Αν προσπαθήσεις να μάθεις κάποιες απλές φράσεις στα Κινέζικα ,για να σταματήσεις να κάνεις σαν αυτιστικός κάθε φορά που θες να παραγγείλεις ένα μπουκάλι νερό, θα περάσεις από τρία στάδια.

Α) θα νομίζεις ότι δεν τα καταφέρνεις γιατί δεν προσπαθείς αρκετά... (και θα ξαναπροσπαθήσεις...)

Β) θα νομίζεις ότι δεν στο εξήγησαν καλά...(και θα ξαναρωτήσεις...)

Γ) θα καταλήξεις ότι οι Κινέζοι τα καταφέρνουν γιατί έχουν κάποιο γονίδιο που λείπει από τους Ευρωπαίους (και θα τα παρατήσεις...)

Η αλήθεια είναι αλλού...

Υπάρχουν 33.000 ιδεογράμματα στη γλώσσα τους (κάποιος είχε πολύ ελεύθερο χρόνο...) τα οποία ανάλογα με τη θέση τους ανάμεσα σε άλλα μπορεί να αλλάξουν το δικό τους  νόημα αλλά και των υπολοίπων...

Το ενδιαφέρον είναι πως όλα αυτά τα ιδεογράμματα φτιάχνουν λέξεις που κατά 90% είναι δισύλλαβες (σπάνια τρισύλλαβες). Αυτό ικανοποιεί την ανάγκη να είναι ευκολότερες αφού με τόσους πολλούς συνδυασμούς θα ήταν αδύνατον η γλώσσα αυτή να στηρίζεται στην  ερμηνεία ή στην ετοιμολογία... οπότε η επιλογή ήταν η αποστήθιση και αυτό ακριβώς συμβαίνει!!!

Οι Κινέζοι βέβαια δεν αποστηθίζουν τόσους πολλούς χαρακτήρες...αλλά ούτε και λίγους...

Για να τα βγάλεις πέρα στην καθημερινότητά σου θα πρέπει να ξέρεις τουλάχιστον 3.000 από αυτά τα σύμβολα και όταν τα πράγματα πάνε στον προφορικό λόγο τότε έχεις να κάνεις και με τονισμούς στην προφορά και διαλέκτους (Cantonese, Mandarin etc)

Κι όμως μέσα σε 33.000 χαρακτήρες κανείς δε μπήκε στον κόπο να προσθέσει έναν που να λέει ΟΧΙ! Δεν υπάρχει λέξη στα κινέζικα που να σημαίνει ΟΧΙ! Υπάρχουν βέβαια λέξεις για να αρνηθείς...στην πραγματικότητα όμως σημαίνουν... «δε νομίζω...», «ίσως κάποια άλλη στιγμή...», « μπορεί αργότερα...», «δε το χρειάζομαι...» κτλ, αλλά  ενα απλό, ξερό ΟΧΙ δεν υπάρχει! Καταλήγουμε λοιπόν ότι  οι Ασιάτισες δεν είναι «εύκολες»...απλά δεν υπάρχει τρόπος να πουν όχι...σαφώς πρόκειται για παρεξήγηση και αδίκως οι δικές μας τις λένε πουτανάκια...

Μέσα σε όλο αυτό το χάος έβγαλα το συμπέρασμα ότι ο μεγάλος φιλόσοφος δεν λεγόταν στην πραγματικότητα Κομφούκιος αλλά Κονφιούζιος (Confusious) και τελικά το κληροδότημα του θα έπρεπε να ονομάζεται Confusionism! Δεν γίνεται να κάνεις κάτι τόσο πολύπλοκο αν δεν το θέλεις πραγματικά...

Όταν βέβαια χρησιμοποιείς τόσο χώρο στο «σκληρό» σου για να διαβάσεις μια εφημερίδα δε μένει και πολύς χώρος ελεύθερος για τα υπόλοιπα!

Οι Κινέζοι έχουν αυτή την έλλειψη σύνθετης σκέψης και δημιουργικότητας γενικότερα (εκτός και αν το μπαρούτι, ο χαρταετός και το Kung fu είναι μεγάλη προσφορά στην ανθρωπότητα και δεν το καταλαβαίνω εγω... ), δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα 1.3 δις άνθρωποι το μόνο που κάνουν είναι να γεμίζουν τον πλανήτη καυσαέρια και αντιγραφές. Τα λεφτά δεν είναι απαραίτητα και μυαλό...άλλωστε πολύ συχνά θα ακούσεις τη φράση «αν υπάρχει ένα πρόβλημα στην ανατολή, υπάρχει μία λύση στη δύση».

Κατά τα άλλα οι μέρες περνάνε απολαμβάνοντας  το πλεονέκτημα να δουλεύω μαζί με ανθρώπους που δε μιλάνε την ίδια γλώσσα με εμένα. Έτσι μπορώ άνετα να ρίξω ένα πρωινό «καντηλάκι» όταν κολλάει το PC μου ή ένα αναζωογονητικό «γαμωσταυρίδι» μετά από κάποιο κουραστικό meeting. Επίσης μπορώ όταν μου ζητάνε κάτι να λέω κατάμουτρα «στα παπάρια μου» και μετά να λέω στα αγγλικά ότι «θα το κοιτάξω...» (που όλοι οι Έλληνες ξέρουμε ότι σημαίνει ακριβώς το ίδιο...)

Τα σχέδια μου να μαγειρεύω ναυάγησαν, καθώς το μόνο που δεν ήθελα ανάμεσα σε ατέλειωτες ώρες γραφείου και ταξιδιών ήταν να έχω και άπλυτα στο νεροχύτη... (τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι έχω αφήσει κάτι ποτήρια άπλυτα στο σπίτι μου στην Αθήνα...δε νομίζω...είμαι σίγουρος... ). Άλλωστε είναι τόσο φτηνό το φαγητό εδώ που δεν αξίζει να μπαίνεις στον κόπο σπίτι σου... με 4-5 ευρώ θα φας μια χαρά σε ένα εστιατόριο... Κινέζικο! Γιατί αν σε πιάσει η νοσταλγία και βρεις το ένα από τα δύο ελληνικά μαγαζιά στην Shanghai για να φας γύρο, σαν την αφεντιά μου, τότε την όρεξή σου θα την πληρώσεις φιλαράκι...

Ακολουθεί διάλογος με πραγματικές τιμές... (σε ευρώ για να μην μπερδεύεστε...)

-          Δύο πίτα γύρο...

-          13 ευρώ !!!

-          13 ευρώ δύο σουβλάκια;;; Ποιος τα τυλίγει μεγάλε... ο τελευταίος αυτοκράτορας;

-          6,5 το ένα... (και μου δείχνει τον τιμοκατάλογο...) θέλετε κάτι άλλο;

-          Θα ήθελα να μπω συνέταιρος...