Προχθές το πρωί, με αφορμή ένα χαριστικό παζάρι, από ένα site που είμαι μέλος, το xariseto, πήγαμε στη Θεσσαλονίκη. Πήραμε τον προαστιακό από Κατερίνη. Φτάσαμε με ταξί στο σταθμό, και η σκέψη μου ήταν πόσο εύκολα βρίσκεις ταξί εδώ, που η πιάτσα είναι στα 5 λεπτά από το σπίτι μας, και πόσο παιδεύεσαι στην Αθήνα να βρεις ταξί και καταφεύγεις στο ραδιοταξί τελικά, που έρχεται στην πόρτα σου. Η ζωή στην επαρχία είναι πολύ πιο εύκολη ,σε όλους τους τομείς, αλλά όσοι μένουν εδώ, δεν μπορούν να το εκτιμήσουν, γιατί δεν έχουν δει τα χειρότερα, να μένεις δηλαδή στην Αθήνα.. Τα βλέπουν στις ειδήσεις μόνο και τα σχολιάζουν, ότι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν στην Αθήνα. Δεν έχουν ζήσει να δουν την γλύκα.. Εγώ πάντως νιώθω εδώ σαν να έμενα από πάντα.. Το μόνο μου πρόβλημα ο καιρός, που αν ξεκινήσει η βροχή δεν λέει να σταματήσει, η τρομερή υγρασία που σε κάνει να σηκώνεσαι ορθή γωνία από το κρεβάτι και γενικά ο χειμώνας που έρχεται πιο γρήγορα εδώ… Το μόνο καλό που βρίσκω στην Αθήνα είναι το καλό της κλίμα.

Ως συνήθως έχω ξεφύγει από το θέμα.

Πήραμε λοιπόν το πρωί τον προαστιακό, που κάνει λιγότερο από μια ώρα. Αν μου έλεγε κάποιος ότι κάποτε θα πήγαινα Θεσ/κη για καφέ και θα γύριζα, δεν θα τον πίστευα..

Φτάσαμε στον σταθμό και απ’ έξω ήταν το λεωφορείο που θέλαμε, να μας πάει στο παζάρι, στην Πολίχνη.

Δεν είχαμε ψιλά για τα εισιτήρια, δεν έφταναν για δυο εισιτήρια.. Βγάζεις και μέσα στο λεωφορείο. Μας έδωσε μια γυναίκα το δικό της, όταν κατέβηκε, αλλά ήταν μισό… Έβγαλα άλλο ένα μισό και έκανα προσευχή να μην μπει κανένας ελεγκτής και εξηγούμε τι έγινε..

Πήγαμε στο παζάρι, φορτωμένοι με 3 τσάντες πράγματα, πετσέτες, μαξιλαροθήκες, κάτι μπλούζες δικές μου που μου είναι μεγάλες, καλλυντικά, μια τσάντα δική μου καλοκαιρινή, τετράδια, στυλό.

Φύγαμε απ’ το παζάρι με μια μεγάλη τσάντα πράγματα, αυτή την τσάντα την βρήκαμε εκεί, δεν είχαμε άλλη μαζί μας… Είχαν εκεί πολλά πράγματα, έπαιρνες ό, τι ήθελες, και συνέχεια έβαζαν καινούρια όταν κάποιος έφερνε κι άλλα πράγματα. Πήραμε κάτι ρούχα, περισσότερο ο Στέλιος, 2 παντελόνια, 2-3 μπλούζες, κάτι γραβάτες. Εγώ πήρα μόνο ένα πουκάμισο και ένα μαντήλι. Πήραμε και κάτι cd και dvd. Πάλι περισσότερο ο Στέλιος. Πήρα και 2 βιβλία και ένα φλιτζανάκι που μου άρεσε, με κάτι σχεδιάκια και καρδούλες.

Καθίσαμε και λίγο έξω, στα παγκάκια, φάγαμε από ένα κομμάτι από μια πίτα που είχα φτιάξει την προηγούμενη μέρα, με τυρί, πατάτα και μπέηκον, κάναμε τη βόλτα μας και βγάλαμε φωτογραφίες μες το χώρο εκεί, και μετά φύγαμε.Το παζάρι, ξέχασα να πω, ήταν στο χώρο ενός παλιού στρατοπέδου.

Στο γυρισμό με το λεωφορείο πάθαμε χειρότερη βλακεία με τα εισιτήρια. Δεν ήξερα ότι το μηχάνημα δεν δίνει ρέστα, ρίχνω 2 ευρώ και μου έβγαλε ένα εισιτήριο μόνο και τα υπόλοιπα τα έφαγε.

Πάλι καλά δεν μπήκε ελεγκτής.

Κατεβήκαμε στο σταθμό και καθίσαμε και φάγαμε ένα θανατηφόρας νοστιμιάς γλυκό στον Τερκενλή!! Πήρα και τσουρέκι για το σπίτι. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει βέβαια ούτε το κουτί του, ακόμα κι ο Στέλιος που γενικά δεν είναι πολύ γλυκατζής, έκοψε κάτι φέτες  σαν τούβλο! Χαχα! Όχι ότι εγώ πήγα πίσω βέβαια… Δεν πειράζει πότε-  πότε μια αμαρτία!

Μετά πήραμε ένα λεωφορείο και κατεβήκαμε πλατεία Αριστοτέλους. Κάναμε βόλτα, βγάλαμε φωτογραφίες. Τα κλασικά.

Περπατήσαμε μέχρι λευκό πύργο. Τα παίξαμε λίγο.. Κουβαλάγαμε και τις τσάντες.

Βγάλαμε κι εκεί φωτογραφίες- κλασικά- και μετά περάσαμε απέναντι, φάγαμε, ήπιαμε έναν καφέ και όταν τελειώσαμε, έριχνε τον κατακλυσμό του Νώε. Εγώ σαν χαζή- κλασικά- Οκτώβρη μήνα ακόμα φοράω ανοιχτό παπούτσι.. Σε συνδυασμό με το υφασμάτινο παντελόνι και με το γεγονός ότι δεν μπορούσα να τρέξω με το ανοιχτό παπούτσι στα πεζοδρόμια- κανάλια της Βενετίας, είχε σαν αποτέλεσμα να βραχώ πολύ περισσότερο από το Στέλιο που δεν είχε ομπρέλα αλλά φόραγε κλειστό παπούτσι και περπατάει σαφώς πιο γρήγορα από μένα.

Πήραμε ταξί για το σταθμό.

Πήραμε το τρένο και γυρίσαμε πάλι σπίτι.

Ένα ευχάριστο διάλειμμα στην καθημερινότητα.

Βγάλαμε και ωραίες φωτογραφίες, πήραμε δωρεάν πράγματα, ικανοποιήσαμε την αίσθηση της γεύσης με υπέροχες γεύσεις- γλυκών και φαγητού, φάγαμε υπέροχο γύρο και μπιφτέκια- κάναμε τις βόλτες μας και γεμίσαμε μπαταρίες για την συνέχεια, για να δούμε τι θα κάνουμε με τον επαγγελματικό τομέα, τον μόνο που έχουμε προσωρινά πρόβλημα..

Είμαι όμως αισιόδοξη!