνοια, ένα ζευγάρι έμενε, μεγάλης ηλικίας, που έχουν τώρα αγοράσει στον 3ο όροφο, κάτω από μας δηλαδή.

4.Ένα πράγμα που μου αρέσει στην επαρχία είναι ότι βγαίνω έξω,για ψώνια,για να πληρώσω λογαριασμούς και σπάνια να λείψω πάνω από μισή ώρα.Όλα είναι σε πολυ μικρή απόσταση.

5.Άλλο ένα πράγμα που μου αρέσει εδώ είναι τα μπουγατσάδικα..Το ένα στην πλατεία,κάνει την πιο ωραία,απο κει παίρνουμε πάντα, έχει μπουγάτσες μέχρι το βράδυ,ψήνει συνέχεια,με τυρί,κιμά,σπανάκι,πράσο,κρέμα..Αμαν τι λέω μες το μεσημέρι...χαχαχα!

6.Άλλο ένα που μ'αρέσει στην πολυκατοικία αυτη τη φορά είναι ότι σε αντίθεση με την Αθήνα που σκοντάφτουν πάνω σου και δεν λένε ούτε καλημέρα,εδώ όλοι χαιρετάνε και είναι ευγενικοί, και επίσης μένουν άλλες 20 οικογένειες και είναι τόσο ήσυχα σαν να ειναι ακατοίκητη η πολυκατοικία.

7.Μες το καλοκαίρι που όλα τα σπίτια έχουν ανοιχτά,σκάβουν όλη την πόλη.Ολοι οι δρόμοι είναι σκαμμένοι.Εκει που σκάβουν αυτοι οι άνθρωποι δεν θα τολμάνε να ανοίξουν τα τζάμια τους απο τη σκόνη.Σήμερα έριχναν πίσσα σε ένα δρόμο που πέρασα.Στους άλλους δρόμους δεν ξέρω γιατί σκάβουν,αμφιβάλλω αν ξέρουν και οι ίδιοι το λόγο.Όλη η πόλη ειναι ένα απέραντο εργοτάξιο.

8.Σαν συνέπεια που όλη μέρα σκάβουν,πριν από καιρό,κάθε μέρα ξυπνάγαμε το πρωί ή λίγο αργότερα και μας έκοβαν συνέχεια το νερό.Μες το καλοκαίρι είναι φρίκη να μην έχεις νερό...

Την πρώτη φορά που το έκαναν-εννοείται απροειδοποίητα-δεν είχαμε μαζέψει καθολου νερό, όπως είναι φυσικό και δεν είχαμε ούτε για την τουαλέτα, αναγκαστήκαμε να ρίχνουμε εμφιαλωμένο. Έλεος…

Τωρα όμως που ειμαι υποψιασμένη, έχω μόνιμα μπουκάλια δίπλα στο πλυντηριο,γεμάτα,σε περίπτωση που το ξανακόψουν. Εκεινες τις πρώτες μέρες το έκοβαν συνέχεια,κάποιες φορές το έκοβαν για 5 ώρες, ερχόταν για 1-2 και το ξαναέκοβαν άλλες 5 το απόγευμα.Τη μια φορά παραλίγο να μείνει με τα σαπουνια στο μπάνιο ο Στελιος που έκανε μπάνιο και εγω δεν πρόλαβα να κάνω, περίμενα μετά να ξαναέρθει.

9. Μένουμε στο κέντρο και απο κάτω έχουμε ένα σωρό μαγαζιά. Κάτι που επίσης μου αρέσει,βγαινω να παρω κάτι και ακριβώς δίπλα έχει και κάτι άλλο που χρειάζομαι.Πχ ο φούρνος με το μανάβικο απέχουν 2 λεπτά.

10.Στις βιτρίνες των καταστημάτων βρίσκεις πολύ περισσότερα ρούχα με μεγάλο νούμερο από ό, τι βρίσκεις σε όλη την Αθήνα. Επίσης παπούτσια που να μ 'αρέσουν πολύ περισσότερα από ό, τι σε όλη την Αθήνα. Υπάρχουν για όλα τα γούστα και σε πολύ καλές τιμές..

11.Γενικά αν ψάξεις βρίσκεις πολύ καλές τιμές στα μαγαζιά. Ό, τι μαγαζί ζητήσεις, αποκλείεται να μην το βρεις. Υπάρχουν όλα τα μαγαζιά, και γνωστές αλυσίδες και συνοικιακά καταστήματα, πολύ καλές τιμές, καλή εξυπηρέτηση και λίγος κόσμος. Στη γειτονιά μας σε λίγο καιρό θα ανοίξει και σουπερ μαρκετ, θα το έχω στα 2 λεπτά.

12.Μου τη σπάει που παντού έχει καφενεία. Κάθε γειτονιά έχει από 2-3,και περνάς ανάμεσα, αφού έχουν τα τραπεζάκια στα πεζοδρόμια, και είναι γεμάτα κουτσομπόληδες παππούδες.

