ΘΑ ΑΡΧΙΣΩ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ. ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΟ «Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ; ΝΑΙ, ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ!» την στιγμή που ανέβαινε για πρώτη θέση Δημοτικότητας; ΠΟΙΟΣ ΕΠΕΝΕΒΗ; Και γιατί;

ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ  ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ. Να με συγχωρεί που το δημοσιοποιώ, αλλά εγώ μόνο αυτό τον τρόπο έχω.

ευχαριστώ

adreo

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΜΠΑΚΑΛΗΔΕΣ με την «χρυσή» καρδιά.

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι στην εποχή που ζούμε , οι διάφοροι που διαθέτουν δύναμη, μας εκμεταλλεύονται με τρόπους που τους έχουνε σπουδάσει.

Οι σπουδές τους έχουν γίνει στην Αλλοδαπή και οι συνταγές --ξενόφερτες κι’ αυτές- είναι πάντα πετυχημένες. Και πετώντας μας  την πετονιά με το δόλωμα, εμείς ο Λαός τσιμπάμε σαν χάνοι αυτά που διαλαλούν πως μας χαρίζουν.

Και τρέχουμε οι ταλαίπωροι να αγοράσουμε σε συμφέρουσες –έτσι πιστεύουμε- τιμές αυτά που τα διαφημίζουν στα φυλλάδια που μας στέλνουν στα σπίτια μας. Αγοράζετε δυο στην τιμή του ενός, ή πληρώνετε ένα και παίρνετε δυο. Μας λένε παράδειγμα 4 ευρώ και τα δύο, ενώ πριν λίγες μέρες πουλούσαν το ένα σε αυτή την τιμή.

Και εμείς τα δίνουμε ευχαρίστως πιστεύοντας πως κερδίζουμε κάποια χρήματα και πράγματι έτσι είναι. Και τι σημαίνει κερδίζουμε; Ουσιαστκά τίποτα , αφού τις τιμές στην ελεύθερη αγορά μας όπου ο ανταγωνισμός λειτουργεί πλημμελώς, μας τις καθορίζει ο φιλεύσπλαχνος μεγαλομπακάλης, Σουπερμαρκετίστας, όπως θα μπορούσαμε να τον πούμε, με την χρυσή καρδιά αφού μας χαρίζει χρήμα, που πολύ μας σκέπτεται.

Και ερωτώ εγώ… Μα κύριε Μεγαλομπακάλη, πότε ήσουνα αληθινός και πότε ψεύτης; Όταν πουλούσες πριν με τουλάχιστον 150% και βάλε το προσφερόμενο είδος ή τώρα που δεν μπορεί να μην κερδίζεις έστω και 50%. Γιατί εκμεταλλεύεσαι την φτώχια και την ανέχεια του Λαού; Δεν θα ήταν καλύτερα να μην κάνεις προσφορές και να έχεις χαμηλότερες τιμές;

Είναι λοιπόν ο μεγαλομπακάλης αρρωστημένα πονηρός, έτσι που μόλις κυκλοφορήσει το φυλλάδιό του με τις πονηρές τιμές-προσφορές, σκέπτεται τι έργο θα παίξει την άλλη εβδομάδα. (Έργο= μεταφορικά το νέο φυλλάδιο με τις πονηρές προσφορές του).

Και να σκεφθείτε το ίδιο αυτό  προϊόν πωλείται σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες μέχρι και στην μισή τιμή. Δεν το λέω εγώ το έχουν πει τα κανάλια και το έχουν γράψει επανειλημμένα οι εφημερίδες πολλές φορές.

Βέβαια ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό και το Κράτος, η κυβέρνηση δηλαδή γι’ αυτή την κατάντια, με τον πολύ υψηλό Φ.Π.Α. που συνέχεια αυξάνει και την υψηλή φορολογία των επιχειρήσεων, που παρόλα αυτά είναι και υψηλά κερδοφόρες.  Κερδοφόρες εκμεταλλευόμενοι τον Έλληνα, ακόμα και τώρα που ο μέσος και κάτω Έλληνας δυστυχεί. Μοιραία λοιπόν οι μεγαλομπακάληδες πουλάνε τα πάντα ακριβά, τόσο ακριβά που ο μέσος και κάτω από αυτόν Έλληνας –το τονίζω αυτό- έχει πρόβλημα διαβίωσης.

Μα θα μου πείτε όλοι οι επιχειρηματίες, ελεύθεροι και μη πουλάνε ακριβά. Με μια διαφορά ότι από αυτούς δεν είναι μεγάλη η ζημιά, γιατί μπορούμε να μην αγοράσουμε ή να αγοράσουμε τα απαραίτητα, ή να μεταθέσουμε εργασίες , επισκευές και λοιπά, για αργότερα.

Ενώ το γάλα, το κρέας το ψωμί και ότι χρειάζεται ο άνθρωπος για να επιβιώσει, δεν μπορεί παρά να τα αγοράσει, αν έχει βέβαια, γιατί σιγά, σιγά δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα. Δηλαδή στην πλήρη εξαθλίωση. Και τι θα τρώνε τα μικρά κυρίως παιδιά που έχουν ανάγκη τροφής για την αναπτυξή τους;

Ας μας το πούνε και οι μεγαλομπακάληδες μα και οι κυβερνήτες.

Και να ξέρουν βέβαια, όταν η κατανάλωση πέσει χαμηλά όλοι θαναι χαμένοι. Λαός, μεγαλομπακάληδες, Κράτος.

Τι πρέπει να κάνουμε;

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει.  Το σαμποτάρισμα σε όλα τα ακριβά προϊόντα μέχρι να τα φτάσουν σε λογικές τιμές και να μας παρακαλάνε να τα αγοράσουμε. Να  μιμούμαστε άλλες χώρες όπου εφαρμόστηκε και πέτυχε.

Και να μην επαναπαύονται αυτοί που έχουν ακόμα άνεση. Θα χτυπήσει και γι' αυτούς η καμπάνα.

Όμως είμαστε  ικανοί να το κάνουμε αυτό;

Δυστυχώς όχι. Αν ήμασταν Λαός ενωμένος και  οργανωμένος, σίγουρα θα μπορούσαμε να είμαστε καλύτερα. Ακόμα και το Κράτος  μπορούμε να το αναγκάσουμε να πάρει πίσω όλα τα μέτρα που δεν ανταποκρίνονται στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, δηλαδή ανάλογα με τα οικονομικά του μέσου και κάτω Έλληνα.

Τότε μόνο θα δούμε άσπρη μέρα. Όταν μπορέσουμε να επιβάλουμε το δίκιο μας, από το οποίο περνά η επιβίωσή μας.

Εγώ μπορώ να το κάνω.

Εσείς που είστε και πολύ πιο νέοι από εμένα, μπορείτε;

Γεια σας

adreo