Είναι δυνατόν να μην έχεις πει ποτέ καλημέρα μ ένα άνθρωπο και να τον αποκαλείς δικό σου;

Η απάντηση είναι ναι όταν τη δική του "καλημέρα" την έχεις τραγουδήσει τόσες φορές κοιτώντας τον ψέυτη -καθρέφτη που έχει γίνει προέκταση της δικής σου καλής μέρας.

Ο νίκος παπάζογλου ήταν κατι παραπάνω απο ένα σπουδαίος δημιουργός ένας εξαιρετικός τραγουδιστής ένας αθεράπευτος κυνηγός δημιουργικών  μουσικών  που τους οδήγησε στο στούντιο Αγροτικόν και μας τους σύστησε.

Ηταν ο τρόπος που ερμήνευε τις λέξεις είτε ήταν δικές του είτε του Ρασούλη του Σιμώτα του Περίδη της Πηγής καφετζοπούλου και άλλων .

Ηταν ο λύγμος που αφηνε να φύγει με το τραγουδισμά του  και να σ ακουμπάει στον ώμο στην πλάτη στην ψυχή.

Ειναι μοναδική περίπτωση δημιουργού που στηρίχτηκε στο δικό του αποκλειστικά ρεπερτόριο(δεν έκανε καμμιά διασκευή παλιότερου λαικού τραγουδιού -μας το χρωστά ) .

Εγινε βασικός εκφραστής του μουσικου κινήματος που βγήκε στα τέλη του 70 με ένα νέο αέρα λαικότητας που έφερνε ένα καινούριο τρόπο διαβάσματος αυτού που θα λέγαμε λαικό.

Μόνο σ ΄ενα τραγούδι τον άκουσα να λέει ρεφρέν και στίχους γνωστών μας κλασσικών  τραγουδιών κι αυτό για της ανάγκες μιας παράστασης του Σαββόπουλου.

Κι αυτό το συνειδητοποίησα το πρωί της δευτέρας ακούγοντας τα τραγούδια του στο αυτοκίνητο αλλά για πρώτη φορά.....αδυνατόντας να τα τραγουδήσω χωρίς να κομπιάσω.

Αυτή την μεγάλη Πέμπτη στις 19,00 το απόγευμα την αφιερώνουμε στο Μεγάλο μας Νίκο Παπάζογλου με μπαλλάντες και Ζειμπέκικα δικά του  που αγαπήσαμε και είναι απολυτως στο κλίμα αυτής της εβδομάδας.

Ο μουσικός κόσμος μας έγινε ακόμα πιο μικρός...........τα τραγούδια θα είναι εδώ να μας το θυμίζουν.