Ο τελευταίος μου ιδιοκτήτης με παραμελούσε και με έδιωξε να γυρνάω στα σκουπίδια και να ζω σαν αδέσποτο. Αλλά τώρα, θεέ μου, κουράστηκα να πεινάω και να κρυώνω πολύ, φοβάμαι ότι δεν θα προλάβω να γεράσω, με κυνηγάνε με ξύλα και με χτυπάνε με πέτρες, καθώς γύρναγα στους δρόμους, ψάχνοντας τροφή.

Δεν είμαι κακός, θεέ μου, σε παρακαλώ βόηθησε με γιατί έχω γίνει θύμα του ανθρώπου! Είμαι γεμάτος σκουλήκια και ψύλλους και το μόνο που επιθυμώ είναι ένα αφεντικό να ευχαριστήσω. Αν βρεις κάποιον για μένα, Θεέ μου, θα προσπαθήσω να είμαι καλός. Δεν θα το σκάω και θα κάνω ό, τι πρέπει. Δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρω μόνος μου, γιατί είμαι τόσο αδύνατος και μόνος.

Κάθε βράδυ κοιμάμαι στους θάμνους και κλαίω, γιατί φοβάμαι τόσο πολύ, Θεέ μου, ότι θα πεθάνω! Κι έχω τόση αγάπη, Θεέ μου, να δώσω, που αξίζω να μου δώσουν μια ευκαιρία να ζήσω. Σε παρακαλώ Θεέ μου, απάντησε στην προσευχή μου και στείλε μου κάποιον που θα νοιάζεται πραγματικά...''

(Κείμενο από τοπική εφημερίδα, της Κατερίνης ''Πιερικοί Αντίλαλοι'.Μου άρεσε και με συγκίνησε και σκέφτηκα να το δημοσιεύσω.')

Τώρα το καλοκαίρι, αλλά και όλο το χρόνο φυσικά, σκεφτείτε και τα αδέσποτα-που κανονικά,σε μια πολιτισμένη χώρα,δεν θα έπρεπε να υπάρχουν-, ότι χρειάζονται λίγο νερό και λίγο φαγητό, σε μια ακρούλα και θα σας ανταμείψουν με ένα γεμάτο αγάπη βλέμμα...Όπως τα τρία αδέσποτα στην πλατεία της Κατερίνης, που τους βάλαμε ένα βράδυ δυο μπολάκια νερό...Στα πλαστικά που τρώγαμε το παγωτό, τα ξεπλύναμε και τα γεμίσαμε νερό και μας έκαναν τόσες χαρές, που γέμισε η ψυχή μου... Το χειρότερο ζώο με τα πιο κακά ένστικτα, είναι δυστυχώς ο ανθρώπος...Το ζωάκι σου δείχνει την ευγνωμοσύνη του για το πιο απλό πράγμα, λίγο φαγητό και νερό, τη στιγμή που ο άνθρωπος, όσα καλά και να του κάνεις, δείχνει κακία και αχαριστία, στις περισσότερες των περιπτώσεων(ευτυχώς δεν ισχύει για όλους, δεν θα μπορουσαμε να ζήσουμε).