Θέλεις να βρεις γκόμενο; Θες να βγάλεις τα απωθημένα σου; Θέλεις να την ‘πεις’ στους εχθρούς σου; Θες να βρεις τους παλιούς σου συμμαθητές; Θέλεις να στήσεις παγίδα στον πρώην σου; Έχεις φίλους που είναι μακριά και θες επικοινωνία μαζί τους; Οι ώρες στο γραφείο δεν περνάνε με τίποτα; Βαριέσαι; Θες να είσαι trendy βρε αδερφέ;; Ε, μπες στο facebook!
Άρχισα να στέλνω και να δέχομαι αιτήματα φιλίας, εκεί να δείτε! Τρελά κέφια. Κάθε φορά που δεχόμουν κάποια ιδιαίτερη αίτηση φιλίας αναρωτιόμουν «Ρε που πάμε;». Με άλλες γελούσα. Τελικά άρχισα σιγά σιγά να μαθαίνω και να μπαίνω στη φιλοσοφία του facebook και να επιλέγω… γιατί περί φιλοσοφίας πρόκειται. Αυτός που το ίδρυσε σκοπό είχε να φέρει τους φίλους του κοντά, αθώα πράγματα δηλαδή. Στην πορεία εκφυλίστηκε. Άρχισαν να δημιουργούνται ομάδες και να μπαίνουν άτομα αμφιβόλου ηθικής, αμφιβόλου νοημοσύνης, κοινώς βλάκες, ορισμένοι με ιδιαίτερα γούστα και ιδέες. Άρχισε να προκαλείται εθισμός, με αποτέλεσμα η επικοινωνία να γίνεται ‘chat’ και όχι σπίτι – καφεδάκι – παρέα – επιτραπέζια – κουτσομπολιό κ.ο.κ.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί που μπαίνουν και γράφουν τις ιδέες του, δεν τις εκφράζουν απλά, προσπαθούν να πείσουν και τους άλλους για αυτά που λένε. Ότι είναι σωστά, έξυπνα, ότι είναι ΚΑΤΙ τέλος πάντων. Και εκεί μου έρχεται το εξής που είπε ο Ντύερ: «Αν μπορείς να συλλάβεις κάτι με το μυαλό σου, τότε αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί». Οι σκοποί όλων αυτών εκπληρώνονται, κατά έναν ματαιόδοξο τρόπο, αλλά συμβαίνει… και γκόμενο-α βρίσκουν, και τον πρώην εκδικούνται, και τα απωθημένα τους βγάζουν σχολιάζοντας το κάθε τι. Και το χρόνο τους ξοδεύουν μαζεύοντας χορτάρια, σπάζοντας αυγά και συλλέγοντας καρδούλες και φιλάκια. Με λίγα λόγια το facebook κάνει τα όνειρά σου πραγματικότητα, ή έτσι θες να πιστεύεις, γιατί η σχέση σου με την πραγματική ζωή έχει διαταραχθεί τελευταία. Κάποτε υπήρχε η «Καλημέρα ζωή» και η «Λάμψη» για να περνάς τα απογεύματά σου. Τίποτα όμως δεν είναι τόσο τέλειο, όσο το «πρόσωπο-βιβλίο». Βάζεις ότι φωτογραφία και όνομα θες, και είσαι αυτός που δηλώνεις. Εγώ μπορώ να είμαι η Μόνικα Μπελούτσι; Με το facebook μπορώ! Άρα ο σκοπός επετεύχθη.
Ωστόσο, για να μην είμαστε κακεντρεχείς, μιας και όλοι εμείς που το διαβάζουμε, είμαστε μέλη αυτού του ‘θαύματος’, υπάρχουν και αρκετά θετικά. Εγώ για παράδειγμα, βρήκα παιδικούς μου φίλους στην Κρήτη και συνομιλώ μαζί τους, όπως και παλιές συμμαθήτριες. Φίλοι μου, βρήκαν δουλεία μέσω του facebook. Η κολλητή της αδερφής μου, βρήκε τον έρωτα της ζωής της και παντρεύτηκαν πέρυσι! Πολλά κινήματα ανθρωπιστικά, ξεκίνησαν από το facebook και κάποια έχουν καταφέρει αρκετά. Επίσης, σου δίνει την ευκαιρία να βρεις παλιούς σου φίλους, που για κάποιο λόγο χαθήκατε, και έτσι απρόσωπα ξεκινάει η επανασύνδεση. Εάν κάνεις σωστές επιλογές ατόμων, που έχουν κάτι να σου πουν, σου δίνεται η ευκαιρία να τους γνωρίσεις και να διευρύνεις τον κύκλο σου.
Κλείνοντας, μπορεί το facebook να διευρύνθηκε για αναμφίβολους λόγους, αλλά είναι στο χέρι μας και στην κρίση μας, να το αξιοποιήσουμε σωστά και προς όφελός μας!

Σοφία Κολυροπούλου