Ηταν Σεπτέμβριος του 2006. Ακόμη μου έχει μείνει -άθικτο- ενθύμιο το εισιτήριο της πρώτης ημέρας, οπότε και η συναυλία ματαιώθηκε γιατί το φθινόπωρο είχε αποφασίσει να στάξει τις πρώτες "γερές" ψιχάλες. Άκουσα τις περιγραφές, μα περίμενα το dvd για να "βρεθώ" κι εγώ για λίγο εκεί. Παρατήρησα πως στο κάτωθι, το λαούτο είναι που δίνει επιπλέον ομορφιά στη Νεράιδα. Ξέρω ότι μας "βλέπεις", ξέρω ότι το παρατήρησες κι εσύ... Επίσης, έχω να σου πω πως έπεσες μέσα στις προβλέψεις σου. Ήξερες εσύ. Και δεν τα 'κρυβες. Τα 'λεγες με το δικό σου τρόπο. Όπως πάντα.

Τους ιδιαίτερους ανθρώπους πρέπει να μάθεις να τους ακούς με καθαρή καρδιά και ανοιχτό μυαλό. Κι αυτοί, όλα θα σου τα πουν...