Βροχή σήμερα… Βροχερή πόλη… Έτσι μου λένε όλοι, έτσι λέει κι ο Στέλιος…

Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τη βροχή. Εδώ όμως εντάξει, υποφερτή είναι, από την άποψη ότι οι δουλειές που έχεις να κάνεις έξω γίνονται στον μισό χρόνο από ό, τι στην Αθήνα. Σπάνια να λείψω πάνω από μια ώρα, όσες δουλειές κι αν έχω να κάνω.

Σήμερα με αυτόν τον καιρό με έχει πιάσει νύστα… Κλασικά… Ευτυχώς δεν έχω ιδιαίτερες δουλειές, κάθε μέρα κάνω κι από κάτι. Χρόνος  υπάρχει, σπίτι είμαι περισσότερο. Ο Στέλιος έχει διάφορες δουλειές και τρεχάματα, (ελπίζω να βγουν σε καλό)  οπότε εγώ είμαι σπίτι και κάνω δουλειές. Ενδιάμεσα, κάνω διαλλείματα και κάθομαι λίγο στον Η/Υ.

Έβαλα κι ένα cd κι ακούω και έτσι είναι πιο ευχάριστα. Με ξυπνάει από τη νύστα.

Κατά τα’ άλλα, ηρεμία. Σιγά –σιγά ηρέμησαν τα πράγματα (με το θέμα που σχολίαζα σε προηγούμενα post) και είμαι χαρούμενη. Είναι σαφώς καλύτερα τα πράγματα κι εγώ πολύ πιο ήρεμη. Όλα ξεπερνιούνται με υπομονή και καλή διάθεση.

Εδώ στην πόλη τα πράγματα είναι ήρεμα. Αργοί ρυθμοί. Αυτό που ήθελα. Να είμαι ήρεμη.

Όταν τελικά έχεις υπομονή και πιστεύεις στην αλλαγή, έρχεται. Έκανα υπομονή στην Αθήνα, κατάπινα πίκρες και ήρθε η ώρα που τα άφησα όλα πίσω. Τώρα έρχομαι σαν επισκέπτρια και πάλι δυσανασχετώ και θέλω να φύγω, ειδικά επειδή μένω στο Γαλάτσι στην μάνα μου όταν έρθω Αθήνα. Αναγκαστικά θα κατέβω τον Οκτώβρη, για διάφορες δουλειές, κάτι χαρτιά που χρειάζομαι, γιατρούς και μια βάφτιση.

Η σχέση με τον άνθρωπο μου είναι μια χαρά. Ακόμα κι όταν έχουμε μια διαφωνία, (κάτι το οποίο δεν συμβαίνει συχνά), τα βρίσκουμε. Συνήθως εγώ θυμώνω αν κάνει τσαπατσουλιές στο σπίτι από αφηρημάδα. Γενικά δεν έχω παράπονο, με βοηθάει όσο μπορεί σε πράγματα που δυσκολεύομαι. Αλλά και να θυμώσω σε ένα λεπτό μου έχει περάσει, μόλις με κοιτάξει, του βγάζω τη γλώσσα, τα κλασικά μας, πειραζόμαστε.

Έχω αρχίσει και προσαρμόζομαι πλήρως, να κάνω ψώνια, να κυκλοφορώ, να πληρώνω λογαριασμούς, άρχισα να μαθαίνω τους δρόμους, όλο και λιγότερο ρωτάω. Είμαι βέβαια πολύ προσαρμοστική γενικά. Μαθαίνω εύκολα και προσαρμόζομαι ακόμα πιο εύκολα. Και σε βραχονησίδα που λέει ο λόγος να με πας, θα προσαρμοστώ σε λίγο. Δίδυμος. Κλασικά. Κατά τ’ άλλα όμως, έχει βγει ο Ταύρος μέσα μου, ο ωροσκόπος μου, και είμαι πιο τακτική από όσο ήμουνα παλιά, και πιο πολύ του προγράμματος, που δεν ήμουνα παλιά. Προγραμματίζω τα περισσότερα πράγματα και είμαι πιο λογική από παλιά. Αλλά βέβαια έχω και μια δόση τρέλας., με την καλή έννοια. Αυτή αν την έχεις δεν φεύγει εύκολα. Χαχα!

Αυτά λοιπόν από μένα. Σκέψεις και λόγια με μπερδεμένες τις νότες των τραγουδιών που ακούω, από τον Παντελή Θαλασσινό, από ένα cd του Διφώνου.

Αρκετά σοβαρέψαμε όμως, ας βάλω και κανένα ανεκδοτάκι να γελάσουμε και ύστερα τη συνταγή της πίτας που θα φτιάξω σήμερα να φάμε, μόλις κλείσω τον Η/Υ.

