Βλέπω τους ανθρώπους  γύρω μου να είναι τόσο ρομαντικοί, τόσο βαθιά φιλοσοφημένοι για τη ζωή. Γράφουν μηνύματα αγάπης παντοτινής, λένε ο ένας στον άλλο πως η ζωή είναι μικρή, πως πρέπει να κάνουμε ότι θέλουμε σ αυτή τη πουτάνα τη ζωή γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα. Ψυθιρίζουν ο ένας στον άλλο να ζει τη στιγμή, να μην νοιάζεται κανείς για το μετά, το πριν, παρά μόνο για το  τώρα..

Και άλλα τέτοια ρομαντικά, κι άλλα τέτοια όμορφα και ελεύθερα. Κι άλλα, κι άλλα..

Και στις εποχές μας είναι πολύ πιο εύκολο όλο αυτό ξέρεις. Ακούει κάποιος ένα τραγούδι στο utube του προκαλεί αυτές τις φιλοσοφίες στο μυαλουδάκι, ε και τις μοιράζεται μαζί μας στο status του. Τα συναισθήματα μετατράπηκαν σε 0 και 1 καιρό πριν. Απλά τώρα το καταλαβαίνουν και οι περισσότεροι.

Όλα τόσο καταπληκτικά, τόσο ελεύθερα, τους φαντάζομαι όλους αυτούς τους ηλεκτρονικούς φίλους σαν πουλιά που πετούν σε γαλανούς ουρανούς μόνο και μόνο για να χαίρονται τη ζωή, χωρίς κανόνες χωρίς καμιά υποχρέωση, χωρίς να σκέφτονται το πως και τι..Χαίρομαι γι αυτούς τους ανθρώπους..

..όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν.Δεν υπάρχουν. Κανείς δεν είναι έτσι. Κανείς και όλοι θέλουμε. Κι όλοι το ξέρουν ότι θα ταν τόσο ωραία. Αλλά κανείς δεν το κάνει. Κανείς δε ζει για να ζει. Απλά. και όμορφα. Τα χουν πει κι άλλοι όλα αυτά καμουφλαρισμένα μέσα σε τραγούδια, μέσα σε στίχους “κι αν είσαι χρόνια σκυφτός και θες να φτάσεις ψηλά, αυτός περήφανος του φτάνουν τα ψιλά..” ή”μα τα καλύτερα στη ζωή έρχονται τσάμπα..” και άλλα τέτοια.

Γιατί το κάνουν?Γιατί φαντάζονται μόνο όλοι αυτοί? Γιατί θέλουν να ναι κάτι αλλο από αυτό το απρόσωπο που είναι?Γιατί να μας πασάρουν κάτι άλλο?Γιατί να μην μας λένε τι σκέφτονται στα αλήθεια στο status τους. Για την αυριανή δουλειά που τους περιμένει, όχι στίχους. Για το διάβασμα που ρίχνουν για τις γαμημένες τις πανελλήνιες και τις εξεταστικές, όχι τραγουδάκια. Για τον τσακωμό και την ουρά στην εφορία, όχι φιλοσοφίες. Αυτό είστε. Καμουφλαρισμένοι είστε όλοι τόσο όμορφοι. Γιατί θέλετε να στε όμορφοι αλλά δεν είναι αυτή η αλήθεια.

Είστε όμορφοι και υπέροχοι στον κόσμο εκείνο που δεν έρχεστε σε επαφή με τους άλλους. Μόλις δείτε κάποιον να σας πλησιάζει εκεί που κλαίτε από ένα τραγούδι, από μια νότα, από ένα στίχο, από μια φιλοσοφία, πως στερεύει το δάκρυ μονομιάς! Πως τα ξεχνάτε όλα! Πως γυρνάτε πάλι στα ίδια! Πως σκληραίνετε ξανά και τσακώνεστε για κάτι αφού δεν είναι προς το συμφέρον σας! Πως γίνεστε πάλι άνθρωποι!

Δείξε στον άλλο ότι κλαις και αισθάνεσαι και μόνο ένας στίχος, κάτι, μπορεί να στα προκαλέσει όλα αυτά. Δειξτο! Κι αν μείνει μαλάκας άνθρωπος όπως όλοι αυτοί που περνούν δίπλα σου τρέχοντας στις δουλειές ή στα μαθήματά τους, να πάει να γαμηθεί! Εσύ δείξε τι σημαίνει για σένα ένα τραγούδι, με πράξεις..Δείξε ότι όταν διαβάζεις ένα ποίημα τρέμεις και δεν μπορείς να σταματήσεις, και δεν θες! Δείξε ότι όταν βλέπεις μια ταινία, ζεις στον κόσμο σου, φαντάζεσαι..Δείξε ότι ερωτεύεσαι, δείξε ότι χαίρεσαι, ότι στεναχωριέσαι..Στα αρχίδια σου ρε φίλε αν δεν σε καταλάβουν, αν σε κοροϊδέψουν, αν σε εκμεταλλευτούν, αν σε περάσουν για αδύναμο..Τι σε νοιάζει ρε φίλε?

Ζήσε όπως θες αγοράκι μου και κοριτσάκι μου. Ζήσε όπως θες, και να πάνε να γαμηθούν οι υπόλοιποι, που στις περισσότερες περιπτώσεις “οι υπόλοιποι” είναι όλοι!

αλέξης π.