13.  Ακόμα δεν έχω καταφέρει να γνωρίσω την πόλη γιατί η αρρώστια με πήγε πίσω. Προσπαθώ να μάθω κάποια πράγματα αλλά όταν ρωτάω κάτι, δεν μου δίνει κανείς σαφής απαντήσεις, όλοι απαντάνε γενικά και αόριστα και έχουν δεδομένο ότι είναι όλα εύκολα. Οι απαντήσεις είναι του στυλ, όπως όταν ρωτάς ένα δρόμο σε ένα χωριό και σου απαντάνε θα στρίψεις αριστερά στο πρώτο δέντρο και δεξιά στην ανηφόρα και δίπλα στο ποταμάκι, κάτι τέτοιο. Όπως τώρα που τελικά ήρθε ο διαχειριστής με τον κύριο που έμενε πριν εδώ, τους ρώταγα για την κεραία της τηλεόρασης και ανάθεμα αν ήξεραν κι οι ίδιοι τι έχει γίνει, και μου είπαν να φέρω μάστορα. Λέει αυτός ο κύριος ότι είναι ένας δίπλα μας, στον κεντρικό δρόμο από κάτω. Ρώτησα που ακριβώς γιατί δεν είμαι από δω, εδώ δίπλα, λέει. Άντε τρέχα γύρευε που είναι, θα πάω σε όλα τα μαγαζιά να ψάχνω, στο δρόμο..

14. Από τη μέρα που μπήκαμε στο σπίτι συνέχεια ξοδεύουμε χρήματα για βλακείες, να επιδιορθώνουμε τις τσαπατσουλιές χρόνων… Είναι ένα παλιό σπίτι, πάνω από 35 χρόνια, και φυσικό είναι να υπάρχουν φθορές.

15. Αυτό που μου τη δίνει στην επαρχία είναι η νοοτροπία της επίδειξης. Όλα για το θεαθήναι. Να δείξουμε ότι έχουμε έπιπλα, καινούρια ρούχα και άλλα τέτοια. Εμένα μου τη σπάνε όλα αυτά, σαν απλός άνθρωπος που είμαι και επικεντρώνω την ευτυχία σε άλλα πράγματα, πχ στο να έχεις ανθρώπους δίπλα σου, σε μια όμορφη βόλτα κοντά στη φύση ή στη θάλασσα, κ.α. Άλλο ένα που μου τη δίνει είναι ότι όλοι νομίζουν ότι η Αθήνα είναι ο επί γης παράδεισος και ότι εκεί περνάμε όλοι τέλεια. Τους έχω ένα νέο: Δεν ισχύει. Η ζωή εδώ είναι πολύ πιο απλή και απροβλημάτιστη, αλλά κι αυτό είναι φυσικά σχετικό, ανά περίπτωση.

16. Μου αρέσει που εδώ είναι πιο χαλαροί οι ρυθμοί και οι άνθρωποι λιγότερο βιαστικοί. Δεν σπρώχνονται στα πεζοδρόμια, δεν βρίζονται στο δρόμο, δεν τρέχουν με τα αμάξια, δεν κορνάρουν με το παραμικρό. Αυτό το χαλαρό τρόπο τον λατρεύω! Βαρέθηκα την βαβούρα της Αθήνας και όταν έρχομαι νομίζω ότι λείπω αιώνες.

17. Πόσο ωραίο είναι τα πρωινά που ο Στέλιος σηκώνεται μια ώρα πριν πιάσει δουλειά και όχι μόνο προλαβαίνει να ετοιμαστεί και να φύγει στην ώρα του αλλά φτάνει και 10 λεπτά νωρίτερα στη δουλειά… Στην Αθήνα μόνο πετώντας θα συνέβαινε κάτι τέτοιο.

18. Τι ωραία είναι στη βεράντα το πρωί, να παίρνω το πρωινό μου… Απόλαυση…

Το τελικό συμπέρασμα; Πόσο καλύτερα είναι εδώ από την Αθήνα.. Φυσικά όλα είναι θέμα  γούστου από τη μια και θέμα προσαρμοστικότητας από την άλλη. Εγώ προσαρμόζομαι πολύ εύκολα αλλά αυτό για άλλους δεν ισχύει. Άλλοι αγαπούν την Αθήνα, εγώ την αγαπούσα παλιά, πριν μαζευτεί η μισή Ελλάδα εκεί. Άλλοι προτιμούν τη φασαρία, εγώ προτιμώ την ηρεμία. Άλλοι πχ πάνε στην παραλία με ομπρέλες, ξαπλώστρες και μπαρ στην παραλία και τους αρέσει να είναι ο ένας πάνω στον άλλο, εμένα μου αρέσει να είναι ήρεμα, χωρίς ταπεράκια, γριες, πιτσιρίκια και ρακέτες.

Όσο για τη σχέση με τον άνθρωπο μου; Εκεί τι να πω; Δεν είναι αυτονόητο για να είμαι εδώ και τόσο πλήρης; Ό, τι κι αν λέω κι όσα συμπεράσματα να βγάζω(για να περνάει η ώρα) αυτό είναι το πιο σημαντικό, ότι έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο με κατανόηση και αγάπη…