Περί επιστροφής στη δραχμή ο λόγος.

Τώρα τον άκουσα να το λέει, απ' τις ειδήσεις.

Τον Πρωθυπουργό της Χώρας, εννοώ.

Κι επειδή, αν φωνάξω στην τηλεόραση "Δε σε πιστεύω", το μόνο που θα συμβεί θα είναι να ιδρώσει το έρμο το γυαλί, ενώ, αν το κρατήσω μέσα μου, θα σκάσω, ας βγει η φωνή μου από εδώ, έστω και ασθμαίνουσα (μεγάλη εφεύρεση τα μπλογκς - και βοηθούν και την εθνική οικονομία, αφού ξεσπάμε, γλυτώνουμε τα εγκεφαλικά και δεν επιβαρύνουμε το καταρρέον δημόσιο σύστημα περίθλαψης...)

ΔΕ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ, άνθρωπέ μου! ΔΕ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ!

Γιατί καλώς ή κακώς το μικρό μου το μυαλό ούτε να διανοηθεί δεν μπορούσε ότι ήταν δυνατό να βγαίνει ο Πρωθυπουργός  μιας χώρας και να λέει δημοσίως κάτι ψευδές, (αφού  στην περίπτωση αυτή, sooner or later, σίγουρα θα γελοιοποιείτο).

Το είδαμε, όμως και αυτό το έργο και, μάλιστα, σε επανάληψη.

Τώρα, και αλήθεια να λες, ρε φίλε, ΔΕ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ!

Μόνο λυπάμαι, γιατί, αυτό που έχω πραγματικά καταλάβει μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα είναι ότι (ακόμα κι αν ο Θεός με αφήσει στη γη μέχρι τα βαθιά μου γεράματα), δε θα ζω, όταν η χώρα αυτή θα καταφέρει ξανά να ορθοποδήσει... δε θα ζω, για να το δω.