Ποιός ήταν ο Μαρξ? Για την Ιστορία,ο άνθρωπος-έμπνευση,το πλάσμα-ουτοπία που αφύπνισε,εξέγειρε και ανέτρεψε τα de facto ειωθότα,τα πάγια πολιτισμικά τεκμήρια μιας ακόρεστης πουριτανιστικής εξουσίας με όπλο την βίαιη χειραγώγηση αξιών,συνειδήσεων και συναισθηματικών αναλογίων.Ήταν το άρμα,του οποίου οι ρόδες,χαλκέντερες με τις ατσάλινες εγκοπές,τεμάχισαν το χωματόδρομο του συντηρητικού πολυεθνισμού, και οι φασίζουσες φατρίες του αυταρχικού δογματισμού,ένιωσαν τη καρέκλα τους να υποβαθμίζεται σε ένα ξύλινο ερείπιο,όταν οι αρχικοί τριγμοί των συνειδήσεων,έγιναν ορυμαγδός από τα κύματα τερμιτών του πολύπαθου προλεταριάτου,που ξερίζωσε τη καρδιά του οκνηρού κήτους της μοναρχικής επιβολής.Το ''Κεφάλαιο'',η Βίβλος των κατατρεγμένων ανάρχων της καταρριπτικής πολυθεϊας που κατακρεούργησε τα μουσκέτα της διαπάλης των υπερβατικών προεστών,και επέβαλε τον καταμερισμό των αγαθών υπό το αναδρομικό πρίσμα του διαδραστικού ''ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ''.Ο κατακερματισμός της δογματικής διελκυνιστίδας της τρομοκρατικής επιβολής.Ο λενινιστικός χείμαρρος που υπερκάλυψε τα φασίζοντα νούφαρα,στη λίμνη με τα δρεπάνια. Η φιλοσοφική γαλέρα στον υπερπόντιο περίπλου της συνειδησιακής έκφανσης. Η ιδεολογία,το μεταιχμιακό αντάντζο στο πεντάγραμμο της εκρηκτικής αντιρροπίας,σε μια κραυγή που φαντάζει βιολί,και το παράπονο να αντηχεί ελεγεία.
Όταν ο Μαρξ κολεκτιβοποίηθηκε,όταν ο πολυεθνισμός της ομονοίας αυτού του οξύμωρου συνειδησιακού ηφαιστείου,έγινε όλεθρος στα χέρια και τα μάτια των σφετεριστών της χρυσής κάνουλας,τότε ο Πόλεμος των Κόσμων εξανεμίστηκε. Η αέναη διαπάλη που υποσχέθηκαν οι Προπάτορες της μανιακής ιαχής,θερίστηκε σαν σαπισμένο στάχυ από το αιματοβαμμένο χέρι του όρνεου της διαστρέβλωσης. Το απολυτήκιο του Κόκκινου Λάβαρου,πάνω στο οποίο γράφτηκε ο οδυρμός των επιτηδευμένων αντιφρονούντων,ποδοπατήθηκε από τους εσώτερους αήθεις!Ο διαρκής σπαραγμός για την αμφιδρομία της αμφιβολίας και του εξουσιαστικού εξοβελισμού,εξαϋλώθηκε από την σκόπιμη καταιγίδα των ανθυπασπιστών!Δεν υπήρξε ποτέ νηνεμία,κατά τον Μαρξ,που δεν ήθελε να ερμηνεύσει τα τεκταινόμενα,παρά να αλλοιώσει τα υποφαινόμενα.Τα σπάργανα της ιδεοληπτικής εμμονής σφαγιάστηκαν ανηλεώς,από τον άπληστο και δημαγωγό γιο,που τυφλώνει τον ανύποπτο και εδραιωμένο,στα σύμβολα,πατέρα,με την υποβόσκουσα ετυμηγορία του ''Κανενός'',σαν ένα δόλιο και λαοπλάνο Οδυσσέα,που κατακεραυνώνει τον φιλήσυχο κα άξεστο Πολύφημο. Ο νιτσεϊκός Υπεράνθρωπος,που αμφισβητεί τους ακόλαστους δογματισμούς,τώρα γειώνεται και υφαίνει το σάβανο της λήθης. Ο ομφάλιος λώρος με τον φιλοσοφικό εξαγνισμό,κόπτεται από το ίδιο δρεπάνι της διαδοχής,και ο δελφίνος,πολυσχιδής και ενιαίος,οικουρεί και αργοπεθαίνει.
''Έσσεται ήμαρ,όταν ποτ'ολώλη Ίλιος ιρή'',ξεστόμισε ο Αγαμέμνονας στις Ομηρικές Γραφές.Η ιερή πόλη της Τροίας εχάθη,Ατρείδη.Και τα απομεινάρια της,λάφυρα στην κάμαρά σου.