Για τις ανάγκες αυτής της συνέντευξης χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω τις απεριόριστες δυνατότητες του διαδικτύου. Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και περιορισμένου χρόνου της νέας super ΜΑΜΑΣ, χρειάστηκε να στηθώ μπροστά στον υπολογιστή μου, να μπω στο MSN messenger και να περιμένω το «αστέρι» μας να συνδεθεί.

Καλησπέρα Emaki μας

Καλησπέρα σας

Πρώτα απ’ όλα να σου ευχηθώ να σου ζήσει το νέο μέλος της οικογένειάς σου.

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.

Κόρη έτσι;

Ναι, κόρη. Η κοράκλα μου!!!

Αν σε ρωτούσα σε ποιον θα ήθελες να μοιάσει; Σ’ εσένα ή στο σύζυγο σου τι θα απαντούσες;

Θα απαντούσα ότι θέλω να μοιάσει στην κουμπάρα μου. Γι’ αυτό άλλωστε δεν την έβαλα να της αλείψει το «λάδι»;;; Για να το σιγουρέψω.

Υπάρχει όμως και ένα τέταρτο μέλος στην οικογένεια. Έτσι δεν είναι;

Ναι φυσικά. Ο σκύλος μου ο Darko. Τον Dark τον θεωρώ γιο μου.

Ισχύει ότι όταν ο Darko έβγαινε στο μπαλκόνι να κάνει ... εμμμ... το Νο2... το χοντρό του ρε παιδί μου... τον κυνηγούσες μ’ ένα μωρομάντηλο να του καθαρίσεις το… ποπό του;

Ναι, φυσικά! Το ίδιο δε κάνω τώρα και με την κόρη μου; Γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο;

Όχι... δε μου φαίνεται! Ας αλλάξουμε θέμα. Είσαι μια από τις πιο γνωστές αρθρογράφους του MH και αν και τα τελευταία χρόνια έχεις αφιερωθεί στην οικογένειά σου το Ιστολόγιό σου δεν ξεχνιέται.

Κοίταξε... το blog μου στην ουσία ήταν κάτι σαν ημερολόγιο για μένα. Ήταν ένας χώρος που έγραφα την καθημερινότητά μου, τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου, τις χαρές και τις λύπες μου, τα πιστεύω μου, ένας χώρος που δημιουργούσα κείμενα και στίχους και πάνω απ’ όλα ένας χώρος που μοιραζόμουν όλα τα παραπάνω με αξιόλογους ανθρώπους. Στη πορεία όμως η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε να μη μπορείς να αφιερώσεις όσο χρόνο θες σε κάτι που πραγματικά αγαπάς!!!

Σου χει λείψει;

Φυσικά μου ‘χει λείψει πάρα πολύ. Βέβαια, η «συγγραφή» κειμένων και στίχων είναι στο αίμα μου και όλο και κάτι σκαρώνω στα τετράδια μου... απλά τώρα περιορίζονται στους τέσσερις τοίχους αυτού του σπιτιού και στους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους.

Να ελπίζουμε λοιπόν ότι θα βρεις κάποια στιγμή χρόνο να το αναστήσεις;

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.

Πες μου ένα motto σου.

Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε «Ο,τι σε απασχολεί, κορίτσι μου, καλύτερα να το βγάζεις από μέσα σου παρά να το κρατάς και να σε πιέζει» γι’ αυτό κι εγώ γράφω.... Βέβαια μου έλεγε και «Δίωξε το κωλόσκυλο από το σπίτι τώρα που θα ‘ρθει το μωρό» αλλά κάθε πληροφορία στη ζωή την επεξεργάζεσαι και τελικά κρατάς αυτό που σου ταιριάζει!!!

Σ’ ευχαριστώ πολύ Emaki.

Κι εγώ σ’ ευχαριστώ.

ΕΕΕΕ Lvicky;

Ορίστε.

Επειδή δε τα πάω καλά με τους υπολογιστές... πώς βγαίνω από αυτό το μαραφέτι;;;

Τι εννοείς;

Πώς αποσυνδέομαι ρε παιδί μου;;;

Αρχείο ---> Έξοδος.

Μα εμένα λεει «Έξοδος από αυτή τη Θέση»

Έχεις laptop;

Ναι.

Έτσι εξηγείται.... πρέπει να το πάρεις και να πάς στη κουζίνα για να βγεις!

Α, ok. Ευχαριστώ πολύ.