Σπίτι και πάλι, μετά από διακοπές λίγων ημερών στην Ιταλία! Ήταν η δεύτερη για μένα φορά που βρέθηκα και η πρώτη για τον Στέλιο. Παρέα μας είχαμε και τους γονείς μου, οι οποίοι βρήκαν την προσφορά από ένα ταξιδιωτικό. Βέβαια όπως αποδείχτηκε δεν ήταν και το καλύτερο ταξιδιωτικό που υπάρχει… Θα εξηγήσω παρακάτω γιατί. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα ξαναπάμε με αυτούς.. Από τον οδηγό και την ξεναγό κανένα πρόβλημα αλλά η πολιτική του γραφείου ήταν για τα μπάζα…

Τέλος πάντων.. Περάσαμε ωραία παρά τα μικροπροβληματάκια..

Φύγαμε Μεγάλη Πέμπτη, ενώ κανονικά έπρεπε να φύγουμε Μεγάλη Τετάρτη. Πρώτο φάουλ( πταίσμα σε σχέση με τα υπόλοιπα).Το χειρότερο όλων όμως( 2ο φάουλ) είναι ότι μας ειδοποίησαν μια μέρα πριν, την Τρίτη δηλαδή, ότι δεν φεύγουμε Τετάρτη αλλά Πέμπτη. Εκτός αυτών των αλλαγών, έγινε αλλαγή και στο πρόγραμμα(3ο φάουλ) και αντί να μείνουμε στην Πάντοβα(που δεν έχω πάει) και να πάμε Φλωρεντία, Βενετία, Βερόνα,λίμνη Γκάρντα και Σαν Μαρίνο, λέει ότι ένα γκρουπ ακύρωσε τελευταία στιγμή και θα μας βάλει με ένα άλλο γκρουπ, και αλλάζει 3 ξενοδοχεία(4ο φάουλ) σε Βενετία, Φλωρεντία, και Ρώμη και πάει επίσης Σιένα, Νάπολι και Πομπηία στα οποία έχουμε ξαναπάει..Μάλλον μεγάλωσε η μύτη του Πινόκιο ότι ακύρωσε ολόκληρο γκρουπ τελευταία στιγμή…

Πάντως πήγαμε παρά τα όποια αληθινά ή ψέματα και περάσαμε ωραία.

Φύγαμε από Πάτρα για Ανκόνα με ένα τέλειο καράβι. Το 5ο φάουλ ήταν ότι το πούλμαν που μας πήγε στην Πάτρα δεν μπήκε στο καράβι και ανεβοκατεβάζαμε βαλίτσες.. Στο άλλο ταξιδιωτικό το 2008 που είχαμε πάει αυτό δεν είχε συμβεί, το ίδιο πούλμαν μας πήγε Ιταλία και δεν κουραστήκαμε ανέβασε κατέβασε βαλίτσες στο καράβι, τόσα πατώματα. Και στο γυρισμό εννοείται την ίδια βλακεία είχαμε. Το 6ο φάουλ ήταν το ίδιο το καράβι του γυρισμού, από Πρίντεζι, που ήταν ένα καρυδότσουφλο, άνευ προηγουμένου, που και στο ποτάμι να το έβαζες θα κούναγε, άσε την αγένεια του προσωπικού και την γενικότερη βρωμιά.. Όποιος θέλει να το θαυμάσει ας googl-arei ELLI T. Και θα ρίξει τρελό γέλιο ή κλάμα(αναλόγως) που διακινδυνεύουν την ασφάλεια τόσου κόσμου, με ένα τέτοιο καράβι, που έχει την δική μου ηλικία και του Στέλιου, έχει αλλάξει 3 φορές όνομα και κάνει 15,5 ώρες από Πρίντεζι. Μια σκαλίτσα για να κατέβει ο κόσμος, ας ευχόμαστε ποτέ να μην χρειαστεί μια έκτακτη ανάγκη να εγκαταλείψει ο κόσμος το πλοίο γιατί θα θρηνήσουμε θύματα..

Τέρμα με τα προβλήματα, ας πω τίποτα πιο ευχάριστο.. Καλό είναι όμως να λέμε και τα στραβά, για να προειδοποιούμε και άλλους που τυχόν θα πέσουν στην παγίδα..