''Ένας Γερμανός, ένας Ιταλός και ένας Έλληνας ταξιδεύουν ως συνήθως με ένα αεροπλάνο το οποίο πέφτει αυτή τη φορά και σκοτώνονται.
Ο Άγιος Πέτρος τους περιμένει με μία δοκιμασία: «Βλέπετε αυτή την απέραντη θάλασσα; Θα ρίξει ο καθένας σας στο νερό, ένα μικρό αντικείμενο που έχει πάνω του. Αν βουτήξω και το βρω θα πάτε στην κόλαση, αλλιώς στον παράδεισο.»
Ο Γερμανός ρίχνει ένα μικρό αντικείμενο και ο Άγιος βουτάει. Μετά από μία ώρα έρευνα και μακροβούτια ο Άγιος βγαίνει και λέει: «Το βρήκα, είχες ρίξει αυτό το κουμπάκι. Κατευθείαν στην κόλαση…»
Αφού έριξε κάτι και ο Ιταλός, ο Άγιος ξανά βουτά και μετά από 2 ώρες βγαίνει και του λέει: «Ορίστε είχες ρίξει αυτή την μικρή τρίχα … στην κόλαση γρήγορα.»
Ρίχνει κάτι και ο Έλληνας και ο Άγιος βουτά και πάλι. Μετά από πολλές ώρες ερευνών ο Άγιος βγαίνει απελπισμένος και του λέει: «Δεν βρίσκω τίποτα, θα πας στον παράδεισο αλλά πες μου σε παρακαλώ τι έριξες;»
Και ο Έλληνας απαντά: «Depon αναβράζον!»

- Γιατί η ξανθιά στον υπολογιστή της έχει για κωδικό (password):

"Mickey_Minnie_Pluto_Huey_Louie_Dewey_Donald_Goofy";

- Γιατί έπρεπε να είναι τουλάχιστον 8 χαρακτήρες!!

Ο Τοτός με τον πατέρα του κάθονται στο σαλόνι. Λέει ο μπαμπάς στον Τοτό:
- Πήγαινε στο υπνοδωμάτιο και φέρε μου τις παντόφλες μου.
Στο υπνοδωμάιτο κάθονται η αδερφή του Τοτού και μια φίλη της. Μπαίνοντας μέσα λέει ο Τοτός
- Ο μπαμπάς μου είπε να σας δείρω και τις δύο!
Η αδερφή του:
- Φύγε από δω ρε κωλόπαιδο!
- Δε με πιστεύεις; Άκου (και φωνάζει στον πατέρα του:) Πατέρααα! Την μίαααα;
- Και τις δύο ρε βλάκα!

Ένας παππούς 97 ετών πάει σε έναν ασφαλιστή.
- Γεια σας, θέλω να κάνω μια ασφάλεια ζωής
- Τι λες ρε παππού, ασφάλεια ζωής, τρελάθηκες, πόσο είσαι;
- 97 ετών, λέει ο παππούς.
Τρελαίνεται ο ασφαλιστής.
- Μιλάς σοβαρά τώρα; Τι να την κάνεις;
- Να, θέλω να πάω με τον πατέρα μου ένα ταξίδι στο εξωτερικό και καλό είναι να είμαστε ασφαλισμένοι.
Ο ασφαλιστής έχει τρελαθεί!
- Με τον πατέρα σου; Πόσο είναι εκείνος;
- Ε, 125 τον άλλο μήνα.
- Και τι θα κάνετε στο εξωτερικό;
- Να μωρέ, πηγαίνουμε να επισκεφτούμε τον παππού μου.
Ο ασφαλιστής χτυπάει το κεφάλι του στο γραφείο.
- Τι λε ρε μπάπμπα, με κοροϊδεύεις; Πόσο είναι ο παππούς σου;
- Κλείνει τα 142 σε μια βδομάδα.
- Και τι θα κάνετε εκεί;
- Παντρεύεται και πάμε στο γάμο!
Ο ασφαλιστής έχει σκαρφαλώσει στο πρεβάζι και είναι έτοιμος να φουντάρει.
- Και...γιατί παντρεύεται;
- Βλακίες μωρέ, τον πιέζουν οι γονείς του!''

Χαλουμόπιτα με δυόσμο

(την γράφω όπως έχω τη συνταγή, εγώ θα κάνω μικρότερη ποσότητα)

[για 8-10 κομμάτια, χρόνος ψησίματος περίπου μια ώρα]

-1 ποτήρι νερού λάδι

-5 αυγά

-1 ποτήρι νερού γάλα

-2 κ.σ δυόσμο

-3 ποτήρια νερού χαλούμι τριμμένο

-1 κ.γ μπέικιν παουντερ

-3 ποτήρια νερού αλεύρι

Βάζουμε σε μια λεκάνη τα αυγά, προσθέτουμε το γάλα και το λάδι, συνεχίζουμε το χτύπημα με σύρμα, προσθέτουμε το δυόσμο και το χαλούμι.

Τελειώνουμε το ανακάτεμα με το χέρι, προσθέτοντας σιγά- σιγά το αλεύρι με το μπέικιν.

Λαδώνουμε το ταψί μας και αδειάζουμε το μείγμα. Το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να ροδίσει η πίτα.