Μόνο που κάθε κιβωτός, έχει τα όρια της. Η συγκεκριμένη είχε φτιαχτεί από χαμόγελα. Δεν άντεξε……. Η τελευταία μή ικανή παραχώρηση στα χρονάκια που έσπασαν τα πόδια τους σε χωμάτινους δρόμους....
Απ’ την ζωή μου έρχομαι, και στην ζωή μου πάω….με λευκές μπότες, και παραδοσιακή Θρακιώτικη βράκα…. Θα θυμάμαι πάντα, την στιγμή, που είπα στον ακριβότερο φίλο μου, ότι δεν θέλω να εμπορευματοποιήσω την φιλία μου… ξέρω ότι καταλάβαινε… Κάθε φορά που αναγκάζομαι να περάσω από εκεί, προτιμώ να αποστρέφω το βλέμμα.. Δεν είναι από δειλία ή μελοδραματισμό… Απλά, προτιμώ να κρατήσω μέσα μου αυτό που γνώρισα , έτσι όπως το βίωσα. Το πιο φιλόξενο φωτάκι…Το πιο δικό μου μικρό τίποτα… Γιώργο… Νίκο, ευχαριστώ από καρδιάς που έστω και φάλτσα αλληλομοιραστήκαμε… θυμάμαι, χιόνιζε γιασεμί… ……Φωνές, και μανούρα… μια τύπισσα γλύφει το κοκαλάκι της χοιρινής, και με κοιτάει με λαδωμένο σαγόνι… σκουντάει τον μαλάκα… - Ωπα, ρε μάγκα, και τι με νοιάζουνε εμένα αυτά που λες;- ’λλαξε κανάλι… δεν σε υποχρεώνω να με ακούσεις…. ’σε που δεν μπορείς, μεγάλε… Αν πρόκειται να μιλήσουμε για ρεαλισμούς και πραγματικότητες, ας μην βάζουμε στην ζυγαριά του αργυραμοιβού τα πάντα. Υπάρχουν πολύ πιο ωμά ,καθημερινά, πράγματα, που προσφέρονται για αυτό… Για παράδειγμα, αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω τώρα…Κλείνω την μουσική. Σκέπτομαι την διαδρομή.. Η Πατησίων τη νύχτα… πρέπει να φυ
4 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣκέψεις... Αναφορές σε τραγούδια... Ελεύθερη γραφή και δοκίμια... Λογοτεχνία Σκέψεις Στίχοι μου Στίχοι μου... σχόλια Χιούμορ χιούμορ Χιούμορ...