Φτάσαμε Μεγάλη Παρασκευή στην Ανκόνα και μετά από κάποιες ώρες φτάσαμε στην Βενετία. Ως συνήθως, όλα τα γκρουπ μένουν στο Μέστρε, το στεριανό μέρος της Βενετίας, γιατί πώς να πάει το πούλμαν στα νησάκια; Το βράδυ που πήγαμε ήταν ελεύθερο και κάναμε βόλτα γύρω από το ξενοδοχείο, ήταν και 3 γυναίκες από το πούλμαν, η μια είχε και την κόρη της, γύρω στα 14-15, πολύ καλές κυρίες, μπορώ να πω και οι μόνες που αξίζαν στο πούλμαν.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, κοιμηθήκαμε, την άλλη μέρα μας πήγαν στη Βενετία, στο νησάκι που είναι ο Άγιος Μάρκος, μας πήγανε στο εργαστήριο που φτιάχνουν τα κρύσταλλα Μουράνο, μας έκαναν εκεί και επίδειξη πως το φτιάχνουν το γυαλί, γιατί έχει τεχνική που λίγοι την ξέρουν και την πετυχαίνουν, από οικογένεια σε οικογένεια περνάει. Μετά μας άφησαν ελεύθερους για αρκετές ώρες, καθίσαμε και φάγαμε, ήπιαμε και τον καπουτσίνο μας και κάναμε βόλτες. Μετά φύγαμε και τραβήξαμε προς Φλωρεντία, όπου φτάσαμε αργά το απόγευμα.

Τις περισσότερες μέρες που ήμασταν Ιταλία ψιχάλιζε ή έβρεχε.. Ήταν κάτι που όσο να ‘ναι όταν είσαι διακοπές, στη σπάει..

Το βράδυ μείναμε πάλι στο ξενοδοχείο, η μητέρα μου μόνο πήγε βραδινή βόλτα στη Φλωρεντία, όπου τους πήγαν σε Ορθόδοξη εκκλησία για την Ανάσταση. Εμείς στο δωμάτιο κοιμηθήκαμε σχετικά νωρίς, γιατί εκεί που ήταν το ξενοδοχείο ήταν σχετικά απομονωμένα και επιπλέον έπιασε και η βροχή, οπότε δεν κάναμε βόλτα.

Το άλλο πρωί, μετά το πλουσιοπάροχο πρωινό, φύγαμε από το ξενοδοχείο, πάλι πάνω κάτω βαλίτσες.. Πήγαμε στην Φλωρεντία για ξενάγηση. Δεν μας άφησε τόσες ώρες όσες την προηγούμενη στη Βενετία. Καθυστερήσαμε και συναντήσαμε και τη φίλη των γονιών μου, τη Ντονάτα, τη γυναίκα του φίλου του πατέρα μου, του Ρομπέρτο, που πέθανε πριν χρόνια. Λόγω της ημέρας στην πόλη είχε τρομερό κόσμο και είχε παρέλαση, με παραδοσιακές φορεσιές, στυλ Μεσαίωνα, χρωματιστές. Ήταν πολύ εντυπωσιακό θέαμα ομολογώ. Είδαμε και το δήμαρχο της Φλωρεντίας, μόνο 30 χρονών! Φάνηκε πολύ συμπαθητικός, μας χαιρέτησε κιόλας, είδε ότι βγάζαμε φωτογραφίες, πέρασε πίσω από την παρέλαση.

Φύγαμε μετά κι από τη Φλωρεντία, πήγαμε στη Σιένα. Εκεί μείναμε πολύ λίγο, ίσα που προλάβαμε να φάμε και να πάμε τουαλέτα, κάτι το οποίο ήταν το μόνιμο μας βάσανο, όπου και να σταματούσαμε. Η τουαλέτα , η οποία συνήθως είχε ουρά και εμείς είχαμε πολύ λίγο χρόνο για να πάμε και να ξεπιαστούμε, σε κάθε στάση, συνήθως σε autogrill σε autostrada.

Από φωτογραφίες, έβγαλα σχεδόν 300, οι πιο πολλές μέσα από το πούλμαν, τράβηξα σχεδόν τα πάντα που είδαμε, όσα προλάβαινα.

Μετά τη Σιένα, πήγαμε Ρώμη, στο ξενοδοχείο. Δεν ακολουθήσαμε το γκρουπ, που πήγαν νυχτερινή βόλτα στη Ρώμη, γιατί ήταν με πληρωμή και σιγά μην δίναμε 100 ευρώ και οι 4, για να πάμε να τα δούμε όλα φωτισμένα. Κάναμε βόλτα στη γύρω περιοχή του ξενοδοχείου και βρήκαμε μια ήσυχη πιτσαρία, όπου φάγαμε, πίτσα και κάτι μεζεδάκια, σχετικά φτηνά.

Περπατήσαμε και γυρίσαμε στο δωμάτιο με το διπλό κρεβάτι(επιτέλους!!!!). Στη Βενετία και τη Φλωρεντία, τα δωμάτια είχαν μονά κρεβάτια.

Το επόμενο πρωί φύγαμε για ξενάγηση στη Ρώμη.

Πήγαμε στο Βατικανό, απέξω. Όποιος ήθελε έμπαινε στον Άγιο Πέτρο. Είχε ουρά τεράστια! Θα κάνουν αγιοποίηση του προηγούμενου Πάπα( ασχολίαστο) και είχε τρομερό κόσμο γενικά στη Ρώμη. Έβρεχε κιόλας και όλοι ήταν στην ουρά με τις ομπρέλες. Εμείς δεν μπήκαμε.

Εγώ πρέπει να είχα ψιλοκρυώσει και εκείνη τη μέρα φόρεσα ζακέτα, γιατί τις προηγούμενες είχα σκάσει με το μπουφαν και πάγωσα.. Μετά είχα πρόβλημα με την κοιλιά μου, με αποτέλεσμα, όταν πια μας άφησε ελεύθερους, να πάρουμε από μια πλατεία, ταξί, με τον Στέλιο και να πάμε στο ξενοδοχείο, αφού πρώτα ρωτήσαμε τη συνοδό μας, πως λέγεται η περιοχή για να μας πάει το ταξί. Ο ταξιτζής δεν την ήξερε την περιοχή ούτε το ξενοδοχείο, αλλά μίλαγε στο κινητό με συναδέλφους του και τελικά το βρήκε. Τα ταξί και στη Ρώμη με ταξίμετρο είναι, δεν μας πήρε πολλά σχετικά, αν σκεφτείς ότι οι αποστάσεις είναι τεράστιες. Η Ρώμη απλώνει στη διπλάσια απόσταση από την Αθήνα, αλλά έχει λιγότερο πληθυσμό, περίπου 3 εκατομμύρια, για πρωτεύουσα δεν την λες μεγάλη, αν σκεφτείς ότι όλη η Ιταλία έχει 60 εκατομμύρια πληθυσμό.

Την επόμενη μέρα μαζέψαμε και φύγαμε, περάσαμε από Νάπολι, χωρίς να κατέβουμε( ποιος τολμάει;) και πήγαμε Πομπηία. Πάλι έβρεχε..Δεν μπήκαμε, μπήκε μόνο ο Στέλιος που δεν τα είχε δει.

Τελικά φτάσαμε στο Πρίντεζι για να πάρουμε την ψυχρολουσία του καραβιού.. Τόσο κούνημα σε καράβι χρόνια είχα να φάω.. Και να σκεφτείς ότι δεν θα είχε πάνω από 3-4 μποφόρ. Όταν είδαμε το καράβι, δεν φαινόταν να έχει καμπίνες και περάσαμε μεγάλο σόκ.. Τελικά είχε αλλά δεν ήταν και ό, τι πιο καθαρό είχα δει.. Το προσωπικό αγενέστατο, ο άλλος στο πρωινό έπινε τσάι η μάνα μου, άρπαξε το δίσκο, χωρίς ούτε καν να την ρωτήσει αν είχε τελειώσει, αν είχε το φλυτζάνι πάνω θα της το έπαιρνε κι αυτό.. Τριγυρνούσε σαν τον χάρο, πέρα δώθε και μας είχε σπάσει τα νεύρα, πάνω απ’το κεφάλι μας. Άσε που δώσαμε και ένα σωρό λεφτά και που ο άλλος ηλίθιος, είχα το δίσκο και άρχισε να μου βγάζει τα πράγματα, τον αγριοκοίταξα και έφυγε. Στο ταμείο για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα λέει ο άλλος ‘’τα είχαμε για το γκρουπ’’. Κι εμείς τι ήμασταν; Γκρουπ ήμασταν κι εμείς. Επειδή δεν ήμασταν ξένοι; Κλασική Ελληνική συμπεριφορά, ο ρατσισμός εναντίον των Ελλήνων, όταν έρθει ο ξένος κάθονται ακόμα και να τους π******, αλλά τον Έλληνα, όλα κι όλα… Για πέταμα. Γιαυτό φτάσαμε ως εδώ σαν χώρα, ο Έλληνας τον ξένο υποστηρίζει όχι τον αδελφό του, τον Έλληνα.

Έτσι γυρίσαμε, σαν να είχαμε καταπιεί κομπρεσέρ, ή σεισμό, στην Πάτρα, και μετά στην Αθήνα, όπου με ειδοποίησαν για το σεμινάριο που θα κάνω για την απογραφή. Θα πάω στην απογραφή, 10-25/5, ως απογραφέας. Είχα πάει και την προηγούμενη. Ελπίζω να είμαι καλά, γιατί τώρα είμαι κρυωμένη..

Αυτά λοιπόν με τις περιπέτειες μας.Πάντως περάσαμε όμορφα, γιατί η Ιταλία είναι πολύ ομορφη χώρα,με πάρα πολλά να δείς και πολύ πράσινο, το οποίο το σέβονται, δεν το καίνε κάθε καλοκαίρι όπως εμείς.

ΥΓ:Παρά τον τίτλο, η φωτογραφία είναι από Βενετία.