Το 1976,βρισκόμαστε εν μέσω μιας,κατά γενική ομολογία,προσπάθειας για εξομάλυνση των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών παγκοσμίως,μια εποχής που σημαδεύτηκε,στα μέσα εκείνης της δεκαετίας,από ''ηθογραφικές'' ταραχές,οι οποίες καθόρισαν την ουμανιστική οπτική.Ο Γαλλικός Μάης του 1968,που έδωσε το έναυσμα για πολιτιστική αντίδραση και ανατροπή των πουριτανιστικών κατεστημένων καθωσπρεπισμού και καταπίεσης,παράλληλα με την έξαρση ενός ιδιότροπου κινήματος αντισυμβατικότητας στην Αμερική,των χίππις,ήταν οι συνειρμικοί ταγοί της ολικής αλλαγής των παγκοσμίων απόψεων.Τα δικτατορικά καθεστώτα που ράπισαν την αξιοπρέπεια,τη συνείδηση,και που αποτέλεσαν αντικείμενο κατακραυγής και αγωνιστικής δύναμης εναντίον τους,όπως συνέβη στην Ελλάδα,τη Χιλή και την Αργεντινή,θεμελίωσαν τις πολιτισμικές αντιλήψεις περί υπαρξιακής αμφιβολίας και κοινωνικής ανάπλασης.Ο αριστερισμός των διανοουμένων,επηρέασε τους πάσης φύσεως αντικομφορμιστές που πάλευαν για την κοινωνική δικαίωση,μέσα από την αναθεώρηση των τεκταινομένων,και κυρίως της δικής τους έκφρασης και αντίληψης. Αυτό πέρασε και στη τέχνη του κινηματογράφου,που καθορίστηκε από τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής.Ένας νέος σκηνοθέτης,Ιταλός,με ''ύποπτα' φρονήματα,επιζητούσε την έκφραση μέσω της αμφιβολίας και της αναθεώρησης.

Ο Μπερνάντο Μπερτολούτσι,είχε ήδη κάνει αίσθηση στο ευρύ κοινό,κινηματογραφικό και μη,με την αμφιλεγόμενη ταινία του,το 1972,το ''Τελευταίο Τάνγκο στο Παρίσι'',με πρωταγωνιστές τους Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάϊντερ.Μια ταινία προκλητική για την εποχή,και βεβαίως υπόπτων υπονοητικών μηνυμάτων,σε μια ταραγμένη και καταπιεστική,κοινωνικώς,περίοδο.Παρόλη την αξιομνημόνευτη πλοκή της και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών της(ο Μάρλον Μπράντο δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας που προτάθηκε για Όσκαρ Α'Ανδρικού Ρόλου,την ίδια χρονιά που το κέρδισε για την ερμηνεία του στο ''Νονό'',Α' Ανδρικού επίσης),η ταινία απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες.

Το 1976,ο Μπερτολούτσι,επεχείρησε το ίδιο κινηματογραφικό πείραμα,όσον αφορά τα κοινωνικά μηνύματα.Ο υπόγειος αντικομφορμισμός,μέσως της υπαρξιακής αμφιβολίας για τα καθεστώτα που διαφεντεύουν.Μεταφερόμαστε στην Ιταλία των αρχών του 20ού αιώνα,με την έξαρση της πάλης των τάξεων.Ο φτωχός,αγροτικός και καταπιεσμένος Νότος,που βιώνει την φιλελεύθερη έκφραση μέσω του Κομμουνισμού,που αντιστέκεται στην διαφέντευση των καπιταλιστικών καθεστώτων,απεικονίζεται στο τετράωρο περίπου,κινηματογραφικό έπος του.Το καστ που επιλέγεται,αξιοθαύμαστο.Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο,η φωνή του οποίου ντουμπλαρίζεται στην Ιταλική βερσιόν,ενσαρκώνει τον γαλουχημένο,από τη πατερναλιστική νοοτροπία του καπιταλιστή γαιοκτήμονα,εύπορο τοπικό ηγεμόνα,που αμφιταλαντεύεται από την αγάπη για τον φίλο του,νεό κομμουνιστή εργάτη που αγωνίζεται για την λαϊκή δικαίωση,Ζεράρ Ντεπαρντιέ,και το καθήκον προς τα ιδανικά με τα οποία ''χτίζει'' τον χαρακτήρα του.Μια ταινία-αριστούργημα για τα κοινωνικοπολιτικά ιδανικά,που συνδιάζει τη σκηνοθετική άνθηση και την αδρή σεναριακή πλοκή.Το καστ συμπληρώνουν μεγάλα ονόματα του σινεμά,όπως ο Μπαρτ Λάνκαστερ(υποδύεται τον γενάρχη της οικογένειας των γαιοκτημόνων,σε μια υπέροχη ερμηνεία,και ο Ντόναλτν Σάδερλαντ,που ενσαρκώνει τον φιλόδοξο,ναρκισσιστή και διεφθαρμένο βοηθό του Ντε Νίρο.Η ταινία που σημάδεψε την εποχή της,γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Ιταλία.Μια μεγάλη στιγμή του παγκοσμίου κινηματογράφου.