ειναι στιγμες που οταν ερχομαι σε ενα διλλημα προσπαθω παρα μα παρα πολυ να πιαστω απο οτιδηποτε που μπορει να με καθοδηγησει.προσπαθω να διακρινω μεσα απο τισ καθημερινες μου συνηθειες,ενα σημαδι της μοιρας που θα με βγαλει απο το βαρος του να παρω τελικα τη σωστη αποφαση.παντα πιστευω οτι ολα γινονται για καποιο λογο.ετσι λοιπον προσπαθω να πιαστω απο μια φραση που θα πεσει το ματι μου τυχαια στην εφημεριδα.μια φραση απο την παρεα στο διπλα τραπεζι.δε ξερω αν σας εχει τυχει ποτε αλλα καποιες φορες ενω σκεφτομαι κατι στο μυαλο μου μπορει να ακουσω καποιον να συζηταει διπλα μου,μπορει να πεσει το ματι μου σε μια σκηνη στη τηλεοραση και να νομιζω οτι ακουω μια απαντηση σ αυτο που με προβληματιζει.προφανως βεβαια αυτο που θα σκεφτεστε ειναι οτι ακουω μονο αυτα που με συμφερουν και πως ολα τα συνδυαζω με βαση αυτο που τη δεδομενη στιγμη σκεφτομαι.προφανως αυτο ειναι και το λογικο.μα εμενα μου καρφωνεται παντα στο μυαλο οτι τυποτα δε γινεται τυχαια σ αυτη τη ζωη.και σκεφτομαι και λεω "και γιατι απο ολλα τα καναλια επεσε εκει το βλεμμα μου οταν σκεφτομουν κατι που με απασχολει.γιατι απο τοσα τραπεζια καθισα διπλα απο εκεινον που θα συζηταει με τη παρεα του για ενα παρομοιο προβλημα?γιατι στη τελικη με το που ανοιγω την εφημεριδα θα δω κατι που να με κεντρισει"? το πιθανοτερο ειναι οτι σιγα σιγα τα χανω μου φαινεται.για να αποφυγω το σχολιο οτι ολα τα βλεπω οπως θελω θα ηθελα επισης να προσθεσω οτι δεν παιρνω στο τελος παντα θαρρος απο αυτα τα σημαδια και κανω αυτο που πραγματικα επιθυμω.εχω παρει και αποφασεισ που ηταν αντιθετες με αυτο που εγω ηθελα.θελω να πω δλδ οτι δεν εβλεπα μονο σημαδια που με συμφερουν.τωρα που το ξανασκεφτομαι αναρωτιεμαι αν τελικα θα πρεπει να το σβησω αυτο το post η θα πρεπει να το ανεβασω.γιατι τωρα που το διαβαζω κατι σαν την ιωαννα της λωραινης μου κανω.λετε?μη φοβαστε αμα αρχισω να ακουω και φωνες θα σας ενημερωσω και υποσχομαι να παω στο γιατρο......καλη σαρακοστη σε ολους