Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες.. χαθήκαμε.

Η καλοκαιρινή ραστώνη από τη μια, τα προβλήματα που επισώρευσαν στην χώρα μας οι άσπονδοι Ευρωπαίοι φίλοι μας με την βοήθεια των ανικάνων πολιτικών, που από ότι φαίνεται, δεν ξέρουν όλες τις πράξεις της αριθμητικής, ίσως η ζέστη, οι διακοπές στην Σαλαμίνα, ύστερα από μια μικρή διακοπή ενός καλοκαιριού που δεν πήγα (πέρσι δηλαδή).. όλα αυτά με απομάκρυναν από το blog μου.

Σήμερα όμως πήγα στα δικαστήρια - μην πάει στο κακό ο νους σας- και είδα τον βασανισμένο Λαό του Θεού, αυτούς που εμείς λέμε Γύφτους, για πολλοστή φoρά, να περιμένει την προσαγωγή κάποιου ομοφύλου του στο αυτόφωρο, με μεγάλη ανυπομονησία και την γνωστή μόνιμη συμπαράσταση. Δεν ξέρω τι έκανε αυτός που θα προσαγόταν, αλλά να ξέρετε πως τον Λαό αυτό εγώ προσωπικά τον θαυμάζω. Θαυμάζω την αντοχή τους, τις σκληρές συνθήκες της ζωής τους, το κουράγιο τους να κάνουν ένα λόχο παιδιά ο καθένας, να κλέβονται και μετά τα επεισόδια μεταξύ των οικογενειών τους να μονιάζουν... και να αρχίζουν την δύσκολη ζωή τους.

Αλήθεια ποιος από εμάς θα μπορούσε να ζήσει στις δικές τους συνθήκες; Πάντως η μαμά Ελλάδα δεν τους ξεχνά και εύκολα τους βρίσκει για να τους πάρει στρατιώτες, να τους φυλακίσει για κάποιες αξιόποινες πράξεις τους, να πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας, τα πρόστιμα και δείχνει το κακό της πρόσωπο όταν λάχει να πούμε.

Αυτό που δεν προσπαθεί η Ελλάδα μας είναι να προσπαθήσει να τους αλλάξει την ζωή τους- κάτι κάνει αλλά πολύ λίγα-, αν και αυτοί οι ίδιοι δεν κάνουν και τίποτα γι' αυτό.

Εμείς δε στο σύνολό μας σχεδόν τους έχουμε συνέχεια στην μπούκα και τους απαξιώνουμε κάθε στιγμή, μιλώντας υποτιμητικά γι' αυτούς . Και όμως ο Λαός αυτός  θα έπρεπε να είχε καλύτερη τύχη, γιατί και έξυπνος είναι και εργατικός κατά την γνώμη μου, και χρήματα κερδίζει δια της εργασίας του. Ο Γιώργος που προχθές μου καθάρισε τον πέριξ του σπιτιού μου χώρο στη Σαλαμίνα και οικονόμησε 100 ευρώ για τρεις ώρες εργασίας, χωρίς να αισθάνεται άσχημα, μου είπε πως είναι γύφτος -Αιγύπτιος- γύφτος δηλαδή. Και η πανέμορφη νεαρή κυρά του που περίμενε να κοιμηθεί ο γιος της για να τον βοηθήσει, με παράπονο μου είπε πως δεν μπορεί να βρει νονό να τον βαφτίσει. Με την κοιλιά στο στόμα, στο δεύτερο παιδί τους, βοηθούσε  τον άνδρα της, όσο κοιμόταν στο Ντάτσουν ο μικρός Παναγιώτης- έτσι θα τον πούνε-. Βέβαια λίγο δύσκολο κάποιος από μας να κάνει κουμπαριά με αυτούς, να κάνει την υπέρβαση, όμως δεν θα έπρεπε να γινόταν και αυτό; Κοιτάμε για άλλους μακρινούς Λαούς να τους βοηθούμε, που και εκείνοι έχουν ανάγκη.. και αφήνουμε αβοήθητους τους Έλληνες Γύφτους, Τσιγγάνους Ρομ και λοιπά. Ας υπάρξει μια κίνηση κάτι να γίνει γι' αυτούς, από τους μεγαλοσχήμονες του πλούτου , της Εκκλησίας, ας βγάλει κάποια κονδύλια και το Ελληνικό Κράτος γι' αυτούς, οι τρανταχτοί σύλλογοι της επίδειξης Λαϊονς και Σια, ας τους αναλάβουν ειδικοί επιστήμονες να τους μορφώσουν, προπαντός να αλλάξουν νοοτροπία... και εμείς ο απλός Λαός κάτι μπορούμε να κάνουμε με συλλόγους και λοιπά. Για φανταστείτε την χαρά τους, ιδαίτερα τα παιδάκια τους, αν μια Κυριακή μαζευτούμε χίλια άτομα και κάνουμε επίσκεψη σε κάποιον καταυλισμό πηγαίνοντάς τους κάποια δωράκια;

Είναι δύσκολοι άνθρωποι, λόγω που δεν μορφώνονται, δεν έχουν μάθει να συμπεριφέρονται σωστά, αλλά ζουν στην Ελλάδα και πρέπει να τους βλέπουμε σαν Έλληνες.

Αυτά για αυτές τις βασανισμένες ομάδες, που θα μπορούσαν να είναι πολύτιμα κύτταρα της κοινωνίας μας, αν τους δινόταν οι ευκαιρίες.

γεια σας

adreo