Βάζω καφέ και ετοιμάζομαι για δουλειά. Εχει ξημερώσει 26η  Φεβρουαρίου. Αισθάνομαι τον σφυγμό μου λίγο έντονα και όπως βάζω ζελέ στα μαλλιά μου, κοιτάω τα γκρίζα μου. Σταματάω, με παρατηρώ.

Ανφάς, προφίλ, τρία τέταρτα. Κάνω γκριμάτσες, τσεκάρω τις ρυτίδες έκφρασης. Όλα καλά, δεν μοιάζω 30. Εκτός από τα γκρίζα που ακόμα μου κάθονται στο στομάχι και ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΟΗΤΕΙΑ, κόφτε το!!!!

Οκ ησύχασα, δεν μοιάζω 30 αλλά είμαι 30. Ωχ!! Δεν μοιάζω 30 σε τίποτα!!!!

Μόνο στα γκρίζα!!!!

Φτου!!!!!!!

Μένω με τους δικούς μου, δεν οδηγώ, επαγγελματικά είμαι στάσιμος, οικονομικά σε επίπεδο μακράν του ανεξάρτητου, ακούω τα ίδια που άκουγα στα 17 στα 20 στα 25 και κυρίως η ζωή μου δεν διαφέρει πολύ από αυτό!!!

Αποκλείεται,  σκέφτηκα κοιτώντας πως στρώνουν τα ρούχα μου στον καθρέφτη του ασανσέρ.

Αφού στα 30 μου θα ήμουν…… ε, πως ήταν οι δικοί μου στα 30 τους;

Παντρεμένοι θα μου πεις.

Όχι,  δεν εννοώ αυτό.

Ήταν, … όχι ολοκληρωμένοι, αλλά ενήλικοι ρε παιδί μου.

Γιατί άλλο να παραμένεις νέος και άλλο να εξαναγκάζεσαι σε παρατεταμένη εφηβεία!

Και είπα μήπως φταίω, οπότε σκέφτηκα τους φίλους μου έναν έναν.

Και δεν υπάρχει άνθρωπος κάτω από 35 στο περιβάλλον μου να έχει αυτονομηθεί.

Και ένας – δύο που έφυγαν από το πατρικό απολαμβάνουν γονικής χορηγίας σε τακτά χρονικά.

Και είναι λίγο η γενιά των 700€, και λίγο η γενιά των γονιών μας που έχουν πέσει πάνω μας σαν πνιγεροί προστάτες, είναι και που μερικοί την βρίσκουμε να μας νταντεύουν μέχρι τα πρώτα σημάδια κλιμακτηρίου να φανούν….

Είμαι στο ταξί και σκέφτομαι να βγάλω δίπλωμα, έχω κατεβάσει την ηλιοπροστασία και βλέπω την μούρη μου σε πλήρη αφασία να αντανακλάται στο καθρεφτάκι.

Δεν μοιάζω 30.

Σε τίποτα όμως….

Μήπως να αρχίσω να παίρνω μπρος και να τσεκάρω τα 1756 πράγματα που μοστράρουν εδώ και 20 χρόνια στην τι-θα-έχω-κάνει-μέχρι-τα-τριάντα λίστα μου???

Και πότε θα γίνουν;; Στα 40;;

Έφτασα στην δουλειά και αισθανόμουν 30.

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη του ασανσέρ και τα ρούχα εξακολουθούσαν να στρώνουν άτσαλα.

Δεν πρέπει στα τριάντα μου να συμβαίνει αυτό, έπρεπε να είμαι κάτι σε . . .ξέρω ‘γω τι;  Σκέφτομαι να αρχίσω γυμναστήριο.

Περπατάω στον διάδρομο του ορόφου και κερνάω τους συναδέλφους γλυκάκια. Επειδή είμαι τριάντα, και ότι και να συμβεί θα φροντίσω να το χαρώ!!

Στο μεταξύ θα πάω για shopping therapy!