Μα θα βγει ο χρόνος κι εγώ θα αφήσω χωρίς χρώμα, λογάκια και μουσική το virtual ημερολογιάκι μου;

No sir!

Here I am to share once again...

Κατά πρώτον αυτήν την υπέροχη, χαρούμενη μελωδία:

Και κατά δεύτερον, τρίτον, τελευταίον και άπειρον: Χαρά, χαρά, χαρά έχω να μοιραστώ, αφού το 2010, με λούζει, κυριολεκτικά, με ένα σωρό λόγους για να χαίρομαι, καθώς και με πολλή, πολλή αγάπη (αυτή τη χρονιά περισσότερη από άλλες  ).

Και νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που λαμβάνω, που νομίζω ότι οφείλω, στον εαυτό μου και τους άλλους, να μην αφήσω τίποτα, ούτε την καθημερινότητα ούτε την αδυναμία μου, να με εμποδίσουν να βιώσω το θαύμα...

Το θαύμα, όμοιο με αυτό που είναι το αληθινό μήνυμα/υπενθύμιση της γιορτής των Χριστουγέννων, το θαύμα της συγχώρεσης...

Δεν ξέρω αν υπάρχει τίποτα πιο μεγαλειώδες και σπουδαίο στο εσωτερικό "μεγάλωμα" του κάθε ανθρώπου από το να αισθάνεται ότι δεν βαρύνει την ψυχή του πια θυμός (ούτε για ανθρώπους ούτε για καταστάσεις), από το να αντιμετωπίζει κάθε νέο συμβάν και κάθε αναποδιά ως να είναι κάτι μικρό και περαστικό που δεν μπορεί να αγγίξει την ηρεμία και την γαλήνη του, από το να αισθάνεται και να βλέπει την αληθινή ομορφιά της ζωής, όχι μόνο στο σπουδαίο (μα πόσο σπουδαίο!) καλωσόρισμά της με τον ερχομό ενός μωρού, αλλά και στα μικρά, καθημερινά και (αδίκως) απαρατήρητα δώρα της (στη γλύκα που έχει το φως των κεριών μέσα στο σκοτάδι, στο συναίσθημα που προκαλεί μια μελωδία, στο ευγενικό χαμόγελο ενός αγνώστου, στη σφιχτή αγκαλιά των αγαπημένων  μας, ακόμα και στη διαγραφή της φιγούρας μια γάτας πάνω σε ένα περβάζι στο φως του φεγγαριού - που μόλις πριν λίγο θαύμασα...)

Το να αισθανθούμε τη συγχώρεση, είναι, θεωρώ, ζητούμενο για τον κάθε άνθρωπο που επιδιώκει να αναπτύσσεται εσωτερικά και πνευματικά, να εξελίσσεται, να γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος. Αλλά η καθημερινότητα κάνει συχνά αυτήν την προσπάθεια εξουθενωτική και η αδυναμία μας της ρίχνει βέλη ποτισμένα με θυμό, για να αποτύχει.

Κι εκεί που προσπαθούμε μόνοι μας κι αγκομαχούμε, έρχεται μία γερή δόση αγάπης από άλλους ανθρώπους προς εμάς και να το θαύμα... Τόσο μεγάλο, τόσο φωτεινό .

Κλείνω με ευχές να το βιώσουμε όλοι, με ή χωρίς προσπάθεια, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να γίνει κι ο κόσμος μας καλύτερος.

Ναι, είναι τόσο απλό.

...........................................................................................................................