Ο Μάιος νομίζω τελικά είναι ο μήνας των αλώσεων. Ο οποίος φυσικά ολοκληρώνεται με την θλιβερή επέτειο της άλωσης της Πόλης, αλλά μέχρι να φτάσουμε στις 29, μικρές γαργαλιστικές αλώσεις κάνουνε την εμφάνιση τους στο πέρασμα των ημερών.
Άλλοι πιάνουνε την Πρωτομαγιά μαζεύοντας λουλούδια. Το ερώτημα είναι φυσικά πού τα βρίσκουνε για όσους μένουνε στην Αθήνα. Δηλαδή έχουμε φτάσει στο σημείο να θέλεις ν’ αρπάξεις μια μαργαρίτα να την σουρομαδήσεις να δεις αν σ’ αγαπάει η τύπισσα και τη μόνη μαργαρίτα που βρίσκεις είναι τούτη δα στους φούρνους!
Και είναι δίκοπο μαχαίρι το να αρχίζεις να την κατασπαράζεις ψάχνοντας να βρεις την απάντηση, καθώς μέχρι να σου βγει το «ναι» ή «όχι», από την πολλή μασαμπούκα θα έχεις γίνει σαν τον Ντάμπο το ελεφαντάκι.
Άλλοι πιάνουνε την πρωτομαγιά ανεβάζοντας πλακάτ και διαδηλώνοντας. Η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι κι ο πιο αυθεντικός εορτασμός της. Δεν είναι αργία, είναι απεργία που λέει κι ο ποιητής. Αλλά εδώ στην Ελλάδα ούτε αυτό δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε. Εδώ ένα κερί ανάβεις ανάμεσα στον κόσμο στον επιτάφιο και μέχρι να πάει και να ρθει η πορεία, έχεις κατακάψει το άπαν σύμπαν.
Η αλήθεια είναι δεν το έχουμε με τους συνωστισμούς. Αν είμαστε πάνω από 5 σ΄ ένα χώρο, ας πούμε την αλήθεια, δεν παλευόμαστε. Γι’ αυτό κι οι ναζί κι οι χουντικοί είχανε επιβάλλει απαγόρευση συναθροίσεων, προσπαθούσανε να μπουν στην ελληνική ψυχολογία. Η αλήθεια είναι ότι τα καταφέρανε αλλά από άλλη άποψη.
Σηκωθήκανε και φύγανε κι οι δυο και τα αφήσανε όλα πουτάνα. Ούτε ένα σκουπισματάκι δε ρίξανε. Πώς μαζευόμαστε σ’ ένα σπίτι και λαμποκοπάει όταν μπαίνουμε, κι όταν φεύγουμε το τραπέζι είναι σαν να έσκασε μύτη ο Σνάπι το κροκοδειλάκι κι η παρέα του και βρίσκεις ψίχουλα ακόμα και πάνω από τον πολυέλαιο;
Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω το εξής. Φεύγει ο όποιος κατακτητής. Τα αφήνει πουτάνα όπως προείπαμε. Και μετά εμείς κάνουμε εμφύλιο, λαϊκιστί τραβάμε τις κοτσίδες μας ποιος θα τα συγυρίσει. Κι όταν έρχονται στο σπίτι μας καλεσμένοι και γίνεται το σώσε κρυβόμαστε για να μη συγυρίσουμε. Έλληνες γεμάτοι αντιφάσεις, τι να πεις…
Μετά έχουμε τη γιορτή της μητέρας. Συγνώμη ρε παιδιά, τη ρωτήσαμε τη μητέρα αν θέλει να έχει γιορτή ή έτσι ερήμην το αποφασίσαμε; Γιατί ας μη γελιόμαστε, τη μητέρα μας, όποιοι περνάμε τα 18 τη θυμόμαστε μόνο για να πληρώνει τα σπασμένα μας, ή να τη φορτώνουμε με χαμαλοδουλειές. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι τη ξεχνάμε για αρκετές μέρες όταν μας πάνε όλα καλά, κι έτσι κι αυτή η έρμη ζει λίγο τη ζωή της. Τη ρώτησε κανένας αν θέλει να χει γιορτή που να τη θυμόμαστε όλη τη μέρα;;;;;
Στις 21 είναι του Αγίου Κωνσταντίνου και της Ελένης. Τούτου μωρέ που δεν την έβγαζε καθαρή στη Ρώμη κι είπε να μεταφέρει την πρωτεύουσα της τότε Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην Πόλη μπας και τη γλιτώσει. Και έγινε άγιος επειδή έκανε και γαμώ τις μετακομίσεις. Εγώ έχω έναν ξάδερφο που είναι στρατιωτικός κι έχει κάνει το Ρόδος- Αθήνα- Πάτρα , Ομόνοια- Κυψέλη και διατηρεί και τρία σπίτια, όχι ένα όπως ο Κωνσταντίνος. Τι πρέπει να τον αναγορεύσουμε αυτόν δηλαδή; Πρωτοσύγγελο της Ιεράς Συνόδου των σουρταφερτζήδων;
Κάπου εκεί γύρω είναι η Γιουροβρίζιον. Ευτυχώς φέτος ηρεμήσαμε λίγο από τα ατέλειωτα ρεπορτάζ του star για το τι χρώμα καλσόν θα φορέσει ο εκάστοτε τραγουδιστής μας. Μια λαμπάδα στον Χατζηγιάννη και στην Μακρυπούλια που τα φτιάξανε και ασχολούνται όλοι μέρα νύχτα μαζί τους τα κουτσομπολίστικα, και στο dancing with the stars. Μπορεί να είναι μια μαλακία και μισή, αλλά τουλάχιστον έχει λιγότερα τραγούδια από τη Γιουροβρίζιον.
Φυσικά ο Μάιος τελειώνει με κάτι τραγικό που σίγουρα λίγοι ξέρουνε ακριβώς την ημερομηνία του συμβάντος. Την Τρίτη 29 Μαΐου του 1453 έπεσε η Πόλη στους γιούφτους που το παίζουνε και πολιτισμένοι. Είδα διαφήμιση στην TV, διακοπές στην Τουρκία λέει. Κι έδειξε την Αγία Σοφία, τα ελληνικά μνημεία στα παράλια και τον Δούρειο Ίππο. Είναι λυπηρό για μια αυτοκρατορία τόσων αιώνων να μην έχει καταφέρει να φτιάξει ούτε ένα ποδήλατο. Εμείς μπορεί να είμαστε ρεμάλια κι απένταροι, αλλά τουλάχιστον έχουμε έμπνευση.
Εξάλλου για να μπορέσεις να συνεχίζεις στη ζωή, μέσα σου κάθε μέρα πρέπει να γίνεται μια μικρή άλωση. Σημαίνει θάνατος αλλά και ανανέωση. Κι ο Μάιος ενδείκνυται.
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Ζω ένα δράμα...
50 χρόνια μπροστά... Grande Bretagne Haute-culture... see through συντακτικό τζιβάνες ααα... αλλαξοκωλιές Βζζζζουμ Γκόρτσος! Γκόρτσος! Δρακουμέλ Ελλάδα- Αχ πατρίδα μου γλυκειά! Επίκαιρα: Ούτε που τα θυμάμαι Ευτυχισμένοι μαζί Ήταν ωραία στη Μοζαμβίκη... θου κύριε καλλιγραφία αδερφή γιαπί κάργες Καρχαρίες Κοκό κουλτούρα μας να φύγουμε Λίγο καλύτεροι από μένα... λοίμωξη Μάγια η μέλισσα καραμπουζουκλής τσόντα Μελέτη σκιάχτρο Συγγρού Μόγλης μπατανόβουρτσες μπουρμπουλήθρες Μπουτάκια Ντάμπο το ελεφαντάκι ξενΕΡΩΤΩΝ διάλογοι... Οι ηττημένοι της ιστορίας... Όταν ήμουνα παθιάρης... πηγάδι μεγιεμελέ juventus πολυμίξερ αστροφεγγιές captain-Iglo προφήτης Ηλίας φάλαινα Τσε σαμιαμίδι φουλ της ντάμας αστερίας Τις πταίει Ψώνια στο καμπαναριό