Δεν είναι μονο που χιονίζει έξω.....

δεν ειναι μόνο η απουσία...

που δεν τρέχει ο χρόνος

που το ρολόι στην πλατεία έχει σταματίσει...

δεν είναι που το χίονι έγινε βροχή

και λίγο λίγο λιώνει τον πάγο....

δεν είναι που η ομίχλη μας τύλιξε...

που το κρύο πάγωσε τις καρδιές

τα συναισθήματα...

είναι το κενό...

η απουσία σου

μόνη ανάμεσα σε τόσο κόσμο....

γύρω μιλάνε....μα τα αυτιά μου δεν αναγνωρίζουν την γλώσσα....

γύρω μου ζωντανοι

μα νεκροί στα μάτια μου και ξένοι....

μεγάλο το κενό

μεγάλη η έλλειψη

πατρίδα

με κάνεις περίφανη για σένα μα είσαι τοσο μακριά μου

κυκλώνας με πήρε

μακριά...

λίγο λιγο σε ξεχνώ....

Ω αθάνατο νερό της λυσμονιάς...σε διώχνω απο τα χείλια μου

μα έχω ακόμα την γεύση σου...

κενή άδεια άφησα ενα κομμάτι πίσω